پورمحمدی: کمتر از ۳۵ درصد برنامه‌های توسعه کشور اجرا شده است

صطفی پورمحمدی نامزد انتخابات ریاست جمهوری در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری، گفت: مشکل برنامه‌ریزی کشور این است که در مجموع کمتر از ۳۵ درصد برنامه‌های توسعه کشور اجرا شده است. این مسئله‌ای جدی است چون برنامه برای اجراست.

او افزود: برخی می‌گویند مدیران و مجریان دقت ندارند، اما شاید نظام برنامه‌نویسی مشکل دارد.

این نامزد انتخابات ریاست جمهوری با بیان اینکه برنامه لوازم و ملزوماتی دارد، باید واقع‌بینانه باشد و شرایط اجرا فراهم باشد، گفت: باید ابزار مادی و انسانی و ظرفیت‌های اجتماعی هم فراهم باشند. گاهی حوادث غیر مترقبه‌ مانند سیل پیش می‌آید، یا جنگ در خارج مرزها پیش می‌آید که باید ریسک مناسبی برای آنها در نظر گرفته شود اما کمتر به این مسائل توجه می‌شود.

پورمحمدی ادامه داد: اکنون در دنیا تدوین برنامه‌های ۵،۶ ساله منسوخ شده، و یک یا دو ساله در نظر گرفته می‌شود، چون هنر تنظیم برنامه، تطبیق بودجه است و در عین حال سرعت تحولات در دنیا زیاد است.

در ادامه گزیده سخنان پورمحمدی می آید:

*به طور مثال اکنون برنامه را مجلس و دولت دیگری نوشته و تصویب شده است، اما دولت دیگری می‌خواهد آن را اجرا کند و مردم هم با توجه به شعار و برنامه‌های کاندیدا رأی می‌دهند و ممکن است آن برنامه‌ها مظابق با شعارهایش نباشد که مشکلاتی را در اجرا و نظام برنامه ایجاد می‌کند.

*در همین برنامه هفتم توسعه هم ماده مکملی دیدم مبنی بر اینکه دولت مکلف است پس از یک سال، نسبت به مواردی اقدام کند(۲۵ عنوان) و تحویل مجلس دهد. اما این موارد چرا به یک سال دیگر حواله دادند؟!

*دلیل عدم تحقق مشخص است. نمی‌توان فقط مدیران و کارشناسان دولتی را مسئول عدم اجرای برنامه دانست.

*شهید رئیسی هم اعلام کرده بود این برنامه هفتم دستکاری زیاد شده است، پس همین دولت هم برای اجرا مشکل داشت. به همین دلیل مدام به مردم پیام منفی می‌دهیم که برنامه اجرا نمی‌شود، درحالی که برنامه‌نویسی نیز باید اصلاح شود.

*اگر چیزی قانون شد نباید هیچ تخطی از آن انجام شود، راهکار این است که لوایح اصلاحی داده شود.

*باید همه لوازم اجرای برنامه را تبیین کنیم.

*من هم آدم سختگیری هستم که قوانین و برنامه‌ها اجرا شوند اما در صورت تشکیل دولت، مجبور به ارائه لوایح اصلاحی خواهیم بود.

*یکی از مشکلات کشور، ثبات اقتصادی است. باید سیاست‌های کلان را مشخص کنیم و تکلیف نسبت به آنها روشن شود.

*نرخ ارز را می‌گویند دستوری، بعد تا یک جایی فشار می‌آوریم و یکجا از دستمان رها و موجب بی‌ثباتی می‌شود.

*مخارج دولت هم اگر زیاد و پرهزینه باشد دچار مشکل می‌شویم. 

*مثلا اکنون ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار میلیارد تومان کسری بودجه داریم که عدد بزرگی است.

*میانگین رشد اقتصادی ایران در ۵۰ سال گذشته ۴ درصد، دهه گذشته ۲ درصد و در چند سال اخیر کمی رشد بیشتر نشان داد که در دهه اخیر بعید می‌دانم بیشتر از ۲.۵ درصد شود. اما طبق برنامه باید ۸ درصد شود!

*همه اقتصادهای موفق پس از جنگ جهانی دوم تاکنون از سرمایه‌های بین‌المللی جذب کردند تا موجب رونق اقتصادی شده است.

*ما سالانه ۱۰۰ میلیارد یورو برای رشد اقتصادی نیاز داریم، از کجا می‌خواهیم تأمین کنیم؟

*تحریم‌ها مانع این انتقال و جذب سرمایه‌ها هستند و این مشکل جدی کشور است.

*در برنامه هفتم، سالانه ۱۰ میلیارد یورو  جذب سرمایه در نظر گرفته است که پاسخگوی مشکلات کشور نخواهد بود.

*مهمترین مسئله، انضباط کلان است تا ثبات اقتصادی ایجاد شود.

*یکی از مهمترین مسائل اما، «اعتماد» است تا بنگاه‌های کلان و خرد به دولت اعتماد کنند، مردم به سیاست‌های دولت اعتماد کنند، دولت هم با آنها همکاری داشته باشد.

*اقتصاد نیازمند مشارکت «همه» است. اما اگر مردم بی‌اعتماد شوند، پول خود را به دلار و طلا تبدیل می‌کنند و سرمایه آنها گوشه‌ای می‌خوابد.

*بهترین سیاست و برنامه، بدون اعتمادسازی ناکام است.

*من مهمترین سیاست خود را به این موضوع معطوف می‌کنم.

*من همه تلاش خود را با بهترین تیم‌های اقتصادی می‌کنم تا هزینه دولت را مدیریت کنیم، بازار لجام‌گسیخته را مدیریت کنیم، ناترازی انرژی را هم مدیریت کنیم اما اینها موضوعی نیست که چرخه تورم و نقدینگی را بتوان کامل کنترل کرد. ولی باید بدانیم کسانی که می‌خواهند مدیریت کنند، راست می‌گویند، اشکالات را می‌گوییم، توانمان را هم می‌گوییم اما نیاز به مشارکت هم داریم.

*با این اقتصاد و گردش مالی بزرگ دیگر نمی‌توان با نظام‌های مالیاتی سابق پیش رفت و نیاز به سیستم‌های توانمند محاسبه نیاز است تا عادلانه مالیات گرفته شود. در این صورت می‌توان جلوی فرارهای مالیاتی را گرفت.

*باید هوش مصنوعی و دولت الکترونیک را برای این منظور فعال کرد.

*واقعا اگر طبق برنامه هفتم مردم ۷.۵ سال هیچ نخورند و هیچ‌جا نروند می‌توان خانه تامین کرد؟ باید ۴۰، ۵۰ سال زمان بگذرد. پس باید واقع‌گرایانه صحبت کرد.

*من تقریبا تمام بافت‌های فرسوده شهرها را بازدید کردم، باید برای آنها برنامه‌ریزی داشت که زیرساخت‌های آماده دارند و همین به ما کمک می‌کند.

*باید وام‌های هدایت‌شده و دقیق به کسانی داد که واقعا می‌خواهند صاحب خانه شوند.

*مسکن مسئله جدی است و به هیچ عنوان نمی‌توان از آن غافل شد. اکنون ۲ هزار و ۵۰۰ خانه با متراژ ۱۵۰ متر به بالا در کشور خالی هستند. یکی از ارکان آرامش جامعه، تأمین مسکن برای مردم و جوانان است.

*هماهنگی در اجرا، مدیران کارآمد و اخلاص در عمل لازمه تحقق برنامه‌هاست در عین حال به سرنوشت دوران‌هایی که شاهد آن بودیم، دچار می‌شویم.