قرار بود طبق گفته‌های «مهدی تاج» رییس فدراسیون فوتبال که در جلسه ستاد عالی بازی‌های آسیایی هانگژو مطرح شد طی امروز یا فردا سرمربی تیم امید مشخص شود و فدراسیون فوتبال هم تاکید کرده بود که به سرعت باید سرمربی معرفی شود. ولی از گفته‌های رییس فدراسیون، بیش از یک هفته گذشت تا بالاخره با انصراف مجتبی حسینی، «رضا عنایتی» سرمربی تیم امید شود. انتخابی بس تعجب‌برانگیز برای اهالی فوتبال. حسینی اعلام کرده بود که شرایط همکاری با فدراسیون فوتبال را ندارد و ترجیح می‌دهد که همچنان در عرصه باشگاهی فعالیت کند و می خواهد اختیار تام داشته باشد. اختیار تام یعنی قرار نباشد «زیر بلیت» سرمربی تیم ملی یا سرپرست تیم رفتار کند. اینکه گفته می‌شود امیر قعله‌نویی سرمربی تیم ملی با حبیب کاشانی سرپرست تیم برای انتخاب یک گزینه مشترک اختلاف نظر داشتند هم از عجایب روزگار فوتبال ماست. زمان مثل باد می‌گذرد، ولی مدیران ارشد فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک نمی‌توانستند به یکسری نقاط مشترک برای انتخاب سرمربی تیم امید برسند. اگر اتفاقی غیر از این می‌افتاد جای تعجب داشت. البته رییس فدراسیون فوتبال گفته ارزیابی مثبتی از تیم امید دارد و امیدوار است که این تیم بهترین نتیجه را بگیرد. اینکه براساس چه منطق و ادله‌ای به چنین نتیجه‌گیری رسیده‌اند معلوم نیست. تیمی که تا دیروز سرمربی نداشت، بازیکنان آن مشخص نشده‌اند، اردوی آمادگی و بازی تدارکاتی نداشته چطور می‌تواند باعث امیدواری باشد. حالا که حسینی انصراف داده اگر مدیران فدراسیون فوتبال صلاح می‌دانند باید خیلی سریع، دست‌کم یک اردوی تدارکاتی برای تیم امید مهیا کنند. اما چرا فدراسیون فوتبال به این نتیجه رسید که با عنایتی می‌تواند در بازی‌های آسیایی یا صعود به المپیک موفق باشد؟ مثل خیلی از سوال‌های دیگر این پرسش هم بدون پاسخ باقی می‌ماند. مگر برای انتخاب امیر قلعه‌نویی فدراسیون فوتبال جوابی برای منتقدان داشت که حالا داشته باشد؟ انگار انتخاب سرمربی برای هر رده سنی در این مقطع از زمان که در آن قرار داریم برای فدراسیون فوتبال بیش از آنکه یک وظیفه مهم تلقی شود، یک نوع انجام وظیفه و داستانی «از سر وا کردنی» است.
پیش از انتخاب عنایتی که اسامی سعید الهویی و مجتبی حسینی مطرح شده بود، صدای منتقدان فوتبال به آسمان بلند بود که چرا دست روی دو مربی گذاشته‌اید که در تیم‌های باشگاهی‌شان هم موفقیتی ندارند. خط حمله ضعیف پیکان در طول فصل رقابت‌های لیگ برتر و نتایج گل‌گهر پس از جدایی قلعه‌نویی مستندات حداقلی بود که براساس آن انتخاب فدراسیون فوتبال نقد می‌شد. الان باید از مدیران فدراسیون فوتبال، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش، هر کدام که نقش اصلی درباره انتخاب سرمربی تیم امید را دارند پرسید که چرا عنایتی را انتخاب کردید؟ عنایتی که از بهمن سال گذشته و بعد از قطع همکاری ابراهیم اشکش به نفت مسجد سلیمان پیوسته بود، به دلیل دخالت‌های اطرافیان این تیم آن‌طور که خودش می‌گوید بعد از بازی با نساجی از سمت خود در این تیم استعفا داد. یعنی حدود یک ماه بعد. نتایج عنایتی سه تساوی مقابل هوادار، پیکان و صنعت نفت آبان و یک شکست سه بر یک برابر استقلال بود. احساس اصولی سخنگوی فدراسیون فوتبال هم بعد از انتخاب عنایتی اعلام کرد که او گزینه مدنظر قلعه‌نویی بوده است.
