فردی را سرمربی هندبال کردند که تعادل روانی نداشت

وانانیوز| در بازی‌های آسیایی در سال 2010 با تیم ملی هندبال ایران به مدال نقره دست یافت. در قهرمانی مردان آسیا در سال 2014 مدال برنز را به همراه تیم ایران کسب کرد. در مسابقات قهرمانی جهان در سال 2015 و مسابقات قهرمانی آسیا در سال 2016 نیز عضو تیم ملی بود. بازیکن گوش راست و 27 ساله است؛ میلاد مسائلی!

کمتر بازیکن دست چپی در پست گوش راست در کشورمان وجود دارد. این بازیکن اصفهانی که یکی از پنالتی‌زن‌های قهار تیم ملی است از 9 سالگی هندبال را آغاز کرده و از 15 سالگی به اردوی تیم ملی نوجوانان دعوت شده است. بازیکن شماره 4 تیم ملی بعد از چند سال بازی در تیم‌های ذوب آهن و سپاهان به تیم العربی قطر پیوست، سپس به ثامن الحجج سبزوار آمد و فصل قبل هم در کفش ملی بازی کرد.

* خانه‌نشین شده‌ و بچه‌داری می‌کنم

* سال گذشته 7 میلیون گرفتم که خرج ایاب و ذهابم هم نشد

* درآمدی ندارم و به امید هندبال نشسته‌ام

* مسئولان بی‌خردانه و روی ناکاربلدی هندبال را نابود کردند

* اوضاع هندبال از زندگی من خراب‌تر است

* قهرمانانی را می‌شناسم که مسافرکشی می‌کنند

* مسئولان چگونه می‌توانند شب‌ها با آرامش سر روی بالش بگذارند؟

* آقای سرمربی تعادل روانی نداشت و به ملی‌پوشان توهین می‌‌کرد

* ما را دشمن هندبال معرفی کردند

* اطرافیان مهدوی بزرگترین خیانت و جنایت را کردند

* نفرین خانواده‌های ما تا ابد پشت سر آقایان است

* ایجاد همدلی و حمایت مالی از بازیکنان مهمترین نیازمان است

* شاید در 27 سالگی از هندبال خداحافظی کنم!

* نمی‌دانم هندبال چرا و از کجا نفرین شده است

به نظر می‌رسد مدتی از هندبال دور شده‌اید؟

مسابقات باشگاهی که تمام شده و در رده‌ ملی هم تورنمنتی نیست. من هم در کنار خانواده‌ام حضور دارم و بچه‌داری می‌کنم!

 تسویه حساب‌های مالی را با تیم کفش ملی انجام داده‌اید؟

حدود یک سالی می‌گذرد، اما هیچ خبری نیست. سال گذشته پس از اتفاقاتی که پشت سر گذاشتم به تیم کفش ملی آمدم. مسئولان در آن زمان وعده‌های زیادی دادند، اما هیچکدام از آنها اجرایی نشد. آقایان وقتی کارشان با ما تمام شد همه چیز را فراموش کردند. دروغ نمی‌توانم بگویم، من سال گذشته کلاً در چند قسط 7 میلیون تومان دریافت کردم که خرج ایاب و ذهاب من هم نشد.

شما چندین سال است که در تیم ملی هم حضور دارید و جز بازیکنان با سابقه هستید؟

بله دقیقاً همین موضوع ناراحتی مرا بیشتر می‌کند. ضمن اینکه من لژیونر هم بودم و سابقه بازی در لیگ‌های خارجی را هم دارم. هیچ وقت فراموش نمی‌کنم که به ما گفتند برای اینکه تیم ملی به جام‌جهانی برود قید تمام پیشنهادات خود را بزنیم و به تیم ثامن‌الحجج بیاییم و من هم این کار را کردم و البته خوشبختانه جهانی هم شدیم، اما پس از آن شرایط خیلی تغییر کرد. فقط این را بگویم که قرار بود لیگ سال آینده از 20 شهریور ماه آغاز شود، اما آقایان به دلایل مختلف شروع آن را به 25 مهر ماه تغییر دادند. با این حال هنوز تیمی شرایط قطعی حضور در لیگ برتر را ندارد و به طبع من هم نتوانسته‌ام با تیم قرارداد امضا کنم.

در حال حاضر منبع درآمد شما چیست؟

درآمدی ندارم و به امید هندبال نشسته‌ام. متاسفانه این روزها در گذران زندگی شخصی‌ام هم مانده‌ام. متاسفانه برخی‌ها کاری کردند که من بعد از 12 سال حضور در تیم‌های ملی هندبال در سن 27 - 28 سالگی نمی‌توانم زندگی‌ام را پیش ببرم و مشکلات زیادی دارم. من و امثال من که کم هم نیستند قید زندگی، خانواده، تحصیل و ... را زدیم و دائماً در خدمت تیم ملی بودیم و برای کشورمان افتخارآفرینی کردیم، اما همه چیز را خراب کردند.

برخی‌ها می‌گویند که هندبالی‌ها همیشه و در همه حال گلایه می‌کنند؟

ما نسل طلایی هندبال بودیم و هستیم، اما آیا ستاره‌های این نسل طلایی باید اینگونه در زندگی شخصی خود اینقدر مشکل داشته باشند؟ ما در سن بلوغ هندبالی هستیم و باید از ما استفاده شود، اما کاملاً رها شده‌ایم. مسئولان بی‌خردانه و روی ناکاربلدی هندبال را نابودند کردند. کاری کردند که حالا نه درآمدی داریم و شغلی که بتوانیم با آن زندگی را سپری کنیم.

