سپاهان، قند روزهای تلخ قعرنشینان!

سپاهان حتی در روز‌هایی که با حکم انضباطی با کسر ۴ امتیاز مواجه شد، از نگاه بسیاری از کارشناسان به عنوان مدعی جدی قهرمانی قلمداد می‌شد. تیمی پر ستاره که حریفان را معمولا با گل‌های فراوان شکست می‌داد و می‌خواست اولین تیمی باشد که در لیگ برتر به حدنصاب ۷۰ امتیاز می‌رسد.  
با شروع فوق العاده‌ای که زرد‌ها در لیگ داشتند، تحقق این شعار انگیزشی دور از ذهن نبود. در واقع اگر سپاهان همان فرم ۱۲ بازی شروع فصل را ادامه می‌داد، به امتیاز حیرت انگیز ۷۷ می‌رسید!

کابوس زمستانی در اصفهان

درست از سومین روز زمستان ۱۴۰۲، اوضاع سپاهان و مورایس به کلی منقلب شد؛ آن‌ها در برابر آلومینیوم اراک به جای اینکه گل دقیقه ۸۰ عارف حاجی عیدی را پاسخ دهند، در ده دقیقه باقی مانده ۳ کارت قرمز گرفتند تا اولین نشانه‌های لغزش در این تیم مشاهده شود.  

محروم شدن چند مهره نامدار به خاطر عدم رعایت قانون سقف بودجه، محرومیت ۳ بازیکن کلیدی به دلیل اخراج در بازی قبلی و یکی دو آسیب دیده، سپاهان را با ترکیبی نامتعارف به دیدار گل گهر فرستاد که این بار هم حاصل کار، دریافت ۳ گل و باز هم یک اخراجی در دقیقه ۴۷ بود. سه گانه شکست‌های سپاهان در دی ماه، در قزوین تکمیل شد. در دیداری جنجالی که کمک داور اشتباه بزرگی کرد و سپاهان را از یک گل سالم محروم کرد.

ضعف‌هایی که نادیده گرفته شد

با آغاز جام ملت‌های آسیا و تعطیلات طولانی فوتبال باشگاهی، انتظار می‌رفت سپاهان فرصت مناسبی برای بازیابی داشته باشد. اما بعد از دو شکست قابل پیش بینی مقابل الهلال، اوضاع در لیگ هیچ تفاوتی برای این تیم نکرد. چه بسا بدتر هم شد!

تیمی که نشانه‌های ضعف در خط دفاعی در آن آشکار شده بود و در فصل نقل و انتقالات، یکی از هافبک‌های دفاعی‌اش یعنی محمد قربانی را به لیگ روسیه فرستاده بود، بدون اینکه هیچ مدافعی جذب کند، دو وینگر (علی اصغر اعرابی و عیسی عباس) را به خدمت گرفت!  

ناکامی مقابل یکی از رقبای مستقیم قهرمانی یعنی استقلال آن هم با شوت سهمگین روزبه چشمی و بعد از آن اشتباه هولناک پیام نیازمند، سریال تکراری اخراج و ئشکست برابر پیکان، آن هم در ورزشگاه نقش جهان به منزله پنجمین شکست پیاپی شاگردان مورایس در لیگ بود.  

اما پیش از اینکه سال ۱۴۰۲ به پایان برسد، دو برد پیاپی مقابل فولاد و گل گهر این امیدواری را برای اصفهانی‌ها به وجود آورد که ورق دوباره به سود آن‌ها برگشته و همچنان فرصت جبران وجود دارد.

ناامیدی مطلق در ۱۴۰۳

پس از تعطیلات دو هفته‌ای «فیفا دی» و نوروز، سپاهان حتی از روز‌هایی که در زمستان قبل پیاپی شکست می‌خورد، ناامیدکننده‌تر بوده. مساوی در تبریز شاید نتیجه بدی تلقی نشود، اما کسب فقط یک امتیاز از رویارویی با دو تیم قعرنشین نفت آبادان و نساجی، به معنی پایان رویا‌های اصفهانی‌ها در لیگ بیست و سوم است. تنها ویژگی دو بازی اخیر سپاهان این بوده که نفت و نساجی را به بقا در لیگ امیدوار کند!

جدا از نتایجی که به دست آمده، نمایش این روز‌های سپاهان ابداً هیچ شباهتی با آن تیم خطرناک و زهردار ابتدای فصل ندارد. «زور» این تیم آشکارا تحلیل رفته و تیم مورایس، دیگر تیم ترسناکی نیست.  
‌
نمی‌توان انکار کرد که این تیم در طول فصل از مسائل حاشیه‌ای و اشتباهات داوری لطمه خورد، اما این موضوع را هم نمی‌توان نادیده گرفت که سپاهان به لحاظ فنی و کیفی، به شکل محسوسی نزول کرده است.

سپاهان حتی اگر بازی عقب افتاده خود را پیروز شود، هنوز ۸ امتیاز با استقلال صدرنشین فاصله دارد و در هفته‌های باقی مانده، جبران این فاصله تقریباً غیرممکن است.