دگرگونی کاپیتانی: از حسینی به چشمی، فصل جدیدی در استقلال و تیم ملی

این تابستان سید حسین حسینی بعد از ۱۱ فصل حضور در استقلال از این باشگاه جدا شد و به سپاهان اصفهان رفت. اتفاقی که لااقل در سال‌های اخیر بارها در شرف وقوع بود اما دقیقه ۹۰ وتو می‌شد.

یکی از مشکلات بزرگ حسینی در استقلال، جایگاه کاپیتانی او بود. او به لحاظ شخصیتی ویژگی‌های یک رهبر ایده آل را نداشت و از نظر پست بازی نیز، از سایر بازیکنان دور می‌ماند. می‌بینیم که خیلی از مربیان یا باشگاه‌ها به همین دلیل بازوبند را به دروازه‌بان نمی‌دهند.

در تمام این سال‌ها اهالی فوتبال می‌دانستند که کاپیتان واقعی استقلال روزبه چشمی است. کسی که بعد از حسینی، بیشترین سابقه را در این باشگاه داشت و عملاً درون زمین -از لحظه گرم کردن تا پایان مسابقه- رهبری تیم بر عهده او بود.

حسینی به واسطه پست بازی معمولاً در تمام بازی‌های فصل در زمین حاضر می‌شد. این یعنی روزبه از زمانی که کاپیتان دوم شد، هر فصل به تعداد کمتر از انگشتان یک دست فرصت بستن بازوبند را پیدا می‌کرد و کیست که نداند بازوبند کاپیتانی دو تیم بزرگ تهرانی، چه اعتباری برای بازیکن می‌آورد.

از بازی سوپرجام که اولین حضور استقلال بدون حسینی بود، روزبه با بازوبند کاپیتانی پیشاپیش بقیه وارد میدان شد. آن مسابقه را استقلال باخت اما فصل را با پیروزی مقابل تراکتور و سپس مساوی با ذوب آهن آغاز کرد. روزبه به روال همیشه کارت می‌گرفت اما حالا دیگر به افتخار  بستن بازوبند رسیده بود.

وقتی لیست اسامی تیم ملی برای تورنمنت کافا اعلام شد، خیلی از بازیکنان بزرگ به دلایل مختلف غایب بودند. وقتی اعلام شد مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش دیرتر از سایرین به دوشنبه -پایتخت تاجیکستان- می‌رسند، معلوم بود که تیم ملی باید با یک کاپیتان تازه، وارد میدان مبارزه با افغانستان شود.

در کنفرانس قبل بازی قلعه نویی روزبه را با خود برد تا همان جا این سیگنال را به محافل فوتبالی داخلی بدهد که کاپیتان تیم جدید تیم ملی را بشناسند. و سرانجام لیست اعلام و روزبه رسماً پیشاپیش سایر بازیکنان وارد زمین شد. با همان شماره همیشگی ۱۵ که در دو جام جهانی بر تن داشت.

حالا روزبه چشمی در سی و هشتمین بازی ملی عمر خود، برای اولین بار افتخار بستن بازوبند کاپیتانی را در کارنامه دارد. او تاکنون ۳ گل ملی زده و ۵ کارت زرد گرفته اما هیچ کدام این‌ها به اندازه همین یک مسابقه بستن بازوبند کاپیتانی برای خود روزبه ارزش ندارد.

حالا بازه زمانی ۲۰ مرداد تا ۷ شهریور سال ۱۴۰۴ برای روزبه با این دو کاپیتانی، تبدیل به بهترین روزهای عمر ورزشی او شده است.