آسیب شناسی پرسپولیس در دو بازی مقابل ذوب آهن و تراکتور

پرسپولیس در دومین بازی خود مقابل تراکتور نیز به تساوی یک بر یک دست یافت تا از دو بازی ابتدایی خود در لیگ جاری ۲ امتیاز دشت کرده باشد. تساوی که در شهر تبریز به دست آمد برای این تیم بسیار ارزشمند بود. چرا که جریان مسابقه به گونه ای پیش رفت که کسب یک امتیاز در آن شرایط برای گاریدو و شاگردانش یک پیروزی محسوب خواهد شد.

اگرچه تنها دو هفته از رقابت های لیگ برتر گذشته و با توجه به قرعه سخت پرسپولیس در ۶ بازی ابتدایی و از همه مهم تر این که پرسپولیس هرگز طعم میزبانی را نچشیده باعث می شود تا قضاوت در مورد عملکرد این تیم زود به نظر برسد اما آن چه بر این تیم در همین دو بازی گذشته نشان می دهد که یکی از مشکلات فعلی پرسپولیس شناخت کم گاریدو از فوتبال ایران محسوب می شود. شناختی که شاید اگر دستیاران ایرانی او بیشتر به این مربی اطلاعات می دادند می توانست در این مقطع بسیار بیشتر باشد.

گاریدو درحال حاضر مهرداد خانبان را به عنوان دستیار فنی در اختیار دارد و سیدجلال حسینی هم که به تازگی مدرک A مربیگری را دریافت کرده و باید تجارب بیشتری کسب کند. همین ترکیب نشان می دهد که پرسپولیس تا چه اندازه روی نیمکت به حضور یک دستیار قوی از نظر فنی و همین طور آشنا به مسائل حاشیه ای نیاز دارد.

بدنسازی سنگین

مرور دو بازی پرسپولیس نشان می دهد که در همان اولین گام این تیم به خاطر تمرینات سنگین بدنسازی پیش فصل هنوز به شرایط خوب بدنی نرسیده است. آن هم درشرایطی که به واسطه تعیطلات زیاد لیگ برتر به خاطر بازی های ملی، معمولا بدنسازی تیم ها برای چند بازی انجام می شود. کمتر شاهدیم که مربیان لیگ برتری، بدنسازی سنگین برای یک فصل انجام دهند. چرا که لیگ برتر تقویم منظمی ندارد و هر چند هفته یک بار تعطیل می شود و فرصت بدنسازی دوباره برای همه تیم ها وجود دارد. موضوعی که گویا اصلا به گاریدو منتقل نشده و او گمان می برد با یک لیگ کاملا پویا با برنامه ای مشخص و از پیش تعیین شده رو برو است و به همین دلیل تمرینات سنگی بدنسازی او نیز برای یک فصل بدون تعطیلی تجویز شده است.

غافلگیری در هر دو مسابقه

از سوی دیگر در همان بازی اول و هنگامی که خط دفاعی و سرمربی پرسپولیس روی یک پرتاب اوت غافلگیر شدند، مشخص می کند که هیچ کدام از مربیان و آنالیزورهای پرسپولیس به گاریدو و دروازه بان الجزایری اش گوشزد نکرده بودند که در تیم ذوب آهن بازیکنی وجود دارد که اوت های بلند ارسال می کند و هر پرتاب بلند او می تواند به عنوان یک ضربه ایستگاهی خطرناک درنظر گرفته شود. یا همین بازی با تراکتور که پرسولیس روی هر ضربه ایستگاهی متزلزل نشان داد تا مشخص شود گاریدو از این که تراکتوری ها چقدر روی ضربات ایستگاهی خطرناک هستند بی اطلاع بوده است.

در طول مسابقه نیز تعویض های گاریدو نشان می دهد که هیچ مشورتی با او صورت نمی گیرد. جا به جایی پورعلی گنجی با یک مدافع میانی در هر دو بازی نشان می دهد که سرمربی سرخ ها خودش باید به شناخت کافی از فوتبال ایران برسد و دستیارانش تمایل چندانی به تزریق اطلاعات به او نیستند. 

بازیکن تمرین، بازیکن مسابقه

این یک واقعیت است که در تمام تیم های دنیا دو نوع بازیکن وجود دارند. بازیکنان تمرین و بازیکنان مسابقه و شناخت سرمربی از کیفیت فنی هر دو گروه بسیار مهم است. چیزی که در پرسپولیس اصلا دیده نمی شود و گویا گاریدو خودش باید این نفرات را بشناسد. به هرحال مربیان خارجی به تمرین اهمیت زیادی می دهند و هر بازیکنی در تمرین آماده تر باشد برای لیست انتخاب می شود. در این جا هم این وظیفه دستیاران است که به او گوشزد کنند که کدام بازیکن در تمرینات بهتر است و کدام یک از نفرات، بازیکن مسابقه هستند که اگر گاریدو این را می دانست شاید در هر دو بازی ابتدایی دو هافبک جوان خود یعنی یاسین سلمانی و محمد خدابنده لو را سکونشین نمی کرد. دو بازیکنی که بیشتر بازیکن مسابقه هستند تا بازیکن تمرین.

روی دیگر ماجرا

البته که می توان از سوی دیگر نیز به این ماجرا نگاه کرد و این که شاید گاریدو از دستیارانش مشورت نمی گیرد اما اگر کمی با دقت تحلیل کنیم همین که گاریدو هیچ پیش زمینه ای از تعداد تعطیلات بالای رقابت های لیگ برتر فوتبال ایران ندارد و چنین بدنسازی فشرده ای را برای شاگردانش تجویز می کند یا این که نمی داند کدام بازیکن حریف اوت های بلند می اندزد به خودی خود نشان می دهد که مشکل او مشورت نکردن نیست بلکه مشکل او اطلاعات و شناخت کم او از فوتبال ایران، دیدگاه های فنی دیگر مربیان لیگ برتری و همین طور بازیکنان تیم های دیگر است که دلیلش اطلاعات ناقصی است که دستیاران و آنالیزورهای او به این مربی منتقل کرده اند.

نتیجه گیری 

هرچند گاریدو نشان داده مربی بسیار باهوشی است و با توجه به سابقه حضورش در تیم های بزرگ خاورمیانه به خوبی شگردهای کار کردن در تیم های بزرگ و پرهوادار را می داند و به زودی با شرایط فوتبال ایران خو می گیرد و به همین دلیل به سرعت متوجه می شود که دلیل مشارکت کم دستیارانش برای دادن اطلاعات به او چه بوده است. اما نمی توان از این حقیقت گذشت که پرسپولیس روی نیمکت نیاز به یک مربی با دانش و همین طور با دیسیلین ایرانی دارد که سابقه مربیگری در لیگ برتر را داشته و به خوبی و بدون هیچ چشمداشتی به گاریدو کمک کند. مربی که برای تزریق اطلاعات به این مربی بادانش هیچ ابایی نداشته باشد و به خوبی بداند وظیفه دستیاری یعنی چه. مربی که از هر لحاظ یک "کمک" خوب باشد. آیا درویش با آسیب شناسی مشکلات تیمش در این دو بازی به این نقطه رسیده یا پرسپولیس باز هم باید در ادامه راه امتیاز از دست بدهد؟