مشکلی که در جریان برد قاطع تیم ملی هم به چشم آمد
وقتی در نخستین بازی تیم ملی در جام ملتهای آسیا ایران با چهار گل فلسطین را شکست داد، در همین خبر ورزشی نوشتیم که مشکل بازی نمایشی ملیپوشان باید توسط مربیان جدی گرفته شود. نوشتیم که این تمایل به بازی نمایشی و تماشاگر پسند در مسابقات حساس و برابر رقبای بزرگ کار دست ما خواهد داد.
تیم ملی به دلایل مختلف در جام ملتهای آسیا از رسیدن به فینال باز ماند. پس از آن پروسه جوانگرایی آغاز شد و در نخستین اردوی ملی برای ادامه مسیر مقدماتی در جام جهانی ۲۰۲۶ چند بازیکن با تجربه دعوت نشدند تا چند بازیکن جوان طعم حضور در عرصه ملی را بچشند.
با وجود این همه تغییرات و تجربهای که از جام ملتها درس گرفتیم، انتظار میرفت که این مشکل حل شده باشد اما در بازی آسان مقابل ترکمنستان که در ایام نوروز و در ورزشگاه خانگی آزادی برگزار میشد، باز هم بازیکنان بیشتر از تلاش برای گل زنی، مایل به بازی نمایشی نشان میدادند!
در همان نیمه اول سردار آزمون در یک مصاف تک به تک و در حالی که میتوانست به راحتی دروازه حریف را باز کند، ترجیح داد پاس بدهد و میخواست این کار را به شکل نمایشی انجام دهد. این توپ به طارمی نرسید و نصیب دروازهبان حریف شد تا بار دیگر نگرانیها را بابت این عادت بد زنده کند...
سالهای سال فوتبال ما از خودخواهی مهاجمان ضربه خورد که در فرصتهای مناسب پاس نمیدادند. حالا برعکس در فرصتهایی که مهاجم باید کار را تمام کند، ترجیح آنها به همکاری با زوج خود کار دست ما میدهد!
البته که ترکمنستان در حدی نبود که ما را اذیت کند اما کیست که نداند ادامه این رفتار و عادت به آن در دراز مدت چه لطماتی به فوتبال ملی ما خواهد زد...