پدیده دروازه‌بانی ایران: دوست دارم روزی دروازه‌بان شماره یک پرسپولیس شوم/ عاشق کورتوا هستم

محمد خلیفه سنگربان ۲۰ ساله آلومینیوم اراک، در قفس توری این تیم به قدری درخشید که امیر قلعه‌نویی را مجاب کرد تا این دروازه‌بان جوان را به آخرین اردوی تیم ملی فوتبال ایران دعوت کند. خلیفه که سابقه حضور در تیم‌های پایه پرسپولیس را دارد با نظر مثبت مجتبی حسینی سرمربی آلومینیوم اراک به این تیم پیوست. او با ۸ کلین‌شیت از این حیث در بین برترین دروازه‌بان‌های لیگ برتر قرار گرفته و با توجه به سن و سالی که دارد به نظر می‌رسد در آینده نام او را بیشتر خواهیم شنید.

از همین گفت‌وگویی با این دروازه‌بان جوان انجام داده که در ادامه می‌خوانید:

از سالی که گذشت بگو چطور بود، بهترین و بدترین اتفاق برایت چی بود؟

سالی که گذشت برای من به یاد ماندنی‌ بود. چرا که من در این سال به سطح اول فوتبال ایران معرفی شدم و توانستم عملکرد خوبی داشته باشم. بهترین اتفاق، اول برای من همین بازی کردن به عنوان دروازه‌بان شماره یک آلومینیوم بود که مرا به فوتبال ایران معرفی کرد. امسال برای من سال خوبی بود و اتفاقات خوبی که برایم رخ داد بیشتر بود و البته خاطره بدی در ذهن من نیست.

از حضور در تیم ملی بگو؟

اول از همه باید از امیر قلعه‌نویی تشکر کنم که به من اعتماد کرد اما تداوم مهم‌تر از دعوت شدن در یک اردو است. امیدوارم با عملکردم رضایت کادرفنی را جلب کرده باشم تا دوباره به من اعتماد کنند. بازی‌های لیگ هم برای من بسیار تعیین کننده است. تلاش می‌کنم که بهترین نمایش را ارائه بدهم، دوباره به تیم ملی دعوت شوم و نامم در کنار بزرگان فوتبال ایران باشد. باید بگویم فضا برای من که اولین بار به اردو تیم ملی دعوت شدم، بسیار سنگین بود. با کمک بزرگترهای تیم از این سنگینی جو کاسته و فضای بسیار خوبی برایم مهیا شد که بتوانم کار کنم.

فکر می‌کردی دعوت شوی؟

برای خودم دور از انتظار نبود. نسبت به سن و سالم و عملکردی که داشتم و از طرفی جوانگرایی که با کمک قلعه‌نویی در تیم ملی شده، فکر می‌کردم به تیم ملی دعوت شوم.

از اهدافت بگو. حالا که به لباس تیم ملی رسیده‌ای، دوست داری لژیونر شوی یا به تیم‌های بزرگ لیگ برتر بروی؟

قطعا آرزوهای خیلی بزرگی در سر دارم اما باید منطقی تصمیم بگیرم و عجول نباشم تا بتوانم به اهداف و رویاهایم برسم. دوست دارم لژیونر شوم اما در زمان و مکان درست.

تو در پرسپولیس بودی؛ چه شد که جدا شدی؟

قرارداد من با پرسپولیس حرفه‌ای نبود و من حس کردم که در این تیم به من بازی نمی‌رسد. به همین خاطر تصمیم گرفتم از تیم محبوبم جدا شوم. باشگاه خیلی سعی کرد من را حفظ کند. هم از طریق محسن خلیلی مدیر آکادمی و هم خود رضا درویش به من گفتند که سال بعد احمد گوهری جدا می‌شود و تو یا امیررضا رفیعی گل دوم می‌شوید. من دوست داشتم به تیمی بروم که بتوانم بازی کنم و تجربه به دست بیاورم. دوست دارم روزی که به پرسپولیس برگشتم دروازه‌بان شماره یک باشم. برای همین تصمیم به جدایی گرفتم؛ با اینکه جدایی از تیم محبوبم خیلی سخت بود.

الگویت کیست؟

من عاشق کورتوآ هستم و دوست دارم شبیه او باشم.

مهاجم یا بازیکنی بوده که از مواجه با او استرس داشته باشی و به قول معروف تو را اذیت کند؟

تیم‌های مدعی لیگ از ساختار هجومی قدرتمندی برخوردار هستند و بازی مقابل آنها به‌ویژه برای یک دروازه‌بان سخت است. فوتبال رقابت است و من سعی کردم عملکرد خوبی مقابل تمام تیم‌ها داشته باشم و از کسی ترسی ندارم.

از همکاری با مجتبی حسینی بگو؛ او استاد کار با جوانان است.

آقا مجتبی همانگونه که گفتید استاد کار با بازیکنان جوان است.من نیز خیلی خوشحالم که در سن کم توانستم با او کار کنم و باید بگویم مدیون او هستم. او برای اولین بار در پست دروازه‌بان که خیلی حساس است به من اعتماد کرد و میدان داد تا بتوانم خودم را نشان بدهم.