واقعا در کجای دنیا انتخاب سرمربی تیم امید با نظر مستقیم سرمربی تیم ملی انجام می‌شود؟ چه ربطی به هم دارند؟ چرا قلعه‌نویی باید در مورد سرمربی تیم امید نظر دهد یا حتی حبیب کاشانی. مگر غیر این است که فقط سرپرستی تیم را به عهده دارد؟ عنایتی را براساس چه کارنامه درخشانی انتخاب کردید؟ اگر روزگاری گلزن موفقی بود که تا سن ۴۰ سالگی توان و نفس دویدن داشت دلیل نمی‌شود که مربی خوبی هم باشد، کما‌اینکه نشان داده که خیلی مربی موفقی نیست. از اشتباه فدراسیون و کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و قلعه‌نویی و کاشانی و ده‌ها شخص دیگر بدتر اینکه عنایتی این پیشنهاد را قبول کرده. تیم امید برای شرکت در بازی‌های آسیایی کمتر از ۱۰۰ روز برای آماده‌سازی فرصت دارد. مگر فوتبال حرفه‌ای شوخی است؟ حتما دوستان تصمیم‌گیر مطلع هستند که رقیبان ایران از مدت‌ها قبل خود را برای این رقابت‌ها آماده کرده‌اند. اگر از اول عنایتی گزینه مطلوب سرمربی تیم ملی بود، پس چرا تا امروز صبر کردید و هر روز اخباری درباره مربیگری تارتار، الهویی، قطبی، حسینی، ربیعی و فکری منتشر می‌کردید؟ با این نحوه انتخاب به نظر می‌رسد که خیلی هم کار سختی نبوده و معلوم نیست دلیل این معطلی و فرصت‌سوزی چیست؟ نه فقط عنایتی که هیچ کدام از گزینه‌هایی که نام می‌بردید، شاید تاکید می‌کنیم شاید و تمرکزشان را در تیم‌های باشگاهی‌شان به هم می‌زدید، انتخاب مناسبی برای تیم امید نیستند و نبودند. مساله پیچیده‌ای نیست که، کارنامه و عملکرد این افراد در دسترس است. باور کردنی نیست که سازمان‌های تصمیم‌گیرنده برای تیم امید که انتظار قهرمانی در بازی‌های آسیایی را دارند و مشتاق صعود به المپیک هستند حداقل قدمی هم در راه رسیدن به این آرزو‌ها و رویا‌ها برنمی‌دارند. برای هواداران فوتبال به روشنی روز است که تیم امید در این فرصت اندک و با توجه به برنامه‌ای که فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک هنوز برای آن تدوین نکرده‌اند آینده روشنی ندارد.
ولی جالب است که رییس فدراسیون فوتبال می‌گوید که ارزیابی‌اش از این تیم مثبت است. کاش تاج جواب می‌داد که مثبت یعنی چی و ارزیابی مثبت براساس چه معیار‌هایی انجام داده است؟ باور کنید ما قدرت تحلیل و درک تصمیمات شما را نداریم. ما بیشتر از اینکه نگران تصمیم‌های بی‌اساس شما باشیم، می‌ترسیم که عنایتی مثلا یک ماه دیگر به دلیل دخالت‌های اطرافیانش استعفا دهد و آن وقت تیم امید می‌ماند و «حوض» اش. مجتبی حسینی دلیل نپذیرفتن این سمت را نداشتن «اختیار تام» اعلام کرده بود که می‌تواند مساله خطرناکی باشد. البته اگر باز هم ارزیابی رییس فدراسیون فوتبال مثبت باشد که ما حرفی نداریم. حتی از این می‌ترسیم که تیم ملی دستش هم از جام قهرمانی! بازی‌های آسیایی کوتاه شود و هم به پاریس نرسد و در نهایت با یک عذرخواهی سر و ته قضیه را به هم بیاورید و انگار نه انگار که اتفاق مهمی رخ داده. البته خوشحال می‌شویم اگر عذرخواهی کنید. ولی باز هم می‌ترسیم که مثل جام‌جهانی از اینکه دو بار توانسته‌ایم «میله» دروازه حریف را بلرزانیم قرار باشد متشکر و ممنون شما باشیم. حالا که سرمربی تیم امید را انتخاب کردید لطفا درباره برنامه‌های عنایتی و اینکه قرار است اولین اردوی آمادگی کی و کجا باشد و با چه تیم‌هایی بازی تدارکاتی داشته باشیم هم توضیح دهید. البته بنده خدا عنایتی خودش هم غافل‌گیر نشده باشد.
