انگار تمایل فدراسیون فوتبال به انتخاب سرمربی خارجی برای تیم ملی فوتبال، خیلی به واقعیت نزدیک نبود و مدیران فدراسیون بعد از جام‌جهانی به یک اجماع فکری برای انتخاب سرمربی داخلی رسیده بودند. این مدت هم که حرف از مربیان صاحب‌نام خارجی می‌شد، بیشتر به یک نمایش شبیه بود تا واقعیت. البته شاید مربیان خارجی شرایط خاصی برای همکاری با فدراسیون فوتبال ایران داشتند که امکان همکاری نبود..، اما بعد از انتخاب هفت مربی ایرانی و درخواست برنامه از آنها، پنج نفر در یک روز انصراف خود را اعلام کردند و فقط جواد نکونام و فرهاد مجیدی خیلی به این اتفاق محلی نگذاشتند و اعتنایی نکردند. مخصوصا فرهاد مجیدی که این روز‌ها تیم باشگاه‌اش حال و روز خوشی ندارد احتمالا درگیر رتق و فتق تیم الکباد است و فرصتی برای تجربه چنین بلند پروازی ندارد. وگرنه نوشتن یک پست اینستاگرامی و اعلام انصراف اینقدر وقت‌گیر نیست. جواد نکونام هم که از نیمه راه فولاد را رها کرد به درخواست فدراسیون فوتبال بی‌اعتنا بود تا این تصور را ایجاد کند که او سرمربی آتی تیم ملی فوتبال کشور است واکنشی نسبت به انتخاب از سوی فدراسیون فوتبال نداشت. البته او زمانی که بحث یک کمک ایرانی در جام‌جهانی مطرح شده بود گفت که به کمتر از سرمربیگری رضایت نخواهد داد. معلوم نیست چرا در زمانی که لقمه آماده‌ای در اختیارش بود نه انتخاب شد. شاید از همه عالم و آدم پشیمان‌تر نکونام باشد.
اما در بین گزینه‌های داخلی منتخب مدیران فوتبال، امیر قلعه‌نویی هم یکی از کسانی بود که در پُست اینستاگرامی محترمانه عذرخواهی خود را از پذیرش این سمت حساس اعلام کرد. او یا با لطف و قدرشناسی یا طعنه به فدراسیون، از یحیی گل‌محمدی، محمد ربیعی و مجتبی حسینی هم نام برده بود که شایستگی نشستن روی نیمکت تیم ملی را دارند. در رمزگشایی نامه انصراف سرمربی جدید تیم ملی، نوشته شده که «برنامه مدونی را با مشورت دوستان متخصص آماده کرده بود که در آینده و در صورت لزوم در اختیار مردم قرار خواهد داد». این دو جمله یعنی از قبل با او صحبت شده و قلعه‌نویی برنامه‌ای در نظر گرفته بود.
تمام این برنامه و داستانی را که فدراسیون فوتبال برای انتخاب سرمربی تیم ملی در این مدت انجام داد را به عنوان بخشی از فعالیت یک فدراسیون ورزشی در نظر می‌گیریم. اما سوال این است که چرا امیر قلعه‌نویی را انتخاب کردید؟ او در یک دهه گذشته حتی یک جام قهرمانی را با هیچ تیمی کسب نکرده است. معیار شما برای انتخاب سرمربی چند روز قبل گل‌گهر چه بوده است؟ آیا امیر قعله‌نویی آنقدر دانش روز فوتبال دارد که بتواند فوتبال ایران را به سطح ابرقدرت‌های آسیا یعنی، ژاپن، کره‌جنوبی و عربستان برساند؟ اگر ساکت الهامی مدعی بود که عربستان را در ریاض، کره را در سئول و ژاپن را در توکیو شکست می‌دهد، قعله‌نویی چه ادعایی دارد؟ واقعا سرمربی جدید تیم ملی این توان را دارد که ایران را در جام ملت‌های آسیا به عنوان قهرمانی برساند؟ اگر خودش معتقد به این موضوع باشد، متاسفانه دچار اعتماد به نفس کاذب شده و باید نگران این موضوع بود. او در تیم گل‌گهر خیلی نتایج درخشانی بدست نیاورد و نمی‌تواند مدعی باشد که در تیم ملی کار شاقی می‌کند. مخصوصا که از قبل زمزمه‌هایی به گوش رسیده بود میل بازیکنان تیم ملی به شخص دیگری است و توصیه‌هایی برای انتخاب فرد مورد نظر داشته‌اند. امیر قلعه‌نویی می‌تواند با بازیکن‌سالاری شدیدی که در تیم ملی حاکم است مبارزه کند؟ مبارزه‌ای که سال‌ها پیش بخشی از رویه مربیگری‌اش بود این روز‌ها هیچ کاربردی ندارد. او در سال‌های اخیر در چند کلاس مربیگری شرکت کرده است؟ لطفا همین امروز و فردا برنامه مدونی را که با دوستان متخصص‌اش تهیه کرده طبق گفته خود در اختیار مردم بگذارد تا بدانیم که سرمربی تیم ملی چه برنامه‌ای دارد.
در واقع اگر نقدی هست، به فدراسیون فوتبال است نه قلعه‌نویی. هر چند که او هم می‌توانست در این شرایط و فرصت کم پیشنهاد مدیران فوتبال را قبول نکند. ولی سوال اصلی را فدراسیون فوتبال باید جواب دهد که چرا برای تیم ملی یک رویکرد رو به عقب را در پیش گرفته است؟ بدون تعارف صحبت کنیم. هیچ مربی ایرانی شایسته سرمربیگری تیم ملی نیست. وضعیت تیم‌های باشگاهی نشان می‌دهد که وقتی توان مدیریت یک تیم معمولی را ندارند پس دانش لازم را هم برای مقابله با جهان فوتبال هم نخواهند داشت. امروز فدراسیون فوتبال به عنوان متولی این رشته در کشور باید پاسخگو باشد، که چرا مربی داخلی را مناسب تشخیص داده است. چرا معتقد هستید که زمان استفاده از مربی ایرانی فرا رسیده است؟ مگر مربیان ایرانی زیر نظر مربیان خارجی دوره‌های خاص و ویژه‌ای پشت سر گذاشته‌اند که الان وقت مربیگری آنها و استفاده از دانش و تجربه‌شان است؟ کاش فدراسیون همان روز‌های بعد از فاجعه جام‌جهانی با صراحت اعلام می‌کرد که دوران استفاده از مربی خارجی به پایان رسیده و ما درصدد انتخاب سرمربی ایرانی هستیم. مگر زمانی که دنبال کی‌روش رفتید ما حرفی زدیم؟ مگر تیم ملی بدترین شکست را در جام‌جهانی متحمل شد از مخاطبان فوتبال عذرخواهی کردید؟ خودتان مدعی بودید که بهترین نتیجه را گرفتید و چقدر هم عالی که دو بار به «میله» زده‌اید. این وسط هوادار فوتبال که هیچ نقشی ندارد. پس از همان ابتدا هم درباره انتخاب سرمربی تیم ملی با صراحت موضع‌تان را مشخص می‌کردید. احتمالا همانطور که برای تصمیمات قبلی توضیحی ندادید برای این انتخاب هم خود را ملزم به پاسخگویی نمی‌دانید. ولی لطفا فراموش نکنید که اگر این بار هم نتیجه نگیرید به اندازه حداقل یک دهه فوتبال ملی را به عقب «هُل» خواهید داد. شما گوشه‌ای از قدرت تیم‌های آسیایی در جام‌جهانی را دیدید، پس مطمئن باشید که در جام ملت‌های آسیا ما خیلی نمی‌توانیم ادعای گردن کلفتی داشته باشیم. آیا در مقابل عدم نتیجه‌گیری در بازی‌های سال آینده پاسخگو خواهید بود؟ این بار مثل جام‌جهانی جامعه مخاطب راحت از کنار نتایج فاجعه تیم ملی نخواهد گذشت. از انتخاب‌تان دفاع خواهید کرد؟ شاید بهتر باشد همین الان توضیحات لازم را بدهید. ما که قانع نمی‌شویم، ولی حداقل به خاطر خواهیم سپرد که چرا در دوره‌ای که فوتبال جهان رو به رشد است و کشور‌ها برای موفقیت بیشتر، در فوتبال سرمایه‌گذاری‌های کلان انجام می‌دهند، ما چنین رویکردی را در پیش گرفته‌ایم. رییس فدراسیون فوتبال توضیح داده‌اند که فقط می‌خواستند تا پایان جام ملت‌ها قراردادی با یک مربی امضا کنند. شما که به کی‌روش نزدیک یک دهه فرصت دادید، نمی‌توانستید به یک مربی تراز اول خارجی چهار سال فرصت بدهید؟ یعنی بعد از جام ملت‌های آسیا، دوباره روز از نو روزی از نو؟ یعنی دوباره سال آینده این موقع دنبال مربی برای تیم ملی هستید؟ چقدر یک اشتباه را تکرار می‌کنید؟ چند بار دوست دارید اشتباه کنید؟ یک بار برای همیشه از این دور و تسلسل خارج شوید و با دید نو و جدید به دنیای فوتبال نگاه کنید. این افکار به درد فوتبال امروز نمی‌خورد. دستی دستی به فوتبال ملی ضربه نزنید.
