یادداشتی از معاون اسبق حقوقی درباره سعادتمند

بنیامین شکوه فر معاون اسبق حقوقی، امور مجلس و استان‌های وزارت ورزش و جوانان نوشت: در روزگاری که عرصه مدیریت و خدمت، گاه از صداقت و فروتنی تهی می‌شود، یاد و نام مردانی زنده می‌ماند که در سکوت و اخلاص، مسیر روشن خدمت را پیمودند و با منش نیکو، اخلاق حسنه و صدق گفتار، چراغی در دل‌ها افروختند. یکی از آن چهره‌های کم‌نظیر و ماندگار، زنده‌یاد احمد سعادتمند بود؛ مدیری مؤمن، متین، و پرصلابت که عمر گران‌مایه خویش را بی‌هیچ چشم‌داشتی در راه اعتلای ورزش و جوانان کشور صرف کرد.

به‌عنوان یکی از خدمتگزاران عرصه ورزش کشور، از نزدیک شاهد بودم که سعادتمند چگونه در جایگاه‌های مختلف، از مدیریت کل ورزش و جوانان استان مازندران تا مدیریت باشگاه پرافتخار استقلال تهران، همواره با وقار، تدبیر و صداقت رفتار می‌کرد و شأن مدیریت را با اخلاق می‌آمیخت. او مدیری بود که هرگز قدرت را برای خویش نخواست، بلکه آن را وسیله‌ای برای خدمت، توسعه و اصلاح می‌دانست.

احمد سعادتمند به‌راستی از تبار مدیرانی بود که به «تعهد» بیش از «تصدی» می‌اندیشند. در روزگار غوغای شعارها، او اهل عمل بود؛ بی‌هیاهو، صبور و دردمند نسبت به ورزش و جوانان این مرز و بوم. منش آرامش‌بخش او، نگاه عمیق و انسانی‌اش به مقوله ورزش، و باور راسخش به اخلاق و قانون، سیمای مدیری را رقم زد که در حافظه همکاران و جامعه ورزش به نیکی خواهد ماند.

او هر جا بود، نشانی از نظم و متانت بر جای می‌گذاشت. رفتار محترمانه‌اش با همکاران، ادب کم‌نظیرش در مواجهه با مردم، و دقت و وسواسش در پاسداری از حیثیت ورزش کشور، گواه آن بود که ریشه‌های ایمان و نجابت در وجودش عمیق و استوار است. در گفت‌وگوهایش آرامش بود و در تصمیماتش خرد. هرگز از مسیر انصاف و اخلاق عدول نکرد و همین، او را به الگویی از مدیریت متعهدانه بدل ساخت.

سعادتمند از آن‌دست مدیرانی بود که حضورشان مایه امید و فقدانشان موجب حسرت است. در روزگاری که بسیاری در پی دیده شدن‌اند، او به «نیکو بودن» اندیشید؛ و همین نیکویی است که امروز، پس از رحلت جانسوزش، در جان همه آنان که با او زیسته و از او آموخته‌اند، جاری است.

اکنون که جسم خسته‌اش از سفر بازمانده و روح بلندش به آرامش ابدی پیوسته است، جامعه ورزش ایران در سوگ مردی نشسته که نامش با صداقت، خدمت و نجابت آمیخته است. یاد و راه او، چراغی است فراروی مدیران امروز و فردای ورزش کشور تا بدانند که عزت در خدمت است، نه در عنوان؛ و ماندگاری در منش است، نه در منصب.

روح بلندش قرین رحمت الهی باد و  نام نیکش تا همیشه در تاریخ ورزش ایران ماندگار.

انتهای پیام/