سربازها براي ملوان و تراكتورسازي آري، براي تيم ملي نه!

وانانیوز-بعد از پیروزی مقابل گوام در حالی که به قول کی‌روش باید از برد مقابل حریف لذت می‌بردیم اما سرمربی تیم ملی بار دیگر از دغدغه‌هایش گفت: «می‌دانم برخی از این حرف‌هایم ناراحت می‌شوند. ما 2 سال با بختیار رحمانی کار کردیم و آخر او را از دست دادیم. تا چند ماه دیگر امکان از دست دادن آزمون و ترابی هم است اما باید در نظر بگیریم جام جهانی فردا است. آمادگی ندارم اینجا فعالیت کنم و اعتبارم را برای هیچ هزینه کنم. عاشق بازیکنان و هواداران هستم و فقط توقع کمی احترام دارم. کار تیمی باید انجام دهیم و دستانمان را به هم دهیم که شاهد تیم ملی درجام جهانی باشیم. فکر می‌کنم مهم‌ترین هدفمان این است که بار دیگر شاهد حضور در جام جهانی باشیم. یک بار برای همیشه این را می‌گویم که اگر شما در حال حاضر فکر می‌کنید حضور من مشکل فوتبال ایران است بنده آمادگی رفتن دارم. همین و بس!»
کی‌روش با این صحبت‌هایش باز هم به عدم حضور بازیکنان سرباز اشاره می‌کند و این موضوع یعنی ممنوعیت بازی بازیکنان سرباز در تیم ملی را به بازیکنانی مثل سردار آزمون، مهدی ترابی و... گسترش می‌دهد، هر چند تفاوت فاحشی بین بازیکنانی مثل بختیار رحمانی و بازیکنان دیگری که ممکن است تا چند ماه دیگر سرباز شوند، وجود دارد اما واقعیت این است که تیم ملی به همه ظرفیت‌های فوتبال برای رسیدن به موفقیت نیاز دارد. کی‌روش تنها به موفقیت تیمش فکر می‌کند و این اولویت او است، شاید کمی در باره فوتبالیست‌های متخلف سختگیری شده باشد اما کی‌روش کاری به این حرف‌ها ندارد و از دست دادن بازیکنانی مثل رحمانی، رفیعی و... برای او دشوار است.
چشم سرمربی تیم ملی هنوز به دنبال فوتبالیست‌های سربازی است که با عملکرد برخی از همین بازیکنان و البته فدراسیون فوتبال، گره محکمی به کار آنها خورده است. همین چند روزپیش بود که سردار کمالی اعلام کرد طبق مصوبه تربیت بدنی نیروهای مسلح، بازیکنانی که کارت معافیت آنها باطل شده و اکنون در باشگاه‌های نظامی مشغول هستند، حق بازی در تیم‌های ملی بزرگسالان و امیدها را ندارند. همین مصاحبه کمالی باعث شد تا کی‌روش از دعوت این بازیکنان صرفنظر کند اما او همچنان به این بازیکنان فکر می‌کند و سرمربی تیم ملی همه ظرفیت‌های فوتبال را برای رویارویی با قدرت‌های آسیا می‌خواهد. او می‌گوید که 2 سال با رحمانی کار کرده اما واقعیت این است که فوتبال کشورمان سال‌ها زحمت کشیده تا توانسته این بازیکنان را به این مرحله برساند و حالا وقت آن است که این بازیکنان در جهت تامین منافع ملی گام بردارند و فوتبال کشورمان از وجود آنها بهره‌مند شود. شاید کی‌روش برای رفیعی، رحمانی و... دو سال زمان صرف کرده باشد اما فوتبال کشورمان سال‌های زیاد و هزینه‌های زیادی برای تربیت آنها تلف کرده تا در این سال‌ها از وجود آنها بهره بگیرد.

مصوبه‌ای فقط به سود باشگاه‌ها!
سردار کمالی از مصوبه تربیت بدنی نیروهای مسلح حرف می‌زند، مصوبه‌ای که به نظر می‌رسد وجود خارجی ندارد چرا که تاکنون از طرف تربیت بدنی نیروهای مسلح مصوبه‌ای به صورت رسمی اعلام نشده است. با این حال حتی اگر این مصوبه وجود داشته باشد، به نظر می‌رسد این مصوبه علیه منافع ملی کشورمان باشد و خود به خود باطل است. چطور ممکن است مصوبه‌ای به تصویب برسد که به بازیکنان متخلف برای بازی در باشگاه‌ها مجوز بدهد تا منافع این باشگاه‌ها تامین شود اما به این ظرفیت‌ها برای تیم ملی و در جهت منافع ملی مجوز داده نشود. چطور ممکن است منافع باشگاه‌ها، مهم‌تر از منافع ملی قلمداد شود؟
این شائبه مطرح است که انگار برخی جریان‌ها تلاش می‌کنند بازیکنان فوق را فقط در باشگاه‌ها بازی دهند تا قوای‌شان در تیم ملی تحلیل نرود و باشگاه‌های متبوع‌شان با خیال آسوده از این قبیل بازیکنان بهره بگیرند. اقدامی بحث‌برانگیز و بسیار ناعادلانه.

هم بازیکن ضرر می‌کند، هم باشگاه‌های نظامی و هم تیم ملی
تراکتورسازی تبریز به‌عنوان تیم نظامی تعداد زیادی از بازیکنان فوتبال را به‌عنوان سرباز در اختیار دارد. در سال‌های گذشته معمولا دو سه بازیکن در این تیم به‌عنوان سرباز حضور داشتند اما این فصل به خاطر تخلف این بازیکنان و باطل شدن کارت معافیت آنها، تعداد قابل توجهی از این بازیکنان در تراکتورسازی مشغول بازی هستند. این بازیکنان به جهت شرایط خوبی که دارند، اکنون جزو بازیکنان اصلی تراکتورسازی به حساب می‌آیند.
این شرایط برای تیم دیگر نظامی یعنی ملوان نیز وجود دارد و بازیکنانی مثل ماهینی و افشین از بازیکنان اصلی ملوان به شمار می‌روند. به طور حتم جلوگیری از حضور این بازیکنان در تیم ملی به ضرر همه خواهد بود و در وهله اول به ضرر بازیکن است چرا که او فرصت حضور در تیم ملی را از دست خواهد داد و شاید تاوان گناهی باشد که انجام داده اما از طرف دیگر با این کار باشگاه‌ها هم ضرر خواهند کرد، به طور حتم در روزهای گذشته خبر کم کاری بازیکنان سرباز تراکتورسازی را شنیده اید. با وجود اینکه معتقدیم هیچ سربازی از انجام وظایف خود کوتاهی نمی‌کند و بازیکنان سرباز تراکتورسازی هم تمام تلاش خود را برای موفقیت تیمشان انجام دادند اما واقعیت این است که هر فردی برای انجام کاری باید انگیزه‌های لازم را داشته باشد.
وقتی بازیکنی بدون دریافت پولی در تیمی بازی می‌کند و در این بین اجازه حضور در تیم ملی را هم نداشته باشد، انگیزه‌ای برای بازی در لیگ هم نخواهد داشت و ناخودآگاه کارآیی‌اش پایین خواهد آمد، به این ترتیب باشگاه‌های نظامی هم از این مصوبه ضرر خواهند کرد. آشکار است که تیم ملی کشورمان هم از غیبت این بازیکنان متضرر خواهد شد و اشاره کارلوس کی‌روش هم به همین مساله است و شاید بی‌عدالتی که انجام شده است.
ختم‌کلام؛ حالا که بازیکنان را بخشیده‌اند و اجازه بازی در باشگاه‌ها را دارند باید مجوز حضور آنها در تیم ملی هم صادر شود تا شائبه‌ها از بین برود. اگر قرار بود این دست بازیکنان محروم باشند باید از بازی در تمام سطوح محروم می‌شدند نه اینگونه که فقط در تیم ملی اجازه بازی نداشته باشند.

راه‌های دیگر برای
تنبیه متخلفان
هیچ شکی در مجازات کردن بازیکنانی که اقدام به جعل کارت معافیت سربازی کردند و با این کار تلاش کردند از مسوولیت اجتماعی خود فرار کنند، وجود ندارد. اما این مجازات نباید خسارتی به منافع ملی وارد کند و از آن سو تمام و کمال در خدمت باشگاه‌ها باشد. گذشتن از بازیکنانی مثل رحمانی، رفیعی و... که جزو بهترین‌های لیگ برتر و فوتبال هستند، کار سختی است که گاهی ممکن است زیان‌هایی به تیم ملی وارد کند که قابل جبران نباشد. برای تنبیه و مجازات این بازیکنان قطعا راه‌های بهتری هم وجود دارد و باید به جای محرومیت از حضور در تیم ملی به این راه‌ها فکر کرد.