خداداد عزیزی بلاخره عذرخواهی کرد

 این گفت‌وگو، چهره‌ای آرام‌تر از خداداد عزیزی را نشان می‌دهد؛ کسی که بعد از روزهای پرحاشیه، ترجیح داده بدون فرار رو به جلو حرف بزند. او از بازی می‌گوید، از امتیازهایی که بی‌دلیل از دست رفته و بردی که نشانه بازگشت تیم به مسیر درست است؛ بردی که هم از نظر فنی و هم روحی برای تراکتور حیاتی بوده. خداداد تأکید می‌کند وقتی تیم حتی بعد از عقب افتادن می‌تواند برگردد و ببرد، یعنی شرایط ذهنی بازیکنان بهتر شده است.

در بخش جنجالی‌تر مصاحبه، عزیزی مسئولیت جمله‌ای را که در برنامه زنده تلویزیونی مطرح شده می‌پذیرد و بدون توجیه، بابت رنجشی که ایجاد کرده عذرخواهی می‌کند؛ عذرخواهی‌ای صریح، به‌ویژه از خانواده‌ها و کودکان. او می‌گوید ترسی از عذرخواهی ندارد، همان‌طور که از جنگیدن برای تراکتور نمی‌ترسد. خداداد در نهایت با یادآوری ۳۷ سال حضورش در فوتبال و زندگی این ماه‌هایش در تبریز، یک نکته را پررنگ می‌کند: افتخار امروز او نه گل استرالیاست، نه گذشته؛ بلکه بودن کنار تراکتور است.

صحبت‌های مدیر تیم فوتبال تراکتور را بخوانید:

* در حال بازگشت به تنظیمات هستیم
ما در بازی‌های قبلی هم شانس بردن داشتیم و خیلی از موقعیت‌هایمان را استفاده نکردیم و شاید اگر از فرصت‌هایمان استفاده می‌کردیم شرایط فرق می‌کرد. ما یکسری امتیازها را بیخودی از دست دادیم. امروز هم با اینکه یک گل خورده بودیم، برنده شدیم و فکر کنم داریم به تنظیمات برمی‌گردیم. وقتی عقب میفتیم و می‌بریم معلوم است شرایط بچه‌های ما نسبت به قبل بهتر شده است. از لحاظ روحی هم به این برد نیاز داشتیم چون چند بازی بود به تساوی می‌خوردیم و کارمان سخت شده بود. وقتی تیمی به تساوی و باخت گیر می‌کند، خارج شدن از شرایط برایش سخت می‌شود ولی مطمئنم تیم ما این توانایی را دارد و شرایط بهتری برایش ایجاد می‌شود.

* محروم نبودم
من الان با اجازه شما روی نیمکت بودم. کمیته انضباطی دستور موقت صادر نکرده بود. برخی دوستان که تمایل ندارند من با مجموعه تراکتور کار کنم خودشان دستور موقت هم صادر کردند و من را یک تا دو ماه محروم کردند و جریمه نقدی کردند. من به کمیته انضباطی محروم شدم اما احضار نشدم. اینکه شما به عنوان خبرنگار در استادیوم بودی و ندیدی، از بقیه توقعی نیست.

* جمله من را بازنشر دادند
37 سال است در این فوتبال هستم و به خاطر اینکه خیلی وقت‌ها سرم را خم نکردم و سعی کردم آنچه در فوتبال هست را بگویم خیلی حواشی برایم درست شده و خودم هم باعث برخی از این حاشیه‌ها شدم. برای آن اتفاقی که در برنامه قرعه کشی افتاد دنبال توجیه نیستم ولی من چیزی رو به دوربین نگفتم. خیلی آرام داشتم به میثاقی نظرم را درباره کسی که باعث و بانی 12 روز حمله به ایران شده بود را می‌گفتم. حالا این آدم هرکسی می‌خواهد باشد. با این حال، آن لحظه پخش شد و یک عده که خودشان می‌گفتند آن جملات خوب نبوده، خودشان با بوق، بی بوق و با زیرنویس بازنشرش کردند.

