تغییر در اردوگاه مدودف؛ حضور یوهانسون و چشم‌انداز آینده

 توماس یوهانسون، تنیسور سوئدی اخیراً مربی دانیل مدودف شده است. این  تنیسور روس بلافاصله پس از حذف از دور اول اوپن آمریکا تصمیم گرفت تغییرات بنیادینی در تیم خود ایجاد کند و همکاری طولانی‌مدت با ژیل سروارا را که از سال 2017 همراه مدودف بود و نقش مهمی در کسب 20 عنوان قهرمانی و رسیدن او به صدر رنکینگ ATP داشت، پایان داد.

خانواده یوهانسون هرگز ورزشکار نبودند. پدرش که از آسم و دیابت رنج می‌برد، در اوایل دهه 1970، کمی پس از تولد توماس مجبور به بازنشستگی شد. مادرش به عنوان اپراتور تلفن کار می‌کرد و خانواده وضع مالی چندان مناسبی نداشتند. با این حال، به کمک مزایای اجتماعی، توماس از پنج سالگی توانست تنیس را آغاز کند اما در سال 1990 زمانی که تنها 15 سال داشت، خانواده دیگر توان پرداخت هزینه‌های سفرهای او به مسابقات خارجی را نداشتند. خوشبختانه چند حامی مالی کوچک حمایت خود را آغاز کردند و زمینه حضور او در مسابقات بین‌المللی فراهم شد.

یوهانسون در طول دوران حرفه‌ای خود عناوین زیادی کسب نکرد. در بخش انفرادی تنها 9 عنوان قهرمانی دارد که کمتر از نصف عناوین مدودف است. با این حال، بزرگترین موفقیت‌های او اغلب مقابل تنیسورهای روس رقم خورد. در تابستان 1999، او که در رده بیست‌و‌دوم جهان قرار داشت، در مسترز مونترال به قهرمانی رسید. در فینال با اراده‌ای راسخ یوگنی کافلنیکوف را با نتایج 1-6، 6-3، 6-3 شکست داد. جالب آنکه کافلنیکوف با وجود دو عنوان گرند‌اسلم هرگز موفق به کسب عنوان مسترز نشد.

دو سال و نیم بعد، یوهانسون بزرگترین شگفتی دوران حرفه‌ایش را رقم زد. او که هرگز وارد جمع 10 نفر برتر نشد و رتبه 16 را داشت، در مسابقات آزاد استرالیا با شگفتی‌های فراوان به مراحل پایانی رسید. در آن دوره، ملبورن معمولاً شاهد حذف زودهنگام ستارگان بود: لیتون هیویت و گوستاوو کوئرتن صدرنشینان سیدبندی در دور اول حذف شدند، کافلنیکوف و سباستین گروژان در دور دوم و آندره آغاسی به دلیل مصدومیت از ادامه مسابقات انصراف داد. در مسیر فینال، یوهانسون تنها با یونس ال عیناوی (سید 21) و یری نواک (26) روبرو شد و در نیمه‌نهایی نواک را با نتیجه 2 بر یک شکست داد. در فینال، او به مصاف مارات سافین رفت که پیشتر پیت سمپراس و تامی هاس را شکست داده بود. تنیسور روسی بخت اصلی قهرمانی محسوب می‌شد و ست اول را برد اما یوهانسون سه ست بعدی را از آن خود کرد. بدین ترتیب، توماس که تا آن زمان هرگز از دور سوم آزاد استرالیا فراتر نرفته بود، ناگهان قهرمان آن رقابت‌ها شد.

سافین پس از شکست، بک‌هند یوهانسون را عامل اصلی ناکامی خود دانست و گفت: «او در دفاع پشت خط بهتر از من بود و بک‌هند به بک‌هند از من بهتر بازی کرد.» این شکست احتمالاً انگیزه‌ای برای سافین بود که بعدها پس از بازیابی از مصدومیت‌ها دوباره به فینال آزاد استرالیا رسید، جایی که به راجر فدرر باخت. سال 2005، در نیمه‌نهایی او موفق به شکست فدرر شد و در فینال لیتون هیویت را مغلوب کرد. جالب اینکه سافین اکنون مربی و مشاور آندره روبلف است که از بهترین دوستان مدودف به شمار می‌رود؛ بنابرین هرگاه دانیل و آندره به مصاف هم بروند، می‌توان این رقابت را ادامه نبردهای قدیمی یوهانسون و سافین دانست.

با مرور دوران حرفه‌ای یوهانسون می‌بینیم که به جز این افتخارات، موفقیت چشمگیری نداشت. در سال 2002 به جام مسترز (که آن زمان به این نام شناخته می‌شد) راه یافت، اما در اولین مسابقه به فدرر باخت. مصدومیت جدی زانو، کل سال بعد را از او گرفت. با توجه به سبک بازی سرسخت، سریع و چابک او که عاشق رالی‌های طولانی از پشت خط بود، بازگشت دشواری داشت. در نهایت، دو عنوان دیگر کسب کرد: در استکهلم 2004 و سن پترزبورگ 2005. نقطه عطف دیگر کارنامه‌اش، رسیدن به نیمه‌نهایی ویمبلدون در سال 2005 بود که چند هفته او را به جمع 10 بازیکن برتر بازگرداند.

یکی از ویژگی‌های برجسته یوهانسون، ظرفیت کاری بالای او بود. او می‌توانست ساعت‌ها تمرین کند. در اواخر دهه 1990، ضرباتش را در بازی اسکواش تمرین می‌کرد تا واکنش‌هایش سریع‌تر شود. 

توماس هرگز در بخش دونفره بازیکن برجسته‌ای نبود و وقت کمی به آن اختصاص داد. تنها یک عنوان دونفره در باستاد 2006 به همراه یوناس بیورکمن کسب کرد. اما بزرگ‌ترین موفقیت دونفره‌اش کسب مدال نقره المپیک پکن 2008 با سایمون آسپلین بود. آنها در فینال با نتیجه چهار ست به راجر فدرر و استن واورینکا باختند، اما در نیمه‌نهایی در یک مبارزه نفس‌گیر با نتیجه 19 بر 17 در ست سوم، آرنود کلمنت و میکائیل لودرا را شکست دادند. یوهانسون سال بعد با شرکت در مسابقات انتخابی مسترز میامی از دنیای حرفه‌ای خداحافظی کرد.

یوهانسون به عنوان مربی همکاری کوتاهی با کارولین وزنیاکی داشت و همچنین با دیوید گوفین، سورانا سیرستا و کی نیشیکوری کار کرده است. اخیراً در ماه اوت از مربیگری نیشیکوری کناره‌گیری کرد. دلایل آن نامشخص است اما شاید به خاطر مصدومیت‌های مکرر کی باشد، زیرا عملاً جایزه نقدی قابل توجهی به دست نیامده و یا توافق مالی به شکلی بوده که یوهانسون اخیراً درآمد قابل توجهی نداشته است.

اکنون باید دید همکاری توماس و همچنین روهان گوتزکه استرالیایی با دانیل مدودف چگونه پیش می‌رود و این تنیسور روسی با تیم جدید تا چه اندازه پیشرفت خواهد کرد. قرارداد آنها فعلاً به صورت دوره آزمایشی است و شامل مسابقات پیش‌رو در آسیا می‌شود. این رقابت‌ها چند هفته ادامه خواهد داشت و با فینال مسترز شانگهای در 12 اکتبر به اوج خود می‌رسد.

انتهای پیام/