بهروز عطایی، سرمربی تیم ملی والیبال ایران با فاصله چند روز پس از پایان لیگ، لیست 31 نفره مورد نظرش را برای تیم ملی اعلام کرد که دعوت مجدد از محمد موسوی و امیر غفور، مهم‌ترین و شاید تنها نکته مهم این لیست بود.
موسوی و غفور در لیگ 1401 که به قهرمانی شهداب ختم شد از مهره‌های تاثیرگذار نیان الکترونیک و شهداب بودند به طوری که عنوان MVP به امیر غفور رسید. عطایی در عمل، چاره‌ای نداشت که قطر پاسور سال‌های نه چندان دور تیم ملی و شهداب را دوباره به اردو دعوت کند ولی در مورد موسوی باید گفت که «آقا بهروز» ریسک بزرگی را به جان خریده است.
مرداد امسال بود که تیم ملی در آستانه اعزام به تورنمنت واگنر لهستان و مسابقات قهرمانی جهان 2022 قرار داشت. تیم، کاملا آماده و عکس و پوسترها با محوریت کاپیتانی «سید» به فدراسیون جهانی ارسال شده بود اما درست در اردوی پایانی، موسوی همه چیز را هم ریخت و کنار کشید: "بازیکنان حمایت نمی‌شوند و سیستم با بازیکنان روراست نیست، سیاسی‌کاری زیادی در تیم ملی انجام می‌شود. هیچ تغییری در اردو نداشتیم. سالن، همان سالنی است که 50 سال است مورد استفاده قرار می‌گیرد و تدارکات اردو هم مثل سال‌های قبل است. مکمل و پروتئین هم با تصمیم پزشک تهیه می‌شود."
عطایی در واکنش به این اقدام موسوی که بدون اطلاع او انجام شده بود، گفت: ایشان این حرف‌ها را زمانی مطرح کرد که شاید الان موقعش نبود و تفکر بیشتری می‌طلبید. به هر حال ایران از همه چیز و همه کس مهم‌تر است. چرخه والیبال متوقف نمی‌شود و امیدوارم با مدیریت جامعه والیبال، فدراسیون، مربیان و بازیکنان اتفاقات خوبی رقم بخورد و باعث خوشحالی مردم شود.
محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون اما سعی کرد ضمن تقبیح تصمیم موسوی، او را زیاد دلخور نکند: ما احترام خاصی برای موسوی قائل هستیم. هر کس آزاد است حرفی را که در ذهنش دارد بزند ولی نباید شرایط تیم را به هم بریزد. موسوی سرمایه بزرگ والیبال ایران است و کنار گذاشتن او به‌طور کامل، کار درستی نیست.
عطایی «بدون» در نظر گرفتن این اتفاقات و شاید «با» در نظر گرفتن آنها و نوعی مصلحت اندیشی که امیدواریم از آن پشیمان نشود، موسوی را در صدر لیست جدیدش به اردو دعوت کرد، در حالی که ایراداتی که موسوی به بهانه آنها، چند ماه قبل، تمام اردو را به هم ریخت، همچنان پابرجاست. مدیران سیاسی‌کار عوض نشده‌اند؛ حمایت‌ها تغییری نکرده و سالن برگزاری اردو 51 ساله شده است؛ در ضمن بعید است مکمل و تدارکات جدیدی به اردوی فعلی اضافه شود. تیم ملی بدون موسوی به مرحله نهایی لیگ ملت‌های سال گذشته صعود کرد و علی‌القاعده نیازی به تغییر احساس نمی‌شود.
در اصولی که بهروز عطایی به شدت به آنها معتقد است، آینده‌نگری جایگاه خاصی دارد. برای مثال او در ابتدای لیگ برتر، تیمش را طوری می‌بندد که در صورت قهرمانی و حضور در مسابقات قهرمانی آسیا، نیاز به بازیکن کمکی نداشته باشد. او قطعا موسوی را که حالا عنوان «ستاره ناراضی» را در همراه خود دارد با علم به احتمال تکرار اتفاقات مرداد به اردو دعوت کرده است که یک ریسک بزرگ برای اعتبار او و حتی والیبال ایران به حساب می‌آید. اگر موسوی باز هم دست فدراسیون و تیم ملی را در روز آخر در پوست گردو قرار دهد و ستاره‌های دیگری هم با او همراه شوند (همان طور که میلاد عبادی‌پور هم آن موقع از او حمایت کرد) توجیهات داورزنی و عطایی را کسی قبول نخواهد کرد.
خدمات و بازی‌های درخشان سید موسوی به عنوان یکی از چهره‌های فراموش‌نشدنی والیبال ایران و جهان، هرگز از حافظه این رشته پاک نخواهد شد ولی انتظار می‌رود فدراسیون و کادر فنی تیم ملی تصمیماتی بگیرند که وجهه بزرگ بودن آنها حفظ شود.
انتهای پیام/
