استقلال؛ مشکل شخصیت‌سازی و نیاز به یک روح بزرگ

استقلال در حالی برابر پاختاکور ازبکستان در هفته پنجم لیگ نخبگان آسیا به تساوی بدون گل دست یافت که  هواداران این تیم به انتظار دیدن یک تیم جدید و شاید استقلالی از جنس موسیمانه در این مسابقه بودند.

استقلال در این دیدار با استفاده از سه دفاع مرکزی نشان داد که حتی با آمدن مربی جدید هم نتوانسته از این مدل دفاعی بیرون بیاید و موسیمانه در این مسابقه به ناچار یا به اختیار به خط دفاعه سه نفره روی آورده بود. باید دید این روند ادامه خواهد داشت یا تفاوت‌هایی در این تیم ایجاد خواهد شد اما وجه تمایز اصلی استقلال برابر پاختاکور نوع بازی این تیم بود که متفاوت از قبل به چشم می‌آمد. برخلاف قبل بازی توپگرا و مالکانه در دستور کار استقلال قرار گرفت و اصرار به بازی  و ساخت بازی از خط دفاعی و دروازه‌بان از شاخصه‌های نمایش این تیم مقابل پاختاکور بود. حضور پررنگ سیدحسین حسینی در امر بازیسازی نشان داد که موسیمانه علاقه به بازی کنش‌گرا در زمین دارد. از نکات جالب در این سبک بازی تعداد بالای پاس در بعضی از لحظات در ساختار گسترش بازی این تیم است.

هر چند حدود بیست روز زمان و به تعویق انداختن مسابقه حذفی مقابل مس کرمان برای آماده شدن و بازی در آسیا وجود داشت و این زمان برای تأثیر کوتاه مدت کافی به نظر می‌رسد اما نمی‌توان از کادرفنی این تیم انتظار معجزه داشت. ویرانه استقلال در حالی در اختیار موسیمانه قرار گرفته که این مربی به ناچار به مسابقات تیم‌های پایه سر می‌زند تا نداشته‌هایش را از آنجا تأمین کند.

 استقلال در تمامی ابعاد چه داخل زمین و چه شخصیتی دچار خسران عجیبی در این دو فصل اخیر شده است. برای ساختن تیمی قوی و سازمان یافته در داخل زمین ابتدا نیاز به ساختن شخصیت این تیم وجود دارد و برای شخصیت‌سازی و ترمیم این فضا هم ذهنیتی فراتر از ذهنیت حال حاضر استقلال نیاز است. بردن می‌تواند یکی از ابعاد این شخصیت سازی باشد که پله اول این موضوع در گل نخوردن تیم است، اتفاقی که برای  استقلال موسیمانه در دو بازی اخیر افتاده است. اینکه گل نخوردن  یا کلین شیت چه ارتباطی در شکل‌گیری شخصیت تیمی دارد را باید در اعتماد به نفس در یک تیم جست که از این طریق به تیم تزریق خواهد شد. به تعداد گل خورده این تیم تا قبل از دیدار با مس رفسنجان توجه کنید، کلین شیت در دو دیدار نشان از موج مثبت در شریان‌های این تیم است.

موسیمانه برای ساختن و معماری بنا،‌ ابتدا روی گل نخوردن و سپس شکل دادن بازی حساب ویژه‌ای باز کرده اما فارغ از این دو بحث این تیم نیاز به یک روح بزرگ هم برای بردن دارد تا بتواند ورق را برگرداند. به نظر می‌رسد در این مورد به دلیل شناخت از شخصیت بازیکنان، نقش اعضای ایرانی کادرفنی پررنگ‌تر از قبل باشد.

استقلال حالا با اصرار در بازیسازی از زمین خودی قطعاً با پرس شدید حریف روبه‌رو خواهد شد و برای شکستن این فشار نیاز به خلاقیت بیشتر در خط هافبک این تیم است، موردی که در این تیم فعلاً دیده نمی‌شود. موسیمانه کم کم باید برای این مسئله هم فکری کند تا بتواند هم به ارائه بازی موردنظر خود برسد و هم توانایی ایجاد موقعیت در یک سوم دفاعی حریفان را داشته باشد. تکرار این موضوع خالی از لطف نیست که عدم خلاقیت در خط هافبک استقلال هم همچنان توی ذوق می‌زند.

انتهای پیام/