استاد ضربات ایستگاهی جهان؛ وقتی نه رونالدو بود و نه مسی!

توسعه ابزارهای رسانه‌‌ای و ویدئویی باعث شده تا حرکات فوتبالیست‌ها در یکی دو دهه اخیر بیشتر به چشم بیاید. برای مثال هنر فوتبالیست‌های برجسته جهان مثل لیونل مسی و کریستیانو رونالدو از هر زاویه‌ای قابل شکار بوده و نقش مهمی در میزان محبوبیت آنها داشته است. در دهه‌های گذشته فوتبالیست‌های بسیار توانمندی وجود داشتند که به دلیل گستردگی کمتر رسانه‌ها و نبود ابزارهای پیشرفته ویدئویی خیلی به چشم نمی‌آمدند. یکی از آن ستاره‌ها ویکتور سربریانیکوف، بازیکن شوروی سابق در دهه 1960 میلادی یعنی حدود 60 تا 70 سال قبل بود؛ استاد ضربات ایستگاهی!

در دهه 1960، ویکتور سربریانیکوف هافبک تیم دینامو کیف یکی از ستاره‌های اصلی فوتبال شوروی بود. او 9 بار در لیست 33 بهترین بازیکن فوتبال فصل قرار گرفت و حتی به عنوان بازیکن سال در جمهوری سوسیالیستی اوکراین (1969) شناخته شد. سربریانیکوف 5 بار قهرمان لیگ برتر و دو بار قهرمان جام حذفی این کشور شد.

ویکتور سربریانیکوف گل‌هایی باورنکردنی از روی ضربات ایستگاهی می‌زد و هیچ‌کس نفهمید که او چگونه آنقدر عالی به توپ ضربه می‌زد و تبدیل به گل می‌کند. طرفداران  فوتبال شوروی، سربریانیکوف را به خاطر ضربات ایستگاهی دوست داشتند. ویکتور عالی بود؛ پس از ضربه، توپ مستقیم پرواز می‌کرد، سپس به طور ناگهانی به پایین شیرجه زده و مسیر خود را تغییر می‌داد و وارد دروازه می‌شد. بسیاری از دروازه‌بانان برای چنین ضربات غیرعادی آماده نبودند و به سادگی گل می‌خوردند.

یکی از این گل‌های بسیار زیبادی سربریانیکوف در سپتامبر 1969 در بازی جام ملت‌های اروپا برابر اتریش به ثمر رسید. در دقیقه 51 ویکتور یک ضربه ایستگاهی را به طرز باورنکردنی به گل تبدیل کرد.

ویکتور سربریانیکوف درباره گل‌های باورنکردنی‌اش می‌گوید: زمانی که جاده‌های فوتبال به آمریکای جنوبی منتهی می‌شد، برای نخستین بار اجرای ضربات آزاد را توسط بهترین بازیکنان آنها می‌دیدم. برای نواختن چنین ضربه‌هایی خیلی تمرین کردم. برای رباط‌های زانو چنین ضربه‌هایی خیلی هم بدون درد نبود. برای هر ضربه‌ای مجبور بودم ناراحتی جسمی را تحمل کنم، بنابراین خیلی زود مجبور بودم دست از این کار بکشم اما در اواخر دوران حرفه‌ای‌ام دوباره به یاد آن افتادم و در فصل 1969 گل‌های زیادی را در مسابقات از روی ضربات ایستگاهی  به ثمر رساندم.

استاد ضربات ایستگاهی جهان در ادامه گفت: می‌دانم که مقالاتی منتشر شد که جنبه‌های فیزیکی و ریاضی چنین ضربه‌هایی را توضیح می‌داد اما من این کار را به طور مستقیم انجام دادم. حتی ماسلوف (دروازه‌بان) کاملاً متوجه نشد که چگونه این کار را انجام دادم. در پایان همان فصل، او پرسید: "چطور این کار را انجام می‌دهید؟" تا جایی که می‌توانستم نشان دادم و توضیح دادم. تعجب کرد و گفت: "من فکر کردم که این گل‌ها اتفاقی است ... "

بسیاری از هم تیمی‌هایش متوجه نشدند که چرا ضربات آزاد ویکتور متمایز از دیگران است. به نظر آنها ویکتور از جهات دیگر هم خوب بود. ولادیمیر مونتیان افسانه‌ای، هم‌تیمی طولانی‌مدت سربریانیکوف گفت: متأسفم که او فقط به عنوان استاد ضربات آزاد شناخته می‌شود.  این مرد 12 سال فوتبال را در بالاترین سطح نشان داد. بازیکن بسیار تکنیکی با دید میدانی عالی. وقتی او دوران حرفه‌ای‌اش را تمام کرد، در جلسات تجزیه و تحلیل عمیق و حرفه‌ای مسابقات مرا شگفت‌زده  می‌کرد.

انتهای پیام/