درس‌های عربستان و مانچینی برای تیم ملی ایران

در شروع جام ملتهای آسیا و در هر دوره ایران و عربستان جز مدعیان سنتی قهرمانی به شمار می‌روند. در کنار ژاپن و کره جنوبی و در ادوار اخیر استرالیا. عربستان مثل ما سابقه سه قهرمانی در جام ملت‌ها را دارد و با حضور در ۶ فینال این تورنمنت رکورددار قاره است.

عربستان سال قبل در جام جهانی تنها تیمی بود که آرژانتین را شکست داد. تیمی که بعد از آن شکست رفت و قهرمان جهان شد. آرژانتین قبل از آن شکست ماه‌های متمادی شکست ناپذیر بود و به عنوان مدعی اول قهرمانی به قطر آمد.

لیگ عربستان امسال ریخت و پاش‌های زیادی کرده و تمام توجهات دنیا را جلب کرده است و همه این‌ها دلیلی است تا عربستان را زیر ذره‌بین ببریم. تیمی که به شرط نتیجه‌گیری مطابق پیش‌بینی‌ها در آن سوی جدول تا فینال رقیب ما نمی‌شد اما کادر فنی و کارشناسان فوتبال ما عربستان را نباید نادیده بگیرند. تیمی که مثل ژاپن و کره جنوبی در این دوره مشکلات بسیار زیادی دارد و به لحاظ فنی درون زمین تیمی ضربه پذیر نشان داد.

عربستان در بازی اول مقابل عمان تا دقایق آخر نیمه دوم عقب بود. بعد گل مساوی را زد و در آخرین ثانیه‌های وقت‌های اضافه با یک گل بحث برانگیز ۲-۱ پیروز شد. در بازی دوم مقابل قرقیزستان همه یک پیروزی پرگل برای عربستان کنار گذاشته بودند، تیمی که چندماه پیش از ما ۵ گل خورد! قرقیزستان در همان نیمه اول ۹ نفره شد ولی عربستان به زحمت در هر نیمه گل زد تا پیروز شود!

اولین نکته در مورد عربستان میانگین سنی این تیم است. میانگین ۲۷ سال که با تجربه‌ترین بازیکن آنها که کاپیتان و ستاره تیم هم هست با فقط ۷۵ بازی ملی وارد جام ملت‌های آسیا شد. البته سالم الدوسری به عنوان مرد سال فوتبال آسیا بازیکنی نیست که عدد و رقم در مورد او ملاک باشد. او در هر شرایطی خطرناک است و یک بازیکن زبده که از سطح آسیا بسیار فراتر رفته اما اینکه عربستان چنین تیم جوانی را به تورنمنت آورده خود گویای حقایق بسیاری است. آنها چشم به آینده دارند اما نه به این قیمت که قید جام را بزنند!

تیمی که میانگین سنی را پایین می‌آورد ناخودآگاه از وزن تجربی خود کم کرده و دیدیم که عربستان برابر قرقیزستان از داشتن بازیکنان با تجربه و رهبر در زمین محروم بود و در طول مسابقه کارش گره خورد. عربستان در این بازی هر نیمه یک گل زد و هر دو گل با یک شکل! آنها وقتی از فشار همه جانبه فیزیکی و تاکتیک‌های مختلف نتیجه‌ای نگرفتند، رو به شوت‌های از راه دور آوردند و گل اول در ریباند همین شوت به ثمر رسید. گل دوم هم که مستقیم یک شوت راه دور بود.

اینکه عربستان بازیکنان شوت زنی دارد حتماً باید مورد توجه تیم ما قرار گیرد اما سوال را هم ایجاد می‌کند که چرا تیم کشورمان از این برنامه استفاده ‌نکند؟ چرا نتوانیم ازعربستان در مواقعی که بازی گره می‌خورد الگوبرداری کنیم؟ ما هم در تیممان بازیکنان شوت زنی داریم که اتفاقاً در پست هافبک میانی بازی می‌کنند و روی ضربات سوم و موج دوم حمله خیلی مواقع پشت محوطه صاحب موقعیت می‌شوند.

عربستان با اتکا بر همین تاکتیک بازی را برد تا در کنار نمایش نامطلوب و ضعف‌های بیش از حد خود، به ما یک راهکار هم نشان داده باشد. شوت خیلی وقتها مسیر رسیدن به پیروزی را کوتاه می‌کند!