خیلی از ورزشکاران در رشته‌های دیگر معمولاً شغل دومی هم برای خودت دست و پا می‌کنند، شما چرا این کار را نکردید؟

ما در طول سال یک ماه هم نتوانستیم کنار خانواده خود باشیم، چطور می‌توانیم شغل دومی هم داشته باشیم؟ از 9 سالگی هندبال بازی کردم و الان 27 سال سن دارم. تمام حرفه من همین هندبال است، اما حالا خانه‌نشین شده‌ام، چون مدرک تحصیلی یا شغل دومی ندارم، هندبال هم که اوضاعش خراب‌تر از زندگی من است. من هندبالیست‌ها و قهرمانانی را می‌شناسم بخاطر مشکلات اقتصادی در زندگی مجبور هستند مسافرکشی کنند. با این شرایط نمی‌دانم مسئولان چگونه می‌توانند شب‌ها با آرامش سر روی بالش بگذارند. آیا وجدان آنها این اجازه را به آنها می‌دهد که در آرامش بخوابند؟

فکر می‌کنید چرا اوضاع هندبال اینگونه شد؟

دوره طلایی هندبال نابود شد، چون آقایان یک مربی بد اخلاق که در حد نام ایران نبود را انتخاب کردند. او از لحاظ فنی و شخصیتی شرایط خوبی نداشت و کمر هندبال را شکست. من فکر می‌کنم عرفان از نظر روانی مشکل داشت.

 برای رفع این مشکل اقدامی هم کردید؟

به هر حال در همه جای دنیا عرف است که برای بیان مشکلات چند بازیکن که در اصطلاح بزرگتر و با تجربه‌تر هستند مشکلات را با مسئولان در میان می‌گذارند. من و چند بازیکن دیگر که با 10-12 مربی خارجی کار کرده‌ایم می‌دانیم بعد از یک دوره اردو متوجه می‌شویم که مربیان چه حرف‌هایی برای گفتن دارند. بعد از اردوی اول انتقادهایی سازنده را از اوضاع تیم ملی به گوش مسئولان رساندیم.

مشکلات چه بود؟

آقای سرمربی تعادل روانی نداشت و به ملی‌پوشان توهین می‌‌کرد. ریمانیچ تیمی که می‌توانست به فینال آسیا برود را پنجم کرد که فکر می‌کنم عرفان بدتر از وی بود.

فارس: وقتی مشکلات را منتقل کردید چه جوابی گرفتید؟

به ما گفتند که نباید دخالت کنیم! ظاهراً نمی‌دانستند وقتی بازیکنی از نظر شخصیتی تخریب می‌شود نمی‌تواند خوب کار کند. ما برای اینکه در زندگی شخصی خود پیشرفت کنیم و موفق باشیم همه چیز را تحمل کردیم و تیم به جام جهانی رفت. امیدوارم تیم ملی بازهم بتواند به جام‌جهانی برود و موفق هم باشد، اما شاید جالب باشد بدانید که در آن زمان مشورت‌هایی به آقای رئیس دادند و ما را دشمن هندبال معرفی کردند.

مدتی از تیم ملی هم کنار گذاشته شدید؟

من گل زن دوم تیم بودم، اما بعد از انتخابی المپیک به بهانه جوانگرایی من و چند بازیکن دیگر را از تیم کنار گذاشتند. این در حالی بود که بزرگترین بازیکن در آن زمان فکر می کنم 28 سال سن داشت! واقعاً افرادی که در کنار مهدوی، رئیس فدراسیون کار می‌کردند بزرگترین جنایت و خیانت را به هندبال، مردم و کشور کردند. شک نداشته باشند که نفرین خانواده‌های ما تا ابد پشت سرشان هست.

اما زمانی که مهدی رئیس شد خیلی‌ها در هندبال خوشحال شدند؟

بله؛ همین‌طور است، اما آنهایی که شهوت قدرت داشتند، کور و کر شده بودند. آنها با آینده جوانانی مثل من بازی کردند و اگر لازم باشد حرف‌هایی را خواهم گفت تا با زندگی آنها بازی شود. حرف‌هایی دارم که می‌توانم آنها را بگویم تا مردم بفهمند آقایان چه کردند.

پیشنهادتان برای بهبود اوضاع چیست؟

باور کنید اگر همین حالا هم نسل کنونی هندبال را درست مدیریت کنند می‌توانیم حداقل تا 3 سال دیگر در فینال آسیا حضور پیدا کنیم. ایجاد همدلی و حمایت مالی از بازیکنان در شرایط کنونی فکر می‌کنم مهمترین نیاز هندبال است. زندگی ورزشی ما خوب است، اما اوضاع زندگی شخصی ما اصلاً خوب نیست. اگر کارگر می‌شدیم پول بیشتری می‌گرفتیم، هرچند که ثابت کرده‌ایم برای پول نیامده‌ایم. ما نشان دادیم که هندبال بدون پول هم می‌تواند حرف اول را در آسیا بزند.

آیا امکان دارد در سن 27 سالگی از هندبال خداحافظی کنید؟

بعید نیست؛ اگر امسال نتوانم با تیمی در لیگ برتر قرارداد امضا کنم هندبال را کنار خواهم گذاشت و به دنبال کار می‌روم تا بیشتر از این شرمنده خانواده‌ام نشوم.

حرف پایانی‌تان چیست؟

نمی‌دانم، مسئولان چه زمانی می‌خواهند از خواب بیدار شوند. با یک دهم بودجه یک تیم فوتبال 100 نفر در هندبال می‌توانند خوب زندگی کنند، اما نمی‌دانم هندبال چرا و از کجا نفرین شده است.

انتهای پیام/س