تعویض‌های پر ابهام برانکو

وانانیوز| پرسپولیس باخت. این یک روی فوتبال است و گریزی از آن نیست اما در هر باختی می‌توان دنبال عوامل فنی منتج به باخت گشت.هر چند هفته قبل و در مشهد تعویض‌های برانکو به نوعی ورق را برای پرسپولیس برگرداند اما در اصفهان تغییرات ایجاد شده در ترکیب نتیجه‌ای در بر نداشت و اتفاقا روند پرسپولیس بعد از گل ذوب‌آهن بدتر شد.واقعیت این است که پرسپولیس تا قبل از گل ذوب‌آهن بازی بدی ارائه نداد اما بعد از تغییر نتیجه و با به زمین آمدن علیپور، پریموف و نوراللهی شرایط تیم در فازحمله بهتر که نشد هیچ حتی افت هم کرد.
درست بعد از باخت پرسپولیس غالب پیشکسوتان این باشگاه به تعویض‌های برانکو ایراد وارد کرده‌اند که به نظر می‌رسد حرف شان منطقی است. در شرایطی که با باز شدن کانال‌های کناری ذوب‌آهن رامین رضاییان می‌توانست در 20 دقیقه پایانی بازیکن مفیدتری باشد اما برانکو او را از زمین بیرون کشید. جدا از این مساله و اینکه رضاییان می‌توانست روی ضربات ایستگاهی هم موثر باشد علیپور و پریموف هیچ تحرک و جنبشی در خط حمله نداشتند و فشار مضاعفی روی خط دفاع حریف وارد نشد. نوراللهی هم آنقدر دیر به بازی رفت که فرصتی برای عرض اندام نداشت و یک ضربه ایستگاهی را در کمال خودخواهی هدر داد.
کارشناسان و پیشکسوتان این پرسش را مطرح می‌کنند که وقتی پرسپولیس عقب می‌افتد چه لزومی به حفظ محسن ربیع خواه در ترکیب است؟در واقع وقتی هر چهار مدافع پرسپولیس همه گرایش‌های تدافعی دارند چرا در زمان عقب افتادن تیم باید همگی در زمین بمانند و رضاییانی که می‌تواند در فاز حمله موثرتر باشد بیرون برود؟ جدا از این مشخص نیست چرا بعد از دومین بازی ضعیف زوج کامیابی نیا–مسلمان در مرکز زمین چرا این دو بازیکن تعویض نمی‌شوند یا خیلی دیر از بازی بیرون می‌روند؟