چه کسی نمی‌خواهد استقلال قهرمان شود؟

فردای روز قهرمانی پرسپولیس ، یک همکار پرسید، یحیی جام حذفی را چه می کند؟ بی درنگ من که اکثرا منفی نگرم، گفتم قهرمانی قطعی است. دلیلم هم این بود ؛استقلال پر از شور و‌ اشتیاق  اما در مسیر دوری از تعقل است.
یک فیلم کوتاه مبین واقعیت است. قبل از بازی خسرو حیدری تیمش را تحریک می کند. کسی انتظار تشکیل تونل برای قهرمان لیگ را نداشت ولی رسم دست دادن با حریف و داوران از ابتدایی ترین اصول فوتبال ولو آماتور هست. استقلال به عنوان میزبان ( طبق قرعه) باید سمت میهمان‌و کوپل داوری می رفت اما به محض پایان تلاوت قرآن مجید ، راهشان را گرفتند و‌رفتند! 
خشم و شور تلافی، بر آنها مسلط شده بود.طوری که یادشان رفت فوتبال برد و باخت دارد و درست نیست شرط گذاشت هر کسی این فینال را ببرد، قهرمان فوتبال پاک  ایران است! 

اما از لحاظ فنی. 
پاسکاری ها کم شد. جلوی دروازه قرمزها هر کسی می خواست خودش شنل قهرمان را بر تن بزند و بگوید ، با گل من انتقام انجام شد! 

مجددا به موقعیت طلایی ارسلان  در اواسط نیمه ‌اول توجه کنید. یک پاس ساده به سمت چپ می‌فرستا‌د قائدی بود و بیرو و دروازه . اگرچه مطهری عالی ضربه زد، اما بیرو نشان داد چرا بهترین گلر ایران است.
در ادامه هم آش و کاسه همین بود؛تک روی. بی اعصابی. ندیدن هم. 
عکس موضوع در تیم حریف جریان داشت. آنها مرتب پاس می دادند. اگرچه در یک صحنه سعید صادقی با خودخواهی پاس تک به تک شدن را به ترابی و امیری نداد، اما تعللش از آن جهت بود که از راست برود و موقعیت بهتری را خلق کند اما اشتباه کرد. 

پرسپولیس وقتی گل را زد، خشم آبی ها چندبرابر شد. عدم‌ تمرکز موجب شد رسما از دقیقه ۷۰ یه بعد تا دقیقه ۱۰۰ تمرکز نداشته باشند‌.توپ ترابی به تیر خورد و برگشت ، روی عیسی هم پنالتی کردند. تا سرانجام یک ضربه ایستگاهی نصیب استقلال شود و طلسم را با یک کار تمرین شده شکستند . گلی که در صورت پیروزی آبی ها، شاید به عنوان یکی از شیرین ترین و جذاب ترین گل های تاریخ این باشگاه در قلب هواداران  قاب می‌شد. 
اما تعویض های احساسی ‌و بعضا دیمی، ساپینتو موجب شد در ۲ پانزده دقیقه، استقلال عملا وسط زمین را نداشته باشد. پرسپولیس مالک تمام و کمال اوقات اضافه بود ، چند موقعیت عالی خلق کرد و سرانجام عالیشاه تیر آخر را  با چاشنی خوش شلیک کرد.

گل مرادمند سوخت. مریض نیمه جان که با معجزه به زندگی بازگشته بود این بار حقیقتا از دست رفت. این ماحصل آن کینه توزی بیجهت و کری خوانی احساسی بود. روش ساپینتو‌ جواب نداد. 
به احتمال ۹۰ درصد با توجه به محرومیت ۴ ماهه ، کار او در فوتبال ایران به سان دیگر سلفش، شفر و استرا تمام است. 
استقلال در انتظار مجمع 16 خرداد و آینده نزدیک است. زمان انتخاب مربی جدید و بازیکنان تازه و کشف منابع مالی. این فصل تمام شد و رفت و ناراحتی‌اش برای همه ماند. چقدر دور از پارسال که مدیریت و سرمربی هماهنگ و جاه‌طلب، قهرمانی را بالاتر از همه  نصیب آبی‌ها کرد. زمانی که کسی نمی‌گفت: نمی‌خواهند ما قهرمان شویم.