سه کلید موفقیت سوبولنکو: فراتر از قدرت و توانمندی‌ها

برای فردی که آشنایی زیادی با دنیای تنیس ندارد، فینال بخش زنان در مسابقات آزاد آمریکا 2025 ممکن است چیزی جز یک «پیروزی معمولی» به نظر نرسد؛ یک مسابقه‌ دو سته و قابل پیش‌بینی که در آن آرینا  سوبولنکوی بلاروسی، نفر اول رنکینگ جهانی با قدرت بدنی خیره‌کننده‌اش آماندا آنیسیمووا، نفر نهم رنکینگ را شکست داد. همه چیز در ظاهر ساده بود:  سوبولنکو برتری مطلق داشت، حریفش را از نظر فیزیکی تحت فشار قرار داد و به پیروزی رسید.

آنچه در نگاه اول ساده به نظر می‌رسد، در بطن خود پیچیدگی‌های زیادی دارد. زمینه‌ این رقابت و مسیری که آرینا تا این نقطه پیموده، نکته‌های ارزشمندی را درباره‌ موفقیت در تنیس آشکار می‌کند. مسیری که می‌تواند به‌ نوعی الگوی جهانی برای رسیدن به قله‌های ورزشی تلقی شود.

این مسابقه همچنین پاسخی به یک پرسش مهم در دنیای تنیس زنان (WTA) است: چه سبکی از بازی منجر به پیروزی می‌شود؟ پاسخ این است: سبک بازی تنها بخشی از ماجراست. آنچه واقعاً برنده‌ها را متمایز می‌کند، سه مؤلفه کلیدی هستند که در ادامه بررسی خواهیم کرد.

1. شخصیت قهرمانانه
آرینا  سوبولنکو  شخصیتی خاص دارد؛ رک، پرانرژی، و گاه حتی کمی آزاردهنده؛ البته نه به معنای منفی، بلکه به معنای حضور پررنگی که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. او همان‌طور که خودش می‌گوید، از بیان افکارش ابایی ندارد، با صدای بلند می‌خندد و زندگی را همان‌گونه که هست، با تمام فراز و نشیب‌هایش می‌پذیرد.

در مصاحبه‌ای پس از قهرمانی در مادرید،  سوبولنکو در برنامه‌ «بولشه!» اعتراف کرد: «من در زمین تنیس آدمی بسیار سرسخت و بدجنس هستم. واقعاً آدم خوشایندی نیستم.»

همین ویژگی‌هاست که او را تبدیل به یک بازیکن خطرناک می‌کند. تیم اطراف او کاملاً در خدمت تقویت شخصیت و عملکرد اوست. لقب «ببر» برازنده‌ اوست؛ کسی که حتی پیش از ورود به زمین، در ذهن حریفان ترس می‌کارد.

این اعتمادبه‌نفس ذاتی، غرور مثبت و عطش برای موفقیت باعث می‌شود رقیبان پیش از آغاز مسابقه از نظر ذهنی احساس ضعف کنند. آنها می‌دانند که نه‌ تنها با یک بازیکن قدرتمند فنی، بلکه با ذهنیتی شکست‌ناپذیر روبرو هستند.

در نهایت این نگرش منحصربفرد، آرینا را به سمت سبک بازی تهاجمی سوق داده است اما نکته مهم اینجاست: سبک بازی او نه از روی الزام، بلکه از دل شخصیتش شکل گرفته است و این همان نکته‌ای‌ است که به موفقیت پایدار منجر می‌شود، نه سبک بازی صرف.

2. ثبات روانی
شجاعت و اعتمادبه‌نفس از خلأ به‌ وجود نمی‌آیند. هیچ بازیکنی نمی‌تواند صرفاً با امیدواری و هیجان به ثبات ذهنی برسد. این خصیصه، حاصل سال‌ها تمرین ذهنی، خودشناسی و کار با متخصصان است. در مقابل، بازیکنی مانند آماندا آنیسیمووا با اینکه از نظر تکنیکی توانمند است اما هنوز با بی‌ثباتی روانی دست‌وپنجه نرم می‌کند. او در کنفرانس خبری پس از مسابقه اعتراف کرد: در فینال‌ها همیشه بسیار عصبی هستم و این چیزی است که سعی می‌کنم روی آن کار کنم. اما دوست دارم تهاجمی‌تر باشم.  سوبولنکو  واقعاً عالی بازی کرد، بسیار تهاجمی و دقیق.