* از خانواده‌ها و کودکان عذرخواهی می‌کنم
برخی‌ها گفتند یکسری خانواده‌ها و بچه‌هایشان پای تلویزیون بودند و آن صحنه را دیدند. وجودش را دارم تا بابت آن جمله از همه خانواده‌هایی که ناراحت شدند و باعث رنجش خاطرشان شدم عذرخواهی کنم. از همه بچه‌هایی که این تصاویر را از تلویزیون و حتی فضای مجازی دیدند معذرت می‌خواهم. امیدوارم این عذرخواهی را بپذیرند. منتها کسانی که هدفمند در این باره کاری کردند را به وجدانشان می‌سپارم. فکر می‌کنم جمله من در مقابل دوربین برنامه زنده صداوسیما خوب نبود.

* صحبت های جنجالی در اصفهان
بعد از بازی و فشاری که روی ما وجود دارد، خبرنگار اصرار به موضوعی می‌کند. هی من جواب نمی‌دهم تا بی‌خیال شود. آنقدر تکرار کردند تا در عصبانیت جوابش را دادم. ترسی از عذرهواهی کردن ندارم همانطور که ترسی از جنگیدن برای تراکتور ندارم.
وقتی تیم تراکتور تحت فشار باشد، من هم تحت فشارم. جالب است بازیکن در یک بازی بدترین الفاظ را به کار می‌برد اما بازنشر نمی‌شود. شما خبرنگارها به همه استادیوم‌ها می‌روید. پارسال خطاب به علیرضا بیرانوند و شجاع خلیل زاده خیلی واضح فحش مادر و ناموس دادند و هیچوقت بازنشر نشد. حنجره من پاره شد که مادر بیرانوند مار همه ماست. آن هم گذشت و الان یک اپیدمی شده که در ورزشگاه‌های ما خیلی راحت فحش می‌دهند.

* خطاب به کسی گفتم که دستور حمله به ایران را داد
برای من را چطور بازنشر کردید؟ یک جمله خطاب به رئیس جمهور آمریکا گفتم که خودش گفت مجوز دستور حمله به ایران را داده و 12 روز همین شهر تبریز را بمباران کردند. من 37 سال است در این فوتبالم، در این مدت با ابومسلم شروع کردم و یک گل شانسی هم به گفته خیلی‌ها در سال 1376 به استرالیا زدم و آن گل باعث شادی پنجاه میلیون ایرانی شد. آن توپ هم شانسی به پای من خورد ولی آن بالایی قرعه را به نام من زد.

* افتخار می‌کنم کنار تراکتور هستم
در این 37 سال در همه جای دنیا بازی کردم. 10 ماه است در تبریز زندگی می‌کنم. همه در قهرمانی فصل پیش تثایر بالایی داشتند اما من به اندازه یک ارزن در قهرمانی تراکتور تاثیر داشتم. یک جمله می‌خواهم بگویم؛ آن گل شانسی به استرالیا را کنار بگذارید ولی من افتخار میکنم کنار تراکتور هستم. این را تا به حال نگفته بودم. افتخار می‌کنم با هوادارانی هستم که هر کجای شهر تبریز آنها را ببینم روی هوا راه می‌روم. آنقدر به من محبت دارند که نمی‌گذارند پایم را روی زمین بگذارم. بالاخره یک روز حضور من در اینجا تمام می‌شود ولی تا آخر عمرم افتخار می‌کنم که اینجا بودم.

* از تراکتور دور نمی‌شوم
اگر برخی‌ها دنبال این هستند تا با فضاسازی من را از تراکتور دور کنند بدانند که از بچگی برای زندگی جنگیده‌ام و اینجا هم برای تراکتور تا وقتی زورم برسد که می‌رسد می‌جنگم و کنار طرفدارانش هستم. کسانی که زور می‌زنند تراکتور قهرمان نشود، مطمئن باشند دوباره قهرمان خواهد شد چون این تیم لیاقت قهرمانی دارد. الان جوی وجود دارد که اگر تیمی از تراکتور مساوی بگیرد خوشحال است. تراکتور به عنوان یک قطب وارد فوتبال ایران شده و من هم کنار این تیم هستم. حتی اگر محرومم کنند باز هم پا پس نمی‌کشم چون به اینجا آمده‌ام دعوا کنم و با مردم مثل کوه پشت هم هستیم.