تفکرات ساپینتو و چالش‌های اخلاقی در فوتبال ایران

همه جای دنیا مفاهیم معنای ثابتی دارند. وقتی می‌گویی جریمه، معنای آن مشخص است و وقتی بگویی پاداش نیز به همچنین، اما در فوتبال ایران مفاهیم هم با همه جای دنیا فرق دارد!

آب از سرچشمه گل آلود است، اگر در همه جای دنیا دلیل جریمه، اعمال بازدارندگی است اینجا دلیل جریمه، کسب درآمد است! پس وقتی از بالا چنین روشی را اعمال می‌کنیم، دیگر نباید توقع از بازیکن جوان یا مربی و حتی مدیران باشگاه‌ها داشت که بخواهند کار درست را انجام داده و به اصول پایبند بمانند. وقتی همه چیز قربانی سود و منافع می‌شود، دیگر اثری از اخلاق باقی نمی‌ماند.

رامین رضاییان در پایان بازی قبلی استقلال مقابل الوصل حرف‌هایی زد که انصافاً نه برخورنده بود و نه توهین آمیز، حرف‌ها کاملاً درست بود. اینکه یک بازیکن حرفه‌ای باید از نیمکت نشینی ناراحت باشد، اگر قرار باشد برای یک ورزشکار نیمکت نشینی با بازی کردن فرقی نداشته باشد، در نهایت برد و باخت هم برایش مهم نیست.

اما مشخص نشد که مدیران استقلال چرا بلافاصله بعد این مصاحبه رامین را احضار و وعده دادند که با او برخورد جدی خواهد شد! حتی صحبت از یک جریمه سنگین بود که احتمال داشت خروج رامین از مجموعه آبی را به قبل از نیم فصل سرعت ببخشد! می‌دانیم که رامین نمی‌خواهد جام جهانی را از دست بدهد و این را هم می‌دانیم که در تفکرات ساپینتو جایی ندارد!

از قدیم گفته اند: «نه با آن شوری شور، نه به این بی‌نمکی!» ما ملت افراط و تفریط هستیم و در طول تاریخ اگر با داشتن تمام امکانات و پتانسیل و بضاعت انسانی، هیچ وقت به جایگاهی که باید، نرسیده ایم تنها به دلیل همین عدم تعادل است. ما گاه از در دروازه رد نمی‌شویم و گاه از سوراخ سوزن رد می‌شویم!

نه با آن واکنش شدید و آن اولتیماتوم و احضار و جریمه و نه به این که رامین در بازی مقابل فولاد با بازوبند کاپیتانی پیشاپیش دیگران فیکس به میدان رفت و بازی کرد! ضرر حضور مدیرانی که نه مدیریت بلدند و نه از فوتبال سررشته دارند، همین جاست! اینکه با یک برخورد غلط که احتمالاً ساپینتو جلوی آن را گرفته، کاری کردند که حالا بازی کردن رامین آدرس اشتباه به جوان‌ترها می‌دهد!

اینکه اگر می‌خواهید بازی کنید، باید اعتراض کرده و مصاحبه‌های شداد و غلاظ کنید! البته که شاید اول خود ساپینتو خواهان این احضار شده اما باز مدیران اگر فوتبالی بودند، از او دستخط می خواستند تا این گونه توپ به زمین آنها نیفتد و در مقابل نقش ناجی مربی، نقش بدمن قصه در ذهن بازیکنان به آنها نرسد!