عامل برد ایران مقابل چین چه بود؟

 یک چهارم نهایی و استرس 15 سال عبور نکردن از این مرحله،بی تردید گریبان گیر تمام فوتبال دوستان ایرانی بود. ترس اینکه نکند باز در آستانه رسیدن به جمع 4 تیم برتر قاره آسیا پای تیم ملی بلغزد و رویای قهرمانی چهار سال دیگر به تعویق بیفتد.

با این حال آن چه از تیم ملی در طول 90 دقیقه بازی مقابل چین دیدیم، نمایشی سراسر اقتدار و قدرت بود که تیم مارچلو لیپی را به زانو در آورد. نمایشی که از همین حالا بر تن ژاپن هم لرزه انداخته است.

ایران ترک عادت نمی‌کند

نکته ای منفی در تمام بازی های قبلی ایران شروع آشفته تیم کی روش بود.شروعی که به حریف فرصت می داد در همان لحظات ابتدایی بازی به دروازه ایران نزدیک شوند و موقعیت آفرینی کنند. این نکته ای بود که کارشناسانی نظیر جلال چراغپور هم آن را تایید کردند و علت آن را تغییرات مداوم کی روش در خط دفاعی دانستند.

ایران در مصاف روز گذشته مقابل چین بازهم به نسبت بازی قبل در خط دفاع تغییر داشت و محمدحسین کنعانی زادگان جانشین سید مجید حسینی در قلب دفاع شده بود تا زوج مرتضی پور علی گنجی را تشکیل دهد. اتفاقی که شاید بازهم عاملی بود تا ایران بازی را با تمرکز و هماهنگی بالا آغاز نکند و دقیقه 5 دو بازیکن چین در دهانه دروازه ایران صاحب فرصت شوند. فرصتی که با هوشیاری رامین رضاییان و تکل عالی او بی نتیجه ماند و در نهایت توپ به دستان بیرانوند رسید.

آغاز یک طوفان

دقیقا همین شوک ابتدای بازی تیم ملی را به خودش آورد و باعث شد تا بچه ها یک بار دیگر اقتدار خود را به آسیا نشان دهند. از دقیقه 5 به بعد ایران به لطف خط هافبک مسلط و خط حمله پر انرژی خود بازی را دست گرفت و توانست آن قدری به دفاع متزلزل چین فشار بیاورد که در همان نیمه اول نسخه مردان سرزمین اژدها پیچیده شد و تا دقیقه 30 دیگر خود مارچلو لیپی هم می دانست که تیمش مقابل پسران کی روش حرفی برای گفتن ندارد.

ایران در نیمه نخست دو گل زد و دو گل هم نزد تا وقتی آقای عبدالرحمان جاسم قطری سوت پایان بازی در نیمه اول را به صدا درآورد دیگر همه بدانند که حریف ژاپن در یک چهارم نهایی کیست.

بازی مستقیم و دو هدف مهم

قد و قامت بلند بازیکنان ایران و البته ضعف مفرط چینی ها در سازماندهی دفاعی،باعث شد تا تیم کی روش در این مسابقه رو به ارسال توپ های بلند بیاورد. چه از کناره ها برای سر زدن و چه از عقب زمین برای فرارهای سریع آزمون و طارمی .

هر سه گل ایران هم دقیقا روی همین تاکتیک به ثمر رسید.کی روش که به خوبی از ضعف مدافعین چین روی زمین هم آگاه بود، به طارمی،آزمون و باقی عناصر هجومی تیم دستور داده بود تا آخرین نفس و آخرین لحظه به دنبال توپ بدوند و مدافعین حریف را پرس کنند.

گل اول روی دوندگی فوق العاده آزمون،توپ ربایی و در نهایت پاس دقیقش به طارمی به ثمر رسید. گل دوم بازهم اشتباه دفاع چین با حضور به موقع آزمون همراه شد تا شماره 20 ایران در فرصتی تک به تک اختلاف را به دو گل برساند و گل سوم هم که در دقیقه 91 به ثمر رسید بازهم اشتباه دفاع چین در کنترل توپ را در خود داشت تا با پاس به موقع طارمی،این بار کریم انصاری فرد با تجربه با گلر چینی ها تک به تک شود و با بغل پایی حرفه ای یک برد مقتدرانه دیگر را برای تیم ملی رقم بزند.

بازی مستقیم و بلند شاگردان کی روش علاوه بر اینکه این چنین زمینه ساز 3 گل شد، بلکه باعث شد تا خط هافبک چین هم به طور کلی از جریان بازی خارج شود و فرصت هیچ گونه بازی سازی و موقعیت آفرینی پیدا نکند.

تعویض‌های قابل پیش‌بینی

حالا دیگر شاید می توان گفت که برنامه کی روش برای هر بازی مشخص است. او تیمش را در نیمه اول کاملا هجومی و تشنه به زمین می فرستد به شکلی که به حریف اجازه نفس کشیدن هم ندهند.وقتی که کار در نیمه اول تمام شد،در نیمه دوم آن چنان فشاری به حریف وارد نمی شود بلکه تیم ملی به اداره کردن بازی و همچنین تمرین دفاع می پردازد. ورود روزبه چشمی هم دقیقا در همین راستا صورت می گیرد. وقتی تیم دیگر به حمله کردن احتیاج ندارد و می خواهد جریان بازی را کنترل کند،چشمی به جای یکی از عناصر هجومی به زمین می آید تا در کنار امید ابراهیمی و اشکان دژاگه کمربند میانی ایران محکم تر شود.

در ادامه هم ورود سامان قدوس یا کریم انصاری فرد باعث می شود تا ایران در ضد حملات همچنان تازه نفس و زهردار باقی بماند.

این عین برنامه ای است که کی روش تا اینجای جام پیاده کرده و از این بعد هم احتمالا شاهدش خواهیم بود.

14 شوت؛آمار فوق العاده است

تیم ملی ایران در بازی دیشب 14 بار به سمت دروازه یان شوت زد.رقمی قابل توجه که نشان از میل بالای حمله در تیم کی روش دارد. 14 شوتی که 7 تای آن در چارچوب بود. 7تایی که سه تایش گل شد و شوت هایی مثل شوت قدوس،حاج صفی و طارمی هم توسط دروازه بان مهار شد.در مقابل چین فقط یک بار توانست به چارچوب دروازه ایران شوت بزند که آن هم با واکنش به موقع بیرانوند بی ثمر ماند.

ایران همچنین در این مسابقه 53 درصد مالک توپ بود تا نشان دهد علاوه بر نتیجه، می تواند بر باقی آمار و ارکان بازی هم مسلط باشد.

آماری که اگر مقابل ژاپن هم تکرار شود، می تواند ایران را به فینال جام ملت ها برساند.