کسی استعفا داد یا همه فراموش کردند؟

علی فتح‌الله‌زاده که همچنان از او باید به عنوان مدیرعامل استقلال نام برد، در متن استعفای فرمالیته‌اش از شعر «گلبرگ مغرور» که زنده‌یاد ناصر حجازی در روز‌های پایانی عمر خود به کار برده بود استفاده کرد تا دل تمامی طیف‌های هواداری استقلال را به دست بیاورد. او به همه جا فکر کرده بود از پاس کردن دوباره چک‌های پاس شده قدیمی بازیکنان، به کار بردن واژه گلبرگ مغرور، برائت از خودش به عنوان مدیری که سی سال است هواداران در ورزشگاه‌ها یک نفس او را صدا می‌زنند، تا مغلطه‌گری روی آنتن تلویزیون درباره بازی کردن و نکردن روزبه چشمی. ولی جناب «گلبرگ مغرور» از یک بمب ساعتی که بیخ گوششان نشسته غافل بودند. ساپینتو مربی هیجانی آبی‌ها پس از برد برابر آلومینیوم اراک در مصاحبه خبری بعد از مسابقه با آتش‌بار به استقبال عملکرد مدیریت باشگاه رفت. او گفت که مدیر به جای آرامش به تیم شلیک کرده است. گفته‌های سرمربی استقلال نشان می‌دهد اوضاع از آنچه که مدیرعامل و هیات مدیره سعی دارند نشان دهند وخیم‌تر است. جایی که مدیر یک باشگاه باید وجاهت لازم برای مدیریت را داشته باشد، با عملکرد ضعیف زیر تیغ حملات گزنده سرمربی می‌رود. به هر حال خود کرده را تدبیر نیست. ساپینتو که در کنفرانس معارفه خود گفته بود از کودکی به استقلال علاقه داشته احتمالا این تیم را با تیم دیگری اشتباه گرفته بود. اما از آن سه‌شنبه هیجانی که قرار بود یا فتح‌الله‌زاده استعفا دهد یا رییس سازمان خصوصی‌سازی یک هفته گذشت و خبری از برکناری، کناره‌گیری، عزل و استعفا نشد. در واقع مناظره دوشنبه شب جناب شوالیه و قربان‌زاده و مظلومی «تب تند»‌ی بود که زود فروکش کرد و بعد از آن مشخص نشد که مدیرعامل استقلال پنج میلیارد تومانی را که قرار بود پرداخت کند، پرداخت کرده یا نه؟ اخباری نیست که آیا بالاخره بدهی استراماچونی پرداخت می‌شود یا همچنان پرداخت نشده؟ دو طرف که برای هم شمشیر از رو بسته بودند انگار خیلی زود به روال عادی زندگی خود رفتند و آن مناظره و افشارگری‌ها را از یاد بردند.
هواداران استقلال هم بعد از تجمع مقابل وزرات ورزش سکوت پیشه کرده و ترجیح می‌دهند سرشان به کار و زندگی خود باشد. مثل اینکه خیلی اتفاق مهمی نیفتاده که نیاز باشد برای آن گلوی خودشان را پاره کنند. شاید هم به این نتیجه رسیده‌اند که «گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من، آنچه البته به جایی نرسد فریاد است»؛ بنابراین به همان اخبار رسانه‌ها پناه می‌برند تا ببینید سرانجام این رسوایی اقتصادی و مدیریتی به کجا ختم می‌شود. ولی واقعا الان سوال این است که از آن پرونده جنجالی چه خبر؟ مگر رییس سازمان خصوصی‌سازی در پُستی اینستاگرامی اعلام نکرد که تمام صحبت‌هایش درست بوده و مدیرعامل استقلال متخلف است. بعد از آن چه اتفاقی افتاد؟ قرار بود بدهی ۵ میلیارد تومانی برگردانده شود. ما را بگو که چه دلخوش بودیم که فتح‌الله‌زاده کمک ۳۰۰ میلیون تومانی هواداران استقلال را پس می‌دهد. زهی خیال باطل! اگر این خبر کمک مردمی هم بخشی از صحبت‌های ضد و نقیص مدیرعامل استقلال نباشد و واقعا هوادار بیچاره به این باشگاه کمک کرده، پس این مبلغ را هم باید کنار دیگر مبالغ کلان نوشت. البته در مقابل میلیارد‌ها تومانی که غیب شده‌اند ۳۰۰ میلیون نه اهمیت دارد و نه به چشم می‌آید. افرادی هم که کمک کرده‌اند حتما همان کسانی هستند که سه دهه است در ورزشگاه به «مولا» قسم می‌خورند که فتح‌الله‌زاده را دوست دارند و او بهترین مدیر دوران تاریخ ورزش است!
