گفت‌وگوی عمیق آقای خاص با یوفا: از افتخارات تا ناکامی‌ها

دومین هفته از مرحله نخست رقابت‌های لیگ قهرمانان اروپا از فردا شب (سه‌شنبه) آغاز می‌شود و در یکی از جذاب‌ترین بازی‌های این مرحله تیم‌های فوتبال بنفیکا و چلسی برابر یکدیگر قرار خواهند گرفت. این بازی در زمان مشخص شدن قرعه دو تیم شاید خیلی ویژه به نظر نمی‌رسد اما در این فاصله اتفاقی افتاد که آن را به رویدادی خاص تبدیل کرد؛ انتصاب ژوزه مورینیو به عنوان سرمربی بنفیکا. او به تیمی برگشته است که سال 2000 تنها چند ماه هدایتش را بر عهده داشت و اولین تجربه سرمربیگری‌اش در رده حرفه‌ای را با آن تجربه کرد که البته تجربه چندان موفقی هم و زود اخراج شد.

مورینیوی 62 ساله حالا به عنوان رقیب باید به خانه تیمی برود که بخشی از مهمترین افتخارات دوران مربیگری‌اش در آن رقم خورد و در آنجا به آقای خاص معروف شد. به همین بهانه سایت رسمی اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) با ژوزه مورینیو، سرمربی جدید تیم فوتبال بنفیکا گفت‌و‌گویی انجام داده است.

آقای خاص درباره بازگشتش به لیگ قهرمانان اروپا به همراه بنفیکا گفت: این سال‌های اخیر که فرصت حضور در لیگ قهرمانان اروپا را نداشتم، آنقدرها هم بد نبود، چرا که توانستم تیم‌هایم را به فینال‌های لیگ اروپا و لیگ کنفرانس برسانم. مسلماً که لیگ قهرمانان اروپا مهمترین تورنمنت است و بهترین تورنمنت باشگاهی اروپاست. برای من هم این تورنمنت ارزش و اهمیت بالایی دارد، چون اگر بردن آن برای هر کسی یک رؤیاست، 2 بار بردن آن حتی شیرین‌تر هم می‌شود. (مورینیو یک بار با پورتو در سال 2004 و بار دیگر با اینتر در سال 2010 فاتح لیگ قهرمانان اروپا شده است). من به عنوان یک مربی خیلی خوش‌شانس بوده‌ام که هدایت تعدادی از بزرگترین تیم‌ها را بر عهده داشتم؛ رئال مادرید، اینتر، منچستریونایتد و چلسی. بنفیکا هم جزو بزرگان است و قبول هدایت یک تیم بزرگ، یعنی قبول مسئولیتی بزرگ، قبول توقعاتی بزرگ و قبول فشاری بزرگ. با این وجود، این همان چالشی است که من نیاز دارم.

مورینیو درباره رویارویی با تیم سابقش چلسی اظهار داشت: زمانی که پورتو را ترک کردم و سرمربی چلسی شدم، اولین بازی اروپایی‌ام مقابل پورتو بود. وقتی مربی اینتر هم شدم، میلیون‌ها بار برابر بارسلونا، تیمی که در آن دستیار مربی بودم قرار گرفتم. به عنوان سرمربی فنرباغچه نیز برابر منچستریونایتد و بنفیکا قرار گرفتم. استمفوردبریج ورزشگاهی است که در آن سه بار قهرمانی در لیگ برتر انگلیس را تجربه کرده‌ام. من با چلسی تاریخ ساختم. چلسی بخشی از سابقه من است. من به تاریخچه چلسی تعلق دارم اما فوتبال همین است. الان آنها می‌خواهند پیروز باشم و من هم همینطور. قبل و بعد از بازی یکسری احساسات وجود خواهد داشت اما در طول بازی من همه چیز را فراموش خواهم کرد و فقط به رقابت فکر می‌کنم.

سرمربی بنفیکا درباره حفظ عطش خود برای کسب موفقیت در رقابت‌های اروپایی تأکید کرد: اگر روزی احساس کنم که این کار دیگر برایم لذت سابق را ندارد، مثلاً یک روز صبح از خواب بیدار شوم و ببینم که برای سر کار رفتن انگیزه ندارم؛ اگر روزی برای بردن یک بازی اشتیاق همیشگی را نداشته باشم، اگر روزی بابت باختن یک بازی خیلی ناراحت نشوم، آن وقت می‌فهمم که چراغ قرمز برایم روشن شده و دیگر وقت رفتن است. یادم هست در یکی از بازی‌های لیگ قهرمانان، منچستریونایتد و رئال مادرید مقابل هم قرار گرفتند. من آن زمان در رئال مادرید بودم و سرالکس فرگوسن در منچستریونایتد. قبل از بازی به دفتر او رفتم و پرسیدم: «سرالکس، آیا این حس هرگز تغییر می‌کند؛ منظورم استرس و آدرنالینی است که قبل از چنین بازی‌های مهمی پیدا می‌کنیم؟» و او جواب داد «نه، هرگز تغییر نمی‌کند. تا انتها همین است.» از آن زمان بیشتر از 10 سال گذشته و احساس من تغییر نکرده است.

مورینیو راجع به پیشرفتش به عنوان یک مربی در 25 سالی که از شروع کارش به عنوان مربی بنفیکا گذشته است، عنوان کرد: من الان نسبت به قبل بهتر هستم. فکر می‌کنم یک مربی زمانی پیشرفت می‌کند که شرایط و اتفاقات فراوان و متفاوتی را تجربه کرده باشد. مهمترین تفاوتی که من الان در خودم نسبت به گذشته می‌بینم، این است که شاید در آن سال‌های اول من بیشتر درگیر خودم بودم اما الان تغییر کرده‌ام. نمی‌دانم ... احساس می‌کنم که الان پخته‌تر شده‌ام و دغدغه‌ام در فوتبال بیشتر کمک کردن به دیگران است تا به خودم. الان هم در بنفیکا من بیشتر به فکر کمک به بازیکنانم هستم تا اینکه قرار است چه دستاوردی برای خودم و آینده‌ام کسب کنم. الان بیشتر برای موفقیت باشگاه و لذت بردن هواداران اهمیت قائلم تا اینکه به فکر خودم باشم.

در دوران مربیگری‌اش در چلسی بود که مورینیو به خود لقب آقای خاص را داد و البته به خاطر همین موضوع به خودشیفتگی هم متهم شد. اکنون اما به نظر می‌رسد که او رویکردی کاملاً متفاوت دارد. مورینیو گفت: من هرگز خودم را یک نابغه ندانسته‌ام. شاید کمی آشوبگر بوده باشم اما هرگز از روی شیطان‌صفتی نبوده است. به عنوان یک نابغه؟ هرگز؛ البته که همیشه احساسم این بوده که یک‌سری توانایی‌های ذاتی دارم که باعث شده در کارم به عنوان یک مربی خوب پیشرفت کنم، مثل خیلی از بازیکنان بزرگ. بازی‌هایی در دوران مربیگری‌ام بوده که در آنها احساس کردم برنده بوده‌ام چون لحظات و تصمیمات و استراتژی‌هایی قبل یا در حین بازی هستند که می‌توانند همه چیز را تغییر دهند. چیزهایی که باعث می‌شوند به خودتان بگویید؛ «من این بازی را برای تیمم بردم.» با این حال من هرگز خودم را یک نابغه ندیده‌ام. همیشه خودم را بخشی از تیم دانسته‌ام، قبول کرده‌ام که بازیکنان از من مهمتر هستند و اینکه انتخاب شده‌ام تا به تیم کمک کنم.

کارنامه دوران مربیگری آقای خاص پراز جام‌های مختلف است. او تنها مربی است که هر سه تورنمنت باشگاهی اروپا یعنی لیگ قهرمانان، لیگ اروپا و لیگ کنفرانس را فتح کرده است. مورینیو در باره جام‌هایش و جایی که از آنها نگهداری می‌کند، اظهار داشت: در خانه‌ام اتاقی است که من تعدادی از نسخ بدلی جام‌‌هایم، بعضی از مدال‌ها و لباس بعضی از تیم‌ها را نگهداری می‌کنم. مثل یک موزه است و برای من همانطور که همیشه گفته‌ام، موزه یعنی تاریخ و تاریخچه افتخارات من هم دست نیافتنی است. البته الان دیگر فکر کردن به دستاوردهای گذشته، بخشی از زندگی روزمره امروز من نیست. مرا الان بر اساس چیزی که الان هستم، قضاوت می‌کنند نه کارهایی که در گذشته کرده‌ام. الان خیلی وقت ندارم که بخواهم به آنها بپردازم و نمی‌خواهم هم که این کار را انجام دهم. شاید ربودن هر چیزی از شما ممکن باشد اما هیچ‌کسی نمی‌تواند دستاوردها و آنچه خلق کرده‌اید را از شما بگیرد.

انتهای پیام/