در نقطه‌ مقابل،  سوبولنکو  با صراحت درباره‌ سفر ذهنی‌اش صحبت می‌کند. او از سال‌ها همکاری با روانشناس ورزشی می‌گوید؛ همکاری‌ که ابتدا بسیار مفید بود اما بعداً به وابستگی ناسالمی تبدیل شد: در ابتدا خیلی کمکم کرد، اما کم‌کم متوجه شدم بیش از حد به او وابسته شده‌ام. منتظر بودم او من را 'درست' کند. اما این رویکرد اشتباه بود. باید خودم مسئولیت را می‌پذیرفتم.

این تغییر نگرش، نقطه‌ عطفی در زندگی حرفه‌ای او بود. اکنون، حتی اگر در جریان مسابقه دچار فروپاشی‌های لحظه‌ای شود، توانایی بازسازی خود را دارد. او یاد گرفته چگونه خود را کنترل کند، احساسات را مدیریت کند و از آنها در جهت پیشبرد مسابقه بهره بگیرد.

قهرمان واقعی کسی است که ذهنش را در کنترل داشته باشد، نه کسی که توسط ذهنش کنترل شود.

3. انعطاف‌پذیری
انعطاف‌پذیری فقط به ذهن مربوط نمی‌شود؛ بلکه ترکیبی از رشد روانی و آمادگی برای تغییرات تکنیکی و ساختاری است. در دنیای حرفه‌ای تنیس، هر تغییری، حتی کوچک می‌تواند ساختار روزمره‌ بازیکن را به هم بزند و باعث استرس و مقاومت شود. اما آرینا نشان داد که نه‌ تنها از تغییر نمی‌ترسد، بلکه آن را به‌ عنوان فرصتی برای پیشرفت می‌پذیرد. همکاری او با مکس میرنی، عضو جدید تیمش گواهی بر این موضوع است: مکس صدای جدیدی برای تیم ماست. تحلیل‌های خوبی ارائه می‌دهد و چند نکته‌ای که به من گفت، واقعاً کمکم کرد تا در برابر بازیکنان تهاجمی با بازی سریع، عمقی و مسطح بهتر عمل کنم.

در فینال، این انعطاف‌پذیری کاملاً مشهود بود. برخلاف آنیسیمووا که فقط به حمله‌های سریع متکی بود،  سوبولنکو  در لحظه‌های بحرانی، استراتژی خود را تغییر داد، وارد فاز دفاعی شد و اجازه نداد بازی از کنترلش خارج شود.

در آماری که پس از مسابقه منتشر شد، آنیسیمووا 29 خطای غیرضروری داشت، درحالی‌که  سوبولنکو  فقط 15 مورد داشت. این یعنی آرینا حتی با تعداد ضربه‌های برنده کمتر (13 در مقابل 22 آنیسیمووا)، با کنترل شرایط، بازی را به نفع خود به پایان رساند.

 فراتر از قدرت
بی‌تردید، بدون ضربه‌های بک‌هند قدرتمند آنیسیمووا که در برخی لحظه‌ها حتی از سرعت میانگین مردان نیز پیشی گرفته بود (124 کیلومتر بر ساعت برای او در برابر 122 برای یانیک سینر و 119 برای آلکاراس)، او به فینال نمی‌رسید. اما همان‌طور که فینال و فصل 2025 نشان داد، قدرت به‌ تنهایی ضامن موفقیت نیست.

فاکتورهایی چون هوش بازی، استقامت بدنی، سرویس مطمئن یا تکنیک ترکیبی نیز نمی‌توانند به‌ تنهایی موفقیت را رقم بزنند. این ویژگی‌ها زمانی معنا پیدا می‌کنند که در کنار سه ستون اصلی قرار بگیرند: شخصیت قهرمانانه، ثبات روانی و انعطاف‌پذیری.

اینها همان آجرهایی هستند که  سوبولنکو با دستان خود، آگاهانه و گام‌ به‌گام در مسیر قهرمانی‌اش چیده است. شاید این مؤلفه‌ها برای هر بازیکن، رنگ و شکل متفاوتی داشته باشند اما در رقابت شدید و غیرقابل پیش‌بینی تور WTA این سه عنصر بیش از هر چیز دیگری مسیر رسیدن به قله را هموار می‌کنند.

انتهای پیام/