جالب‌تر از نمایش تلویزیونی که پرده از خیلی اتفاقات باشگاه برداشت، منفعل بودن وزارت ورزش در ماجرای باشگاه استقلال به عنوان متولی این باشگاه است که پرده نهایی این نمایش را کامل می‌کند. حمید سجادی وزیر ورزش در حاشیه جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران همان حرف‌هایی را تکرار کرد که اگر هر کس دیگر هم غیر از او وزیر بود به زبان می‌آورد. او گفت که از تمام ظرفیت‌ها و فرصت‌های خود استفاده خواهیم کرد تا استقلال در آسیا بماند. ساعت خواب جناب وزیر! نوشدارو بعد از مرگ سهراب منظورتان است؟ حالا که از آسیا حذف شده دنبال استفاده از ظرفیت‌های دولتی و منابع مالی هستید؟ اصلا خبر داشتید که حادثه‌ای در پیش است؟ اینکه مدیرعامل استقلال در آخرین ساعات به فکر رفع و رجوع فاجعه مدیریتی خود بود به همان داستان کلیشه‌ای و نخ‌نمای «وزارتخانه هوای رقیب» را دارد متوسل شد تا از آب گل‌آلود ماهی بگیرد، شما در جریان اتفاقات بودید؟ دو مدیرعامل از داستان پرونده استراماچونی خبر داشتند، هر دو به شکلی اهمال کردند و بعد برای فرار رو به جلو توپ را به زمین وزارتخانه می‌اندازند که پرسپولیس «دُردانه» وزارتخانه است. جناب وزیر چرا از خودتان دفاع نکردید؟ با این رویه شما هم به فضای زهرآلود هواداری دامن زدید. از آن بدتر که بعد از حذف استقلال می‌گویید جلوی این اتفاق را می‌گیرید. از شما به عنوان متولی ورزش کشور انتظار می‌رود که بیشتر روی حوزه کاری خودتان اشراف داشته باشید. چرا بعد از حذف از لیگ قهرمانان آسیا مصاحبه می‌کنید و به دنبال راه و چاره‌ای برای مشکل هستید؟ اگر مدیر منتخب شما تخلفات مالی داشته الان چرا ساکت هستید؟ چرا با استعفای او موافقت نمی‌کنید؟ باور کردنی نیست در یک سیستم ورزشی، تیمی به دلیل سهل‌انگاری مدیرانش از رقابتی بین‌المللی حذف شود، مدیرعامل استعفایی نمایشی دهد و کمتر از یک روز بعد از استعفا دوباره سرکار برگردد، مچش در یک برنامه تلویزیونی به دلیل مسائل مالی گرفته شود، ولی آب از آب تکان نخورد. هر کشور دیگری بود نصف مسوولان ورزشی آن تا این لحظه استعفا داده بودند، ولی اینجا خبری از ندامت و پشیمانی نیست. اگر کسی هم استعفا می‌دهد می‌خواهد با مظلوم‌نمایی تصویری ماندگار از خودش به جا بگذارد که من دویدم، تلاش کردم، شبانه‌روز دنبال پول بودم، ولی از آنجایی که وزارت ورزش به رنگ قرمز بیشتر علاقه دارد من کناره‌گیری می‌کنم. نه دوستان از این خبرا نیست. حرف درست را قربان‌زاده زد که گفت تقصیر شما نیست آقای فتح‌الله‌زاده. کسی که شما را انتخاب کرده مقصر است. بله باید واقعیت را ببینیم، مشکل از نظام ورزش است که متولی آن هیچ نظارتی بر عملکرد مدیران دو باشگاه تراز اول خود ندارد. ‌ بهتر است از لفظ تیم استفاده کنیم تا باشگاه ‌، چون با باشگاهداری فاصله‌ای به بلندای زمین تا آسمان دارند. دولت همان وزارت ورزش آنقدر این دو تیم را در اتخاذ تصمیمات کلان، مسائل مالی، پرداخت هزینه‌ها و بدهی‌ها وابسته به خود نگهداشته که آن‌ها همچون طفلی بی‌اراده به روزمرگی خود ادامه می‌دهند. برای همین است که اگر گاهی اوقات کفه ترازو به نفع یکی از دو تیم سنگین‌تر شود، والسفا‌ها سر می‌دهند که می‌بینید وزارت، دولت و حاکمیت طرفدار فلان تیم است. باور کنید اینگونه نیست. ضعف ورزش را باید در جای دیگری جستجو کنید. ضعف فوتبال آنجاست که اگر برفرض محال استقلال بدهی استراماچونی را هم پرداخت کند، پرونده گشوده دیگری دارند. انتقال قرضی مهدی قایدی که نه فقط پول انتقال قرضی را نداده‌اند بلکه هر ماه پنج درصد هم جریمه دیرکرد به آن اضافه می‌شود. حالا معلوم نیست مدیران استقلال دراین‌باره یا خبر ندارند، یا دنبال مقصر می‌گردند یا می‌خواهند تا آخرین لحظه صبرکنند و اگر شد که شد و اگر نشد باز هم به همان دستاویز «ما محبوب وزارتخانه نیستیم» متوسل شوند. فعلا که با این شیوه توانسته‌اند هواداران را ساکت نگه دارند، همان سیاست قدیمی تفرقه بینداز و تیمداری کن. با سبک و سیاق شما در آسیا هم نمی‌توانید یا نمی‌توانستید موفق باشید. به این موضوع فکر کرده‌اید که آن زمان دنبال کدام مقصر بودید؟