چگونگی موفقیت رحمان عموزاد در کشتی؛ از نوجوانی تا قهرمانی

رحمان عموزاد بدون تردید یکی از استثناهای ورزش ماست. او که متولد ۱۳۸۱ و تازه ۲۳ ساله شده، حالا با داشتن دو مدال طلای جهانی و یک نقره المپیک و از آن مهمتر؛ با سبکی که کشتی می‌گیرد، می‌تواند تا یک دهه دیگر برای کشورمان عنوان و افتخار کسب کند. بخصوص که پسرش هنوز یک ماهه نشده و باید پدرش را روی سکوی اول جهان و المپیک ببیند!

قهرمانی که رقیب خودش است!

ما در تاریخ کشتی، قهرمانان بزرگ و بنامی داشته‌ایم اما بعضی از آنها ویژگی‌های منحصر به فردی داشتند. رحمان یکی از همان‌هاست؛ جوانی که با انرژی و شور و حرارتی عجیب، بزرگترین رقیب خودش است و عجبا که هر وقت باخته، فقط به خودش باخته نه به حریفان!

رحمان بعد از دو طلای نوجوانان جهان در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ در سال ۲۰۲۰ در رده جوانان جهان هم مدال طلا گرفت. بعد از المپیک توکیو، کادر فنی تیم ملی به این جوان ۱۹ ساله -که هنوز می‌توانست یک دوره دیگر در جوانان کشتی بگیرد- اعتماد کرده و او را در جهانی ۲۰۲۱ نروژ روی تشک فرستادند.

حساسیت عجیب به ضربه فنی

رحمان از همان کشتی اول نام خود را در دنیا پرآوازه کرد اما بزرگترین نقطه ضعفش نیز از همین دوره عیان شد. علاقه بیش از حد و غیرمنطقی به پیروزی با ضربه فنی که در کشتی دوم، در حالی که از حریف پیش بود، با اصرار برای ضربه کردن، روی فن خود گیر کرد و ضربه شد. حریف هم آنقدر ضعیف بود که دور بعد باخت تا رحمان ما به سادگی حذف شود.

در جهانی ۲۰۲۲ بلگراد، رحمان با تجربه گران روی تشک آمد و همه دنیا و نام‌های بزرگ را از دم تیغ گذراند و با اقتدار قهرمان دنیا شد. در ۲۰ سالگی اما در بازی‌های آسیایی هانگژو، در کمال ناباوری دوباره به ضعف خودش باخت و دوم شد!

تجربه گران برای درک اهمیت تاکتیک

مسابقات جهانی ۲۰۲۳ دوباره در بلگراد، دوباره زمانی برای اشتباه بود! رحمان تا نیمه نهایی همه را برد اما ۶-۵ به موسوکایف باخت و بدتر از آن، دیدار رده‌بندی را هم داد تا پنجم شود. او آشکارا آمادگی همیشه را نداشت ولی اصرار همیشه به ضربه فنی و حمله مداوم را داشت!

وقتی رقص مازندرانی نابهنگام طلای المپیک را گرفت!

اما اوج شکست‌های تلخ رحمان در المپیک پاریس بود. آنجا که او طی یک روز همچون طوفانی بر سر رقبا فرود آمده و همه را با امتیاز عالی برد. بعد از صعود به فینال، پیشاپیش جشن قهرمانی گرفت و آن رقص معروف مازندرانی پای تشک کار دستش داد! ناخودآگاه فکر کرد کار تمام شده و حریف جوان و تازه وارد ژاپنی را دست کم گرفت و انگیزه بزرگی برای کیوکا ژاپنی شد!

شکست با ضربه فنی در سه دقیقه اول

رحمان در المپیک در همان ۳ دقیقه اول با اختلاف ۱۰ پوئن باخته بود. داوری به کمک ما آمد و رحمان سه دقیقه دوم هم روی تشک رفت ولی دیگر آن رحمان همیشه نبود. این مدال نقره می‌توانست به معنی پایان عمر قهرمانی او باشد، ولی خوشبختانه رحمان به جای افسردگی، عبرت گرفت.

عبرت به‌جای افسردگی

و نتیجه این شد که در جهانی ۲۰۲۵ دوباره با اقتدار همه را تا فینال برد. دوباره با کیوکا ژاپنی در فینال روبرو شد و این بار رحمان به قالب همیشگی خود برگشت. دنیا نمی‌دانست که قهرمان ما چرا اینقدر اصرار دارد تا قبل از پایان سه دقیقه اول، حریف را با اختلاف ۱۰ پوئن ضربه فنی کند!

اما ما ایرانی‌ها دلیلش را می‌دانستیم. رحمان و قهرمانانی همچون امیرحسین زارع، تنها به خودشان می‌بازند و با خودشان رقابت می‌کنند. چنین افرادی نمی‌توانند زیر دین و بدهی کسی بمانند. رحمان خود بهتر از هر کس می‌دانست که در سه دقیقه اول المپیک، کشتی را باخته و این بار مدال طلا را نمی‌خواست!

قدم نورسیده مبارک!

رحمان عموزاد ۲۰ روز قبل برای اولین بار پدر شد. او فقط می‌خواست در سه دقیقه اول کار کیوکا را تمام کند و بدهکار او نباشد! امیدواریم که رحمان حالا با مسئولیت پدری، با کسب این تجربه بزرگ از این به بعد دیگر به خودش نبازد!