بازگشت قهرمانان: ایتالیا در نقش مربیگری سری A

در ادامه نگاهی خواهیم داشت به نقش‌ها و عملکرد این چهره‌ها در فصل جدید فوتبال ایتالیا؛ آنهایی که روزی در زمین با خونسردی مثال‌زدنی به قهرمانی رسیدند و حالا باید دید روی نیمکت چگونه عمل خواهند کرد.

از تعویض در جام جهانی تا تعویض روی نیمکت؛ اینزاگی و جیلاردینو

در نیمه دوم دیدار ایتالیا و جمهوری چک در جام جهانی 2006، اینزاگی به جای آلبرتو جیلاردینو وارد میدان شد و گل دوم را به ثمر رساند. اکنون، پس از گذشت سال‌ها، این دو مهاجم پیشین بار دیگر جای خود را با یکدیگر عوض کرده‌اند؛ اما این‌بار روی نیمکت مربیگری. اینزاگی توانست تیم پیزا را برای نخستین‌بار از فصل 1991-1990 به سری A بازگرداند اما بلافاصله پس از این موفقیت بزرگ، جای خود را به جیلاردینو داد.

باشگاه پیزا با انتشار بیانیه‌ای از اینزاگی بابت خدماتش تشکر کرد اما این تصمیم همچنان عجیب به‌ نظر می‌رسد: چگونه می‌توان مربی‌ را کنار گذاشت که تیم را پس از بیش از 30 سال به سطح نخست بازگردانده است؟

با این حال، نگاهی به کارنامه مربیگری اینزاگی نشان می‌دهد که عملکرد او در سری A همواره با مشکل مواجه بوده است. در نخستین تجربه جدی‌اش با میلان در فصل 2015-2014، او در تیمی بی‌ثبات و بدون ساختار، نتایجی ناامیدکننده کسب کرد. دوران کوتاه و ناموفق او در بولونیا تنها دو پیروزی در 21 بازی و سقوط با بنونتو، مهر تأییدی بر این مدعاست. حتی حضور اخیر او در سالرنیتانا نیز نتوانست مانع سقوط این تیم شود. اینزاگی، هرچند در سری B موفق ظاهر شده اما هنوز ثابت نکرده که در سطح اول فوتبال ایتالیا جایگاه محکمی دارد.

اکنون، او دوباره به سری B بازگشته تا پالرمو را به لیگ برتر بازگرداند. در مقابل، جیلاردینو، که سال گذشته با تثبیت جنوا در سری A و کسب رتبه یازدهم عملکرد مثبتی داشت، هدایت پیزا را بر عهده گرفته است.

در ترکیب پیزا، آندریاس لیند مهاجم جوان دانمارکی با هشت گل دومین گلزن برتر تیم در فصل گذشته بود. او حالا زیر نظر یک مهاجم سابق، جیلاردینو، کار می‌کند. همچنین، انزولا، مهاجم باتجربه آنگولایی که سابقه گلزنی در سری A برای اسپتزیا و فیورنتینا را دارد، به پیزا پیوسته است. اما مهمترین انتقال شاید خوان کوادرادو، بازیکن باتجربه کلمبیایی باشد.کسی که تنها یک دهه پیش در زمین مقابل جیلاردینو بازی می‌کرد و اکنون زیر نظر او بازی خواهد کرد.

در بازی جام حذفی مقابل چزنا، کوادرادو و انزولا گلزنان پیزا در ضربات پنالتی بودند و آدریان شمپر، دروازه‌بان تیم، چهار پنالتی را مهار کرد تا نقش کلیدی در پیروزی ایفا کند.

شخصیت جالب دیگری که با این نسل قهرمان مرتبط است، لویی بوفون، پسر جانلوئیجی بوفون افسانه‌ای است. او که تنها 17 سال دارد، در تیم پریماورا (جوانان) پیزا بازی می‌کند و فصل گذشته برای اولین‌بار در سری B به میدان رفت. اگر استعداد و توانایی‌اش او را به ترکیب اصلی برساند، ممکن است شاهد لحظه‌ای خاص باشیم: بوفون جوان زیر نظر جیلاردینو و کنار کوادرادو که هم‌تیمی پدرش بوده، بازی خواهد کرد.

فابیو گروسو؛ پادشاه بازگشت به سری A

فابیو گروسو، دیگر قهرمان جام جهانی 2006، با تیم ساسولو به سری A بازگشته است. او کسی است که گل معروف مقابل آلمان در نیمه‌نهایی و پنالتی پیروزی مقابل فرانسه را به ثمر رساند. گروسو پیشتر با فروزینونه نیز قهرمان سری B شده بود و حالا با تیم گران‌قیمت ساسولو، برای دومین‌بار این افتخار را تکرار کرده است.

دومنیکو براردی، ستاره قدیمی ساسولو و قهرمان یورو 2020، همچنان با وفاداری مثال‌زدنی در این تیم باقی مانده است؛ رفتاری نادر در فوتبال مدرن. با وجود آسیب‌دیدگی‌های متعدد، براردی فصل گذشته شش گل و 14 پاس گل ثبت کرد و در این زمینه برترین بازیکن لیگ شد.

ساسولو، با تیمی پرستاره، قهرمانی را مقتدرانه به‌دست آورد اما موفقیت گروسو را نباید دست‌کم گرفت. او تجربه‌ای محدود ولی پر فراز و نشیب در سری A دارد؛ سه شکست سنگین با برشا در فصل 2020-2019 و اخراج سریع از لیون پس از تنها هفت بازی.

گروسو حالا باید ثابت کند که می‌تواند مانند سری B در سری A نیز عملکرد موفقی داشته باشد. ساسولو در هفته اول با آزمونی دشوار روبروست: مصاف با ناپولیِ آنتونیو کونته. رویارویی گروسو با کونته، و براردی در مقابل ستارگان ناپل، بی‌شک دیداری جذاب خواهد بود.

داویده نیکولا؛ استاد نجات‌بخشی

داویده نیکولا که در فصل 2014-2013 با لیورنو سقوط کرد، از آن زمان به بعد همواره مأموریت‌های نجات‌بخش را با موفقیت انجام داده است. او به متخصص بقاء در سری A تبدیل شده؛ مربی‌ که در میانه فصل سکان تیم‌های در آستانه سقوط را به‌دست می‌گیرد و آنها را نجات می‌دهد.

از جنوا، تورینو و سالرنیتانا گرفته تا امپولی و اخیراً کالیاری، هیچ‌یک از تیم‌هایی که نیکولا هدایت‌شان را بر عهده گرفته سقوط نکرده‌اند. کالیاری، هرچند فصل گذشته نمایشی درخشان نداشت، اما با نیکولا در سری A ماند و حالا با ریسک بزرگی مواجه است: سپردن هدایت تیم به فابیو پیساکانه، بازیکن سابق و مربی بی‌تجربه.

در مقابل، کرمونزه تصمیمی عمل‌گرایانه گرفت. با اینکه جیووانی استروپا فوتبالی زیبا ارائه می‌داد، اما با توجه به سابقه نه‌ چندان موفقش در سری A، از او جدا شدند. آنها نمی‌خواهند بار دیگر نقش آسانسور را ایفا کنند. صعود و سقوطی پیاپی. انتخاب نیکولا، تضمینی برای بقاء است، هرچند نه با فوتبالی جذاب، بلکه با رویکردی عمل‌گرایانه و هدفمند.

نسل طلایی ایتالیا در سال 2006 حالا وارد مرحله‌ای تازه از زندگی حرفه‌ای خود شده‌اند؛ دنیای مربیگری. بعضی، مانند اینزاگی و گروسو، در سری B به پادشاهی رسیده‌اند اما در سطح اول هنوز آزمون‌های دشواری پیش‌رو دارند. دیگرانی، چون جیلاردینو و نیکولا، نشان داده‌اند که در شرایط سخت، می‌توانند ثبات ایجاد کنند. این فصل سری A نه ‌تنها از نظر فوتبالی جذاب است، بلکه از منظر تقابل نسل‌ها، انتقال تجربه و ادامه مسیر قهرمانان گذشته در قالبی تازه، بسیار دیدنی و متفاوت خواهد بود.

انتهای پیام/