هنوز برخی از تیم‌های ما بازی دهم خود در لیگ برتر را انجام نداده‌اند. یعنی در لیگ ۱۶ تیمی که در پایان فصل هر تیم ۳۰ مسابقه دارد، ما هنوز به ثلث اول لیگ نرسیده‌ایم که هجدهمین مربی وارد عرصه شد!
از روی تغییرات نیمکت‌های مربیگری در هر لیگ می‌توان به ثبات در فوتبال آن کشور پی برد. اینکه فرهنگ حاکم بر آن کشور نتیجه‌گراست یا به دنبال کار اصولی و بلند مدت می‌روند. ما سال‌ها کشورهای عربی را به خاطر تغییرات سریع مربیان نکوهش می‌کردیم و اینکه آنها نتیجه‌گرا هستند، اما حالا خود به همان دام افتاده‌ایم. البته که قصد دخالت در امور تیم‌ها را نداریم و به طور مشخص نتایج پیکان و فولاد اصلاً امیدوار کننده نبود...
هفته یازدهم لیگ برتر آغاز شده و در خبرها پیش از مسابقات داشتیم که صندلی سیروس پورموسوی در استقلال خوزستان و عبدالله ویسی در صنعت نفت آبادان بسیار لرزان است و در صورت ناکامی در این هفته آنها نیز جای خود را به دیگری می‌دهند و دیدیم که استقلال خوزستان در خانه به سپاهان باخت!
اما هنوز خبری از تغییر نرسیده و کماکان در لیگ بیست و سوم تنها دو تغییر داشته‌ایم. همانطور که می‌دانید استعفای «مهدی رحمتی» پذیرفته نشد و البته جانشینی آنتونی گلادیسون در یک بازی به جای منصوریان موقت بود. در این فصل نخستین تغییر را فولاد رقم زد که قبلاً هم سابقه تغییر مربی در هفته چهارم را داشت، فصلی که عبدالله ویسی به جای نکونام آمد و در هفته چهارم دوباره جایش را به نکونام داد!
فولاد این بار در هفته چهارم منصوریان را برکنار کرد و «ایگناسیو مارتینز» اسپانیایی هفدهمین مربی این فصل لقب گرفت. و حالا رسول خطیبی رفته و رضا عنایتی هجدهمین مربی در فصل تازه لیگ برتر ماست، یک مهاجم سابق استقلال جانشین مهاجم دیگر این تیم شدتا سهمیه آبی‌ها روی نیمکت‌های لیگ کم نشود!
شاید تا نیم فصل باز هم تغییر روی نیمکت‌ها داشته باشیم تا بار دیگر این سوال به ذهن فوتبالی‌ها برسد که مدیران درابتدای فصل برچه مبنایی مربی انتخاب می‌کنند و چه اتفاق غیر قابل پیش بینی می‌افتد که آنها دست به تغییر مربی می‌زنند؟!
