ریشه تئاتری، میل مفرط به پیشرفت و بهتر بودن در کنار تلاش فراوان و کاملا محسوس، از او بازیگری قدرتمند و محبوب با جایگاهی مهم در میان بازیگران معاصر ساخته که حالا هر فیلمش برای تماشاگران سینما و منتقدان کنجکاوی برانگیز است. استایل ویژه بازیگری، جنس صدا و بیان، جذابیت کاراکترهایی که انتخاب می‌کند یا برایش نوشته می‌شود، از او شمایل مقبولی برای تماشاگران سینما ساخته که به تنهایی قادر است هر فیلمی را به لحاظ کیفی ارتقا دهد. جدای از اینها او مخاطبان ثابت پرشماری پیدا کرده و حضور او می‌تواند فروش قابل قبولی را هم برای فیلم تضمین کند.
از همین رو محمدزاده در چند ساله اخیر از بازیگران نسبتا پرکار سینمای ما بود (۱۲ فیلم در ۶ سال) و طبیعتا چندین برابر فیلم‌هایی که بازی کرده، پیشنهادهایی داشته که رد کرده است.
او پیش از سینما در تئاتر درخشیده و هنوز هم شوق و شیدایی تئاتر را با خود همراه دارد. در کارنامه او بازی در بیش از سی نمایش دیده می‌شود.
محمدزاده، در چندسال اخیر اکثر جوایز مهم سینمایی داخلی را -مکرر- از آن خود کرده، هر سال و به‌خاطر اکثر فیلم‌هایش، نامزد سیمرغ و همه جوایز دیگر بوده و چند جایزه مهم خارجی هم گرفته است.
حالا نوید در یک اظهارنظر به گمانم دلگیرانه و باعجله اعلام کرده که سال آینده در جشنواره فیلمی نخواهد داشت. طبیعتا این ماجرا می‌تواند ریشه در برخی حرف و حدیث‌ها و حسادت‌ها داشته باشد یا بابت پرکاری و موفقیت‌های او و یا به‌خاطر شانس بالایش برای دریافت جوایز باشد، شاید هم بابت دلگیری‌اش از حرف‌های نه چندان کارشناسیِ برخی درباره تکراری شدن نقش‌هایش. و البته او حس کرده یک غیبت کوتاه برای آنکه همه قدرش را بدانند و خسارتِ نبودنش را حس کنند، بد نیست.
نوید محمدزاده البته همچون هر بازیگر دیگر بخشی از خودش را وارد نقش می‌کند و این اجتناب ناپذیر است. اما اتفاقا او نسبت به خیلی‌های دیگر تنوع نقش‌ها و کاراکترها را بیشتر در انتخاب‌هایش لحاظ کرده است. درست انتخاب کرده و خوب نقش‌ها را فهمیده و درست اجرا کرده و حالا تثبیت شده و از مهم‌ترین بازیگران سینمای ماست. همه اینها در پنج شش سال اتفاق افتاد.
محمدزاده به هردلیل این حرف را زده و این تصمیم را گرