چرا تراکتورسازی جام را رها کرد؟

امیر قلعهنویی در مسابقات یک ماه اخیر لیگ برتر به جز یکی، دو مورد تقریبا تمامی نفراتش را در اختیار داشته ولی تساویهای پیاپی امتیازات حساس و سرنوشتسازی را سر بزنگاه از مشت قرمزهای تبریزی بیرون کشیده است. مسالهای که برتری امتیازی پرسپولیس را بر تراکتور در صدر جدول به ۱۰ پوئن افزایش داده و اگر فیفا به داد تعقیبکنندگان سرخهای تهرانی نرسد و از پرسپولیس به خاطر دعواهای بلاتکلیف ماندهاش با مانوئل ژوزه امتیازاتی را کسر نکند یکی از یکطرفهترین قهرمانیهای تاریخ ۱۶ ساله این مسابقات به نام تیم هماهنگ و چشمنواز تهرانی نوشته خواهد شد.
یک تساوی «عصبی» دیگر
حاصل نبرد روز جمعه تراکتورسازی با فولاد در اهواز چیزی بیش از یک تساوی تازه توأم با همان عصبیتهای معمول نبود و یک بار دیگر مهدی کیانی از زمین اخراج شد تا دستهای ژنرال برای هفته بیست و پنجم لیگ برتر که نه «این ور» سال بلکه ۱۱ و ۱۲ فروردین ۱۳۹۶ برگزار میگردد بستهتر شود. در این روز از محمد ابراهیمی و فرزاد حاتمی دیگر استوانههای تهاجمی تراکتورسازی هم آبی گرم نشد و کرار جاسم نیز نظر قلعهنویی را تامین نکرد و به همین سبب در ۲۰ دقیقه آخر جایش را به لوسیانو ادینیو داد. همانطور که حاتمی نیز به خاطر ایستایی و کم ثمر بودنش در دقیقه ۴۶ عوض شد و مهدی شریفی جوانتر آمد تا گرهگشایی کند که البته نتوانست.
فرصتهای از دست رفته
سرمربی تراکتورسازی در حرفهای پایان بازیاش هم گرهی را نگشود و ضمن اعتراف به کمرنگ شدن فزاینده امیدهای قهرمان تراکتورسازی گفت: «بازی بدی نبود اما بعد از ۱۰ نفره شدن ما حاکمیت فولاد فزونی گرفت. تعداد فرصتهای گلزنی زیاد نبود ولی ما دو موقعیت داشتیم که هر یک میتوانستند سند برد ما را صادر کنند. شاید توقف تازه ما به تواناییهای فولاد برگردد که تیم برنامهداری است ولی هر چه هست از این پس باید بیشتر به حفظ رتبه دومیمان فکر کنیم تا مجوز آسیایی را از دست ندهیم.»
به این بازیها جام نمیدهند
ژنرال نگفت در روزی که از ترکیب دلخواه و ثابت او اکثریت در میدان حاضر بودند و سعید آقایی، محمد نوری و خالد شفیعی هم پا به توپ شدند چرا این تیم فاقد فکر و ابتکار لازم برای گشودن دروازه رقیب نشان داد. برای او متوقف کردن امثال اسماعیل شریفات و ساسان انصاری و گل نخوردن از آنها در اهواز شاید تعبیری از موفقیت باشد اما به این بازیها و به این میزان امتیازات جام نمیدهند.