فوتبال حرفه‌ای یا خودتحقیری؟ نقدی بر عملکرد تیم ملی و مدیران آن

بعد از ماجرا‌های والیبال که البته هنوز تمام هم نشده، نوبت به آقای محمدمهدی نبی، سرپرست تیم ملی فوتبال رسید که از خجالت منتقدان حضور تیم ملی در مسابقات کافا در بیاید.

سرپرست تیم ملی می‌گوید: «شاید، چون این تیم‌ها مو زرد و چشم آبی نیستند، مقداری مورد انتقاد بعضی‌ها قرار گرفته‌اند. آن چیزی که مسلم است، این که فرصتی برای اردو و محک زدن جوانان بود. ان‌شاءالله در ادامه مسابقات شاهد هماهنگی بیشتر تیم ملی جوان‌مان باشیم.»

خدمت جناب نبی باید عرض کنیم هیچ کس منکر جوانگرایی و استفاده از جوانان فوتبال ایران نیست، اما کسی هم دنبال چشم آبی و موی طلایی نیست، چون تجربه ثابت کرده که با وجود مدیرانی، چون شما در فوتبال حتی در رؤیا هم نمی‌توان دید که با چنین تیم‌هایی روبه‌رو شویم، مگر از سر اجبار و در جایی مانند جام جهانی. نکته دیگری که باید به جناب سرپرست گوشزد کرد این است که برای فوتبالی که مسئولانش ادعای حرفه‌ای شدن آن را دارند. بازی با افغانستان، هند و تاجیکستان، یعنی خودتحقیری، شما نمی‌توانید برای تیم ملی بازی خوب تدارکاتی جور کنید، آن‌وقت جواب منتقدان را با این خودتحقیری‌ها می‌دهید!

تیمی مانند افغانستان باید از خدایش باشد که با ما بازی کند، اما ما چه؟ ما که مدعی حرفه‌ای بودن هستیم؛ بله قبول داریم فوتبال در تمام کشور‌های جهان پیشرفت کرده، اما ظاهراً ما در حال در جا زدن هستیم، چون بقیه پیشرفت می‌کنند و ما با آنها که تازه گام در مسیر توسعه گذاشته‌اند با افتخار بازی می‌کنیم و خوشحال هم می‌شویم که شکست‌شان می‌دهیم! سؤال این است؛ اگر همه در حال پیشرفت هستند، چرا ما پیشرفت نمی‌کنیم و با هم‌طراز‌های خود بازی نمی‌کنیم؟ چرا ما همیشه با تیم‌های در حال توسعه بازی می‌کنیم تا آنها به راحتی از ما عبور کنند و ما همچنان درجا بزنیم؟

تعارف چرا؛ اگر فوتبال ایران حرفه‌ای شده، پس چرا نباید با حرفه‌ای‌ها بازی کند؟ آقای نبی لازم نیست به دنبال چشم آبی‌ها و موطلایی‌ها بروید، همین رقبای اصلی در آسیا را برای چند بازی تدارکاتی هماهنگ کنید. باور کنید ممنونتان هم خواهیم شد. کره‌جنوبی، ژاپن و عربستان، نه موی طلایی دارند و نه چشم آبی، ولی وقتی شما از هماهنگ کردن بازی با همین تیم‌ها هم عاجز هستید، چه چیزی می‌توان گفت.

واقعیت این است که مسئولان فوتبال در حال فرافکنی هستند. مسئولانی که ثابت شده نمی‌توانند تدارکات مناسبی برای تیم ملی ببینند، اما تا دلتان بخواهد پولش را می‌گیرند و در نهایت با حضور در تورنمنت‌های کم‌اهمیتی، چون کافا کار را تمام می‌کنند و پاسخ هر انتقادی را هم اینگونه می‌دهند تا کسی جرئت انتقاد کردن هم نداشته باشد. اینگونه است که همه پیشرفت می‌کنند، ما درجا می‌زنیم و این چیزی نیست جز افول فوتبالی که فقط اسمش حرفه‌ای شده است.