دلیل اصلی عقب نشینی فدراسیون فوتبال از انتخاب سرمربی تیم ملی فاش شد

وقتی یورگن لوکادیا، ناغافل از ایران می رود و بعد هم در گفت و گو با رسانه ها، ادعاهایی را مطرح می کند، تکلیف مربیان بزرگ خارجی که فدراسیون فوتبال بعضا ادعا می کند با آنها مذاکراتی را انجام داده مشخص است.

از هر نظر که به این ماجرا نگاه کنید، شرایط برای توافق با یک مربی بزرگ خارجی مهیا نیست و این فوتبال ورشکسته که درآمدهایش از سوی ارگان های بین المللی فوتبال توقیف شده، می داند رفتن سراغ چنین گزینه هایی یک ریسک بزرگ و دردسرساز است.

هیچ کس دوست ندارد در این فدراسیون، با پرونده ای مشابه ویلموتس، دودمانش بر باد رود؛ بنابراین باید برای انتخاب سرمربی تیم ملی احتنیاز کرد؛ بله ویژه که چنین گزینه ای خارجی هم باشد.

از راهروهای فدراسیون فوتبال اما خبر دیگری هم به گوش می رسد؛ گویا شرایط برای انتخاب یک سرمربی ایرانی فراهم شده و اعضای هیئت رئیسه روی این مسئله تاکید دارند.

سوال اما این است: کدام مربی ایرانی؟ فدراسیون فوتبال بین مربیانی که گلچین کرده، با چه کسی می تواند توافق کند؟ اصلا با کدامیک از آنها جرات توافق دارد؟

اگر از تکه پاره کردن تعارافات مرسوم فاکتور بگیریم، چند مربی ایرانی برای حضور در نیمکت تیم ملی واجد شرایط هستند یا لااقل می شود اسامی آنها را مطرح کرد؛ امیر قلعه نویی، علی دایی، یحیی گل محمدی، جواد نکونام و فرهاد مجیدی.

دایی را احتمالا باید از این لیست خط خورده بدانیم اما درباره سایر گزینه ها نیز شرایط خاص وجود دارد. مثلا حضور گل محمدی می تواند استقلالی ها را وادار به واکنش کند و پیشنهاد به فرهاد مجیدی برای پرسپولیسی ها قابل قبول نیست. فدراسیون فوتبال از ارائه پیشنهاد به نکونام خاطره خوبی ندارد و قلعه نویی هم در سال های اخیر چند بار در یک قدمی توافق با فدراسیون قرار گرفته اما آرزوی بازگشت او محقق نشده است.

در نتیجه کار فدراسیون فوتبال حتی برای انتخاب سرمربی ایرانی آسان نیست و یکی از دلایل عقب نشینی مدیران برای اعلام زودهنگام سرمربی تیم ملی، همین سردرگمی های عیجب است.