حیف که دیر شد

وانانیوز| وانانیوز- شاید اگر مسوولان تراکتورسازی فقط 5 هفته زودتر اقدام به تغییر کادر فنی خود می‌کردند و قدری بیشتر به امیر قلعه‌نویی وقت می‌دادند، این تیم با بافت و نفرات و شکل فعلی بازی‌اش مدعی جدی قهرمانی در فصل جاری لیگ برتر کشور می‌شد. الان برای این مهم قدری دیر شده است و شاید فقط بتوان از این تیم سهمیه حضور مجدد در لیگ قهرمانان آسیا را به عنوان دستاورد ارشد طلب کرد اما نگاهی ولو گذرا به قامت یک تیم خوش برش، به وضوح نشان می‌دهد تراکتوری‌ها در 10 هفته اول لیگ چه بی‌اعتنایی ظالمانه‌ای به این همه استعداد کردند و چگونه قدر خویش را ندانستند.
آنچه به ترکیب تراکتور در نیم فصل اضافه شد البته قابل ملاحظه است و می‌توان کیانی و حاتمی را نام برد و از تاثیراتشان گفت اما عمده تیم تراکتور و دار و ندار آن که این روزها عجیب جلب نظر می‌کند، همانی است که در همان 10، 12 هفته اول فصل جاری در اختیار تونی اولیویرا هم بود و او به دلایلی ناشناخته و برخلاف گذشته خوبش توان استفاده از آنها را نداشت.
شاید هم شانس ژنرال در این نکته نهفته بود که مهره‌های پرشمار پیوسته به تراکتور در ابتدای فصل و منجمله سربازان، تازه پس از آمدن او به مراحل گذار خود پایان داده و جزیی حقیقی از تیم شدند و به آزمون و خطاهای خود پایان دادند.

تقسیم متوازن نیروها
تراکتور فعلی که یکشنبه از پرسپولیس در تهران تساوی یک-یک را گرفت و می‌توانست در ثانیه‌های آخر برنده هم باشد، تیمی است پرتوازن که بار تقسیم نیروها در آن به شکلی معقول و مساوی انجام شده و هر خط برای خود هویتی دارد. ما با تیمی طرف هستیم که شاید از قوه مدیریت آندو و گل‌های انفجاری ادینیو طی فصل گذشته بی‌بهره باشد اما یک مجموعه هماهنگ‌تر، پرجوش و خروش‌تر و صاحب خط فکری و روند حرکتی بهتر است و معلوم است که در این دو سه ماه نیز روی آن کار شده.
محمدرضا اخباری طوری از دروازه تیم دفاع می‌کند که شاید اگر در مقدماتی المپیک می‌کرد، تیم امید ما اینک المپیکی شده بود و شجاع خلیل‌زاده و الکساندر کارلوس هم مدافعان پویایی هستند که هم حملات حریفان را قطع و هم به سمت جلو حرکت و گاهی گلزنی هم می‌کنند. در هافبک وسط، تراکتورسازی با کیانی و رحمانی آدم‌های خط دهنده لازم را دارد و ایرانپوریان طوری از سمت راست می‌آید که دو سال پیش میلاد فخرالدینی می‌آمد.
امیر قلعه‌نویی، فرزاد حاتمی و خالد شفیعی را برای جنگ‌های فیزیکی در زمین گذاشته و همینطور ایوب کلانتری، اگوستو سزار و سینا عشوری را و برای گره‌گشایی و گلزنی به هوش و ساق‌های سروش رفیعی و شاهین ثاقبی چشم دارد. این تیمی است که می‌تواند هر لحظه از حالتی به حالت دیگر درآید و در عین دفاع کردن، مهاجم شود و سرعت انتقالش از حالت حمله به دفاع نیز قابل توجه است.

با همین تیم
حتی اگر همه این موارد در کار نبود، به ثبت رسیدن دو پیروزی سزاوارانه متوالی برابر الجزیره امارات در لیگ قهرمانان آسیا نشانگر مهارتی است که در تیم فعلی قلعه‌نویی وجود دارد و تا قبل از بازگشت وی به تبریز فرصت تجلی پیدا نکرده بود و حالا هواداران تراکتور هم پذیرفته‌اند او انتخاب چندان بدی برای جایگزینی تونی نبوده است. زمان را نمی‌توان به سمت گذشته بازگرداند و تراکتوری‌ها همین جای جدولند که هستند اما اگر آنها با گزینش‌های فنی بهتری به سمت آینده و منجمله ادامه فصل جاری به حرکت درآیند با همین تیم به سختی مغلوب رقبای خود می‌شوند و این تیمی است که فصل بعد سودای جدی قهرمانی خواهد داشت.