چرا فوتبال ایران بخاطر امثال تاج، با حرفه ای شدن فرسنگها فاصله دارد؟
صرفنظر از تیمهای صنعتی که همواره هزینههای هنگفتی میکنند و کمتر رخ میدهد که در خصوص بدهی بازیکنان و مربیان خود به مشکل بخورند، دیگر تیمها در عمل به تعهدات خود در میمانند، چراکه دخل و خرجشان با هم نمیخواند و خالی بودن جیبشان همواره کار دست آنها میدهد.
پرسپولیس و استقلال در این زمینه شهره خاص و عام هستند و بارها و بارها بازیکنان و مربیان خارجی که به خدمت گرفتند برای دریافت مطالباتشان راه فیفا را در پیش گرفتند، درست برخلاف بازیکنان داخلی که ترجیح میدهند کار را مسالمتآمیز یا از طریق فدراسیون و نهادهای داخلی حل و فصل کنند.
اما عمل نکردن به تعهدات مالی تنها شامل حال سرخابیهای پایتخت نمیشود و این داستانی است که اهم تیمهای لیگ برتری با آن درگیر هستند.
مشکلات مالی باشگاهها به حدی است که بارها و بارها در طول رقابتهای لیگ برتر شاهد اعتصاب بازیکنان یا تذکرات جدی مربیان و گاهی حتی کنارهگیری آنها به شکل اعتراضی هستیم. مسئلهای که در لیگ بیست و دوم نیز به کرات دیده شد، اما تنها چند روز بعد از پایان رقابتهای لیگ، رئیس فدراسیون طی ادعایی که باورپذیر نیست، میگوید از ۱۶ تیم لیگ برتر، ۱۴ تیم بدهی ندارند!
این ادعا در حالی مطرح میشود که بسیاری از فوتبالدوستان گله و شکایت بازیکنان و مربیان را در فصلی که گذشت از یاد نبردهاند، اما به نظر میرسد رئیس فدراسیون فوتبال آنقدرها هم که میگوید به اوضاع و احوال باشگاهها اشراف ندارد که اگر داشت مدعی نمیشد لیگ برتر تنها دو تیم بدهکار دارد!
هرچند از صحبتهای تاج میتوان برداشتهای دیگری هم داشت، مثلاً اینکه رئیس فدراسیون فوتبال مثل همیشه سعی در آرام نشان دادن اوضاع دارد، درست مثل زمانی که شرایط به شکلی ناگهانی جهت صدور مجوز حرفهای برای سرخابیهای پایتخت مهیا میشد. حمایتی غیرمنطقی که به دوستی خاله خرسه میماند و دستآخر نیز کار دست تیمهای باشگاهی ایران، بهخصوص پرسپولیس و استقلال داد.
اما مهمتر از همه اینکه ادعای مطرح شده از سوی تاج به خوبی ثابت میکند چرا فوتبال ایران فرسنگها با حرفهای شدن فاصله دارد و چرا این فاصله هرگز کم نمیشود، چراکه خانه از پایبست ویران است و نگاه غلط آقایان است که اجازه ایجاد تغییرات و رفتن به سمت حرفهای شدن را به فوتبال ایران نمیدهد، چراکه همواره به جای حل مشکل سعی در پاک کردن صورت مسئله داشتند و همچنان هم دارند، آن هم در شرایطی که این نوع نگاه تا امروز نتوانسته کمی به فوتبال ایران و حل مشکلات آن کمک کند.