پشت‌پرده ناراحتی کی‌روش از زمین‌های پیشنهادشده

وانانیوز| وانانیوز- کی از مطالبات اصلی کارلوس کی‌روش در نیمه دوم سال جاری، درست قبل از آغاز مرخصی‌های بلندمدتش برای گذراندن دوره استعلاجی، مشخص‌شدن محل اردوی تیم‌ملی در تاریخ 25 اسفندماه بود. در برنامه اولیه سرمربی تیم‌ملی، شهر دوبی و باشگاه ایرانیان لحاظ شده بود و فدراسیون هم با این درخواست موافقت کرد اما ناگهان ماجرای کذایی حمله به سفارت عربستان و بعد از آن موضع‌گیری خصمانه فدراسیون فوتبال امارات، علیه فوتبال ایران پیش آمد.

شورای بررسی سفرهای برون‌مرزی وزارت ورزش و جوانان با این سفر مخالفت کرد و تنها گزینه پیش‌رو برای محل برگزاری اردو خارج از تهران، جزیره زیبای کیش  باقی ماند. اما در کیش همه چیز به بهترین شکل ممکن مهیا بود به جز چمن صاف و یکدست که از قضا کی‌روش روی این یکی اصرار بسیار زیادی دارد. سفر چند ماه قبل پرسپولیس به کیش این مساله را فاش کرد که این جزیره مرجانی  همه فاکتورهای لازم را دارد جز چمن یکدست و مناسب. از این رو چاره‌ای باقی نماند جز اجرای اردو در همین شهر تهران. اما کدام زمین تمرین؟ قبل از سفر تیم امید به دوحه برای انجام بازی‌های مقدماتی المپیک 2016، همان دوره‌ای که حبیب کاشانی رابطه بسیار خوبی با فدراسیون فوتبال داشت، قرار شد شهرداری تهران با یک قیمت بسیار مناسب، چمن زمین شماره یک و 2 کمپ تیم‌های ملی را عوض کند.

کی‌روش امیدوار بود پس از بازگشتش به ایران، کارهای چمن تمام شده باشد اما به هر دلیلی این پروژه هنوز آغاز نشده که بخواهد تمام شود. در چنین شرایطی بود که هفته قبل، وزیر ورزش و جوانان پس از مشاهده چمن کمپ تیم‌های ملی، به نصرالله سجادی، معاون قهرمانی وزارت ورزش، دستور داد در این‌باره اقدامات مناسب صورت‌پذیرد و یک زمین چمن خوب در اختیار تیم‌ملی قرار بگیرد. دستور جناب وزیر برخلاف دیگر اوامرش این بار چندان زیاد روی زمین باقی نماند و تیمی متشکل از کارشناسان، بلافاصله زمین‌های مناسب تهران را شناسایی کردند و قرار شد به سرپرست تیم‌ملی اعلام شود. یکی از خبرگزاری‌ها از کانال خاص خودش از زمین‌های پیشنهاد‌شده آگاه شد و روز جمعه چهاردهم اسفندماه اسامی آنها را اعلام کرد. در این خبر اختصاصی، عنوان شد این زمین‌ها از احمدآباد مستوفی، دخانیات و دوشان‌تپه شروع می‌شود و به باغستان شهرقدس، هلی‌کوپترسازی، باباخانی، میلاد و بهار عبدل‌آباد می‌رسد. طبیعتا کی‌روش برای نخستین‌بار بود که این اسامی را می‌شنید و نمی‌دانست این زمین‌ها چه وضعیتی دارند اما یک جست‌وجوی ساده در اینترنت و گرفتن اطلاعات از افرادی که بعضی از این اماکن را از نزدیک مشاهده کردند، فاش کرد تقریبا همه این زمین‌ها یک مشکل بزرگ دارند بعضی‌ها اصلا فاقد رختکن هستند و بازیکنان باید در فضای باز و کنار اتومبیل‌های‌شان لباس‌شان را عوض کنند.

کیفیت چمن خیلی از آنها هم تفاوت زیادی با چمن کمپ ندارد و دست آخر بیشتر به درد پیک‌نیک‌های آخر هفته می‌خورد تا محلی برای انجام تمرینات تیم‌ملی فوتبال یک کشور. حالا باید دید واکنش وزارت ورزش به این موضوع چیست. احتمالا آنها  لیست اولیه خود را مورد بازبینی قرار می‌دهند و دست آخر فقط یکی، دو زمین باقی می‌ماند که تقریبا نزدیک به استانداردهای موجود است که آن هم محتاج بازسازی خواهد بود. البته با توجه به زمان کم باقیمانده احتمالا فرصتی برای انجام این کار باقی نمی‌ماند و تیم‌ملی مجبور است بیشتر تمرینات خود را در ورزشگاه اکباتان و کمپ انجام دهد. گفته می‌شود کی‌روش اصرار فراوانی دارد تا اجازه تمرینات بیشتری را در چمن شماره یک ورزشگاه آزادی بگیرد. این بسیار بهت‌آور و عجیب است که یک فدراسیون با وجود این همه اصرار و تقلای سرمربی تیم‌ملی فوتبالش، هنوز نتوانسته یک بار برای همیشه معضل نداشتن زمین تمرین مناسب را حل کند. محل کمپ تیم‌های ملی که با دوراندیشی ساخته شد اگر در طول این سال‌ها با یک مدیریت معمولی نگهداری می‌شد حالا کی‌روش مجبور نبود اینچنین برای پیدا کردن یک زمین چمن مناسب برای تیم‌ملی، خودش را به آب و آتش بزند.

اینکه وزارت ورزش سرانجام وارد ماجرا شد و شخص وزیر دستور رسیدگی داد به نوبه خود یک امر ارزشمند و قابل ستایش است که نباید بی‌تفاوت از کنارش عبور کرد اما سوال این است اگر زمین‌های انتخاب‌شده واقعا استاندارد‌های حداقلی را دارا باشند چرا سرخابی‌ها و دیگر تیم‌ها سراغ‌شان نرفتند؟ چرا تا به حال هیچ خبری از وجود آنها نبود؟ بدون شک ایرادات مهمی به یکایک آنها وارد است و قطعا تا تاریخ 25 اسفندماه نمی‌شود معجزه‌وار آنها را ترمیم کرد. کاش تک‌تک آنهایی که باید برای انتخاب رئیس جدید فدراسیون فوتبال رای بدهند، چشم بینایی برای مشاهده این کاستی‌ها داشته باشند و پیش خود تجزیه و تحلیل کنند چرا ما میلیارد‌ها تومان برای جذب یک مربی درجه یک هزینه می‌کنیم اما امکانات درجه 3 در اختیار او می‌گذاریم و می‌گوییم فقط سرت به کار خودت باشد.