دو نیمه متفاوت با برنامه قبلی؛ ایران یک نیمه حمله و یک نیمه ضدحمله را تمرین کرد

حتماً این جمله کلیشه‌ای که این بازی دو نیمه متفاوت داشت را بارها شنیده‌اید. جدال تیم ملی ایران برابر امارات مصداق بارز و واقعی این جمله بود و البته که خوشبختانه این دو نیمه متفاوت کاملاً آگاهانه و با انتخابی از قبل اتفاق افتاد. در نیمه اول تیم ملی کشورمان با یک بازی تهاجمی برای زدن گل برتری و پیروزی به میدان آمد. یک ترکیب تهاجمی که از راه‌های مختلف با استفاده از پتانسیل بالای بازیکنان سعی در گشودن دروازه حریف داشت که خوشبختانه موفق هم بود. ایران برای کسب سومین پیروزی و رسیدن به رکورد حداکثر امتیازات و صعود به عنوان صدرنشین به مرحله بعد این روش را در نیمه اول انتخاب کرد و به هدف خود هم رسید.

در نیمه دوم و با شروع بازی شکل مسابقه کامل تغییر کرد. این بار به طرزی کاملاً آگاهانه تیم ایران عقب رفته بود و توپ و میدان و ابتکار حملات را به تیم امارات داده بود. امارات برای کسب مجوز صعود به امتیاز نیاز داشت و به شکل طبیعی در شروع نیمه دوم برای حمله و گلزنی می‌آمد. در این نیمه مربیان تیم ما به شکلی آگاهانه روش بازی تیم را تغییر و دنبال تمرین تاکتیک در بازی‌های سخت مرحله بعدی رفتند. ایران در نیمه اول حمله و در دست داشتن ابتکار مسابقه را تمرین کرد و در نیمه دوم تکیه بر ضد حمله و استفاده از اشتباهات حریف را.

در ادامه با تعویض‌های قلعه نویی و آمدن امید ابراهیمی ایران بازی با دو هافبک دفاعی را هم تمرین کرد. روش ۱-۳-۲-۴ که در بازی برابر قدرت‌های مدعی قهرمانی قطعاً به کار ما خواهد آمد. روشی که مهدی طارمی کمی عقب‌تر می‌آید و سردار تک مهاجم ما خواهد بود، روشی که در صورت برتری ایران در نیمه اول برابر ژاپن عربستان یا کره در نیمه دوم روش بازی ما خواهد بود. در این سیستم به احتمال زیاد جایی برای بازی فانتزی سامان قدوس نخواهد بود، همان طور که سال قبل در جام جهانی و در تیم کارلوس کی روش سامان بیرون می‌نشست. بازیکنانی در این روش بازی می‌کنند که در درجه اول قدرت جنگندگی و دوندگی داشته باشند و به طور همزمان کوچکترین فرصت‌ها را هم از دست ندهند.

دیدیم که در همین مسابقه ایران ۵ گل زد که تنها دو تای آن پذیرفته شد. اما همان سه گل مردود شده هم پاسخ مثبتی به شیوه بازی ما بود. بازیکنان ما مثل سردار و طارمی تفاوت خود با سایر بازیکنان آسیا را به رخ کشیدند و نشان دادند که در یک ورزش تیمی مثل فوتبال هم کیفیت بازیکن تا بازیکن چقدر می‌تواند تعیین کننده باشد. در نیمه دوم که امارات جلو آمده بود، سرعت و هوش بازیکنان تعیین کننده شد. قدرت جاگیری و ضربه زنی حرف اول در این لحظات است و دیدیم که بازیکنان امارات چطور فرصت از دست می‌دادند و در مقابل طارمی و سردار چطور با کمترین ضربه به توپ تور دروازه حریف را لرزاندند.

خوشبختانه ایران در هر دو نیمه سربلند از زمین بیرون آمد و هر دو تاکتیک مد نظر مربیان را به خوبی تمرین کرد.