گذر از عصر مافیا و حق‌کشی در کشتی؛ چشم‌هایی که خوب می‌بینند

در حالی که در دهه‌های گذشته بارها و بارها شاهد حق‌کشی‎های واضح علیه برخی کشتی‌گیران و مافیایی برخورد کردن با برخی تیم‌ها در المپیک‌ها بوده‌ایم و کشتی ایران هم از این منظر، کم ضربه نخورده، اما اکنون چنین اقداماتی عملاً در المپیک غیرممکن است.

در رقابت‌های المپیک بین 4 تا 5 دوربین از زوایای مختلف کشتی‌ها را ضبط می‌کنند تا در صورت تشخیص ژوری یا اعتراض مربی، چلنج صورت بگیرد و فیلم صحنه مشکوک از زوایای مختلف بررسی شده و داوران درجه یک با حضور شخص خود سیلوستری رئیس کمیسیون داوران اتحادیه جهانی در میدان‌های مهم، نظر خود را اعلام کنند.

در واقع با دوربین‌های استانداردی که در مسابقات مهم کشتی‌ها را فیلمبرداری می‌کنند، تنها در صورتی که ژوری دانش لازم را نداشته باشند- که چنین چیزی در کشتی‌هایی در سطح المپیک اتفاق نخواهد افتاد و برجسته‌ترین نفراد عضو ژوری هستند- احتمال اعلام رأی اشتباه وجود دارد.

دانش مربی و درخواست به موقع چلنج نیز تعیین‌کننده است، شبیه به اتفاقی که در کشتی سعید اسماعیلی و گالستیان ارمنی در نیمه‌نهایی 67 کیلوگرم کشتی فرنگی المپیک رخ داد و درخواست چلنج حسن رنگرز و مجید رمضانی، منجر شد کشتی‌ای که با اعلام ضربه فنی از سوی داور پرونده‌اش بسته می‌شد، مورد بازبینی از زاویه‌های مختلف قرار گرفته و ضربه فنی ملغی شود.

با این تعداد دوربینی که در سالن‌های کشتی نصب می‌شود، علاوه بر ژوری، تماشاگران و کشتی‌گیران و مربیان نیز همزمان فیلم صحنه مورد نظر را تماشا می‌کنند و ضریب اشتباه به شکلی فزاینده کم می‌شود.

انتهای پیام/