در دنیای فوتبال مدرن امروزی خیلی تیم‌ها با تفکر و سیستم دفاعی بازی می‌کنند. نظر بسیاری از تئوریسین‌ها و متفکرین فوتبال این است که ابتدا باید گل نخورد و بعد راهی برای گلزنی پیدا کرد.
سیستم غالب در اکثر تیم‌های ملی و باشگاهی این روزها سیستم بازی با یک مهاجم است. در بهترین حالت یک مهاجم سایه هم درزمین می‌گذارند و در حالت غالب دو وینگر یا گوش در کار حمله به تک مهاجم کمک می‌کند.
دیگر روش سنتی بازی با دو مهاجم تقریباً به فراموشی سپرده شده و کمتر مربی با دو مهاجم بازی می‌کند و در این فوتبال وقتی یک مربی جوان و تازه وارد در این حرفه شجاعت دارد که به رویه غالب تن ندهد، قطعاً باید او را ستایش کرد. ما از مربیان جوان همین را می‌خواهیم که بدعت‌های تازه بیاورند. اگر قرار باشد دنباله‌رو مربیان با سابقه و قدیمی باشند که خود آنها هنوز هستند! فوتبال خون تازه می‌خواهد، چه درون زمین با جوانان و چه بیرون زمین در تفکرات مربیان...
مسعود شجاعی نمونه خوبی برای این مثال است. شجاعی که از هفته چهاردهم هدایت هوادار را از محمود فکری تحویل گرفت، تاکنون باخت نداشته و جالب اینجاست که ترسی از بازی با دو مهاجم یا حتی بیشتر هم ندارد. در همین بازی مقابل ذوب آهن که بعد از ظهر پنجشنبه در دستگردی برگزار شد، شجاعی امین قاسمی‌نژاد و کریم اسلامی را به عنوان دو مهاجم درون زمین داشت از جایی یونس شاکری را هم به ترکیب اضافه کرد، بدون اینکه آن دو مهاجم را بیرون بکشد.
این درست که هوادار عقب بود و در خانه برای فرار از شکست گل می‌خواست اما بسیار سراغ داریم که در همین فوتبال خودمان مربیان در شرایط مشابه باز جرات استفاده از سه مهاجم را ندارند!
در فوتبال نتیجه تعیین کننده سرنوشت آدم‌هاست اما کار خوب را باید دید. شجاعی توانست بازی را مساوی کند اما حتی اگر شکست هم می‌خورد، این شجاعت او قابل تقدیر بود
