بیانیه بشار اسد رئیس جمهور سابق سوریه درباره شرایط خروجش از سوریه

در یک برهه تاریخی تاریخی از زندگی ملت که حقیقت باید در آن جایگاهی داشته باشد، چیزی وجود دارد که باید با بیانی کوتاه روشن شود که این شرایط و در پی آن قطع کامل ارتباط به دلایل امنیتی اجازه نداده است. بیان شود و نکات مختصر آن برای فهرست کردن جزئیات هر آنچه که بعداً اتفاق افتاده کافی نیست.

اولاً... آن طور که شایعه شده بود، نه برنامه ریزی شده از کشور خارج شدم و نه در آخرین ساعات نبردها، بلکه تا ساعات اولیه صبح در دمشق ماندم یکشنبه 8 دسامبر 2024. با گسترش تروریسم در داخل دمشق، با هماهنگی دوستان روس ها برای پیگیری جنگ به لاذقیه رفتند و صبح با رسیدن به پایگاه حمیمیم، مشخص شد. این نیروها از تمامی خطوط جنگی و سقوط آخرین مواضع ارتش با وخامت بیشتر واقعیت میدانی در آن منطقه و تشدید حمله به خود پایگاه نظامی روسیه عقب‌نشینی کرده‌اند. با پرواز. با توجه به عدم امکان خروج از پایگاه به هر جهت، مسکو از رهبری پایگاه درخواست کرد که در غروب یکشنبه 8 دسامبر، یعنی فردای سقوط دمشق، و پس از سقوط فوری، برای تخلیه فوری به روسیه تلاش کند. سقوط آخرین سایت های نظامی و فلج شدن متعاقب آن بقیه نهادهای دولتی.

در جریان آن رویدادها، موضوع پناهندگی یا استعفا از سوی من و هیچ شخص یا نهادی مطرح نشد و تنها گزینه ارائه شده، ادامه جنگ در دفاع در برابر حمله تروریستی بود.

در این زمینه تاکید می کنم که هرکس از روز اول جنگ حاضر نشد نجات کشورش را با رستگاری شخصی معامله کند یا برای مردمش با پیشنهادات و وسوسه های مختلف چانه بزند، همان کسی است که در کنار افسران و سربازان ایستاده است. ارتشش در اولین خطوط آتش و در فاصله ده‌ها متری از تروریست‌ها در داغ‌ترین نقطه‌های درگیری، همان کسی است که در سخت‌ترین سال‌های جنگ نرفته است و در کنار خانواده و مردم خود باقی ماند که با تروریسم در معرض بمباران و خطر حمله تروریست ها به پایتخت بیش از یک بار در چهارده سال بود. یک سال جنگ کسی که مقاومت غیر سوری در فلسطین و لبنان را رها نکرد و به متحدانش که در کنار او ایستادند خیانت نکرد، نمی تواند همان کسی باشد که مردم خود را که متعلق به اوست رها کرده یا به آنها و ارتشش خیانت می کند.

من هرگز جزو کسانی نبودم که در سطح شخصی به دنبال منصب بودند، بلکه خود را صاحب یک پروژه ملی می دانستم که از مردمی که به آن اعتقاد داشتند حمایت می کردم و به اراده آن مردم و توانایی آنها اطمینان داشتم. دولت خود را حفظ کنند و از نهادها و انتخاب های خود تا آخرین لحظه دفاع کنند. با سقوط دولت به دست تروریسم و ​​از دست دادن توانایی ارائه هر چیزی، این موقعیت خالی و بی معنی می شود و ماندن در آن مقام به هیچ وجه به معنای رها شدن نیست وابستگی اصیل ملی به سوریه و مردم آن، وابستگی ثابتی که با موقعیت یا شرایط تعلقی که پر شده است، تغییر نمی کند. امید به بازگشت سوریه آزاد و مستقل.