ساپینتو راه مجیدی را ادامه می‌دهد یا راه نکونام؟

 در فوتبال حرفه‌ای، استفاده از بازیکنان جوان و آکادمی نه تنها یک انتخاب تاکتیکی بلکه ضرورتی استراتژیک برای تیم‌های بزرگ محسوب می‌شود.

این رویکرد علاوه بر تقویت ترکیب تیم، به پایداری و آینده‌نگری باشگاه کمک می‌کند. در تاریخ اخیر باشگاه استقلال این سیاست در دوره‌های خاصی مشاهده شد اما در کل پایدار نبوده است.

در دوران حضور فرهاد مجیدی روی نیمکت استقلال، این سرمربی با اعتماد به بازیکنان جوان تغییرات مثبتی در تیم ایجاد کرد. بازیکنانی چون امیرحسین حسین‌زاده، ابوالفضل جلالی، جعفر سلمانی، صالح حردانی، امیرعلی صادقی، عزیزبک آمانوف و سبحان خاقانی، برخی به تناوب و بعضی دیگر به عنوان بازیکن اصلی، به بازی گرفته می‌شدند و نقش مهمی در قهرمانی استقلال در لیگ بیست‌ویکم ایفا کردند. این سیاست جوان‌گرایی باعث شد تا میانگین سنی تیم کاهش یابد و استقلال به یکی از جوان‌ترین تیم‌های لیگ برتر تبدیل شود.

پس از جدایی فرهاد مجیدی، ریکاردو ساپینتو خیلی هم به اصول جوانگرایی پایبند نبود اما بازهم رگه‌هایی از اعتماد به بازیکنان جوان در تیم دیده می‌شد. با این حال به جرات می‌توان گفت که این رویه زمان جواد نکونام در نطفه خفه شد. جواد که در فولاد به بازیکنان جوان فرصت می‌داد، در استقلال تیمی پیر و شکست خورده از خودش به جای گذاشت که باید درصد زیادی از ترکیب آن شخم بخورد.

اکنون با توجه به سیاست‌های قبلی باشگاه و نیاز به تقویت تیم با بازیکنان جوان، مسوولیت ریکاردو ساپینتو در ایجاد نسل جدید استقلال بسیار مهم است و او باید با اعتماد به بازیکنان جوان و استعدادهای آکادمی، زمینه‌ساز موفقیت‌های آینده تیم شود. در این میان نقش خسرو حیدری به عنوان سرمربی تیم امید استقلال و دستیار احتمالی ساپینتو خیلی مهم است چرا که او باید حلقه واصله ترکیب آکادمی با تیم اصلی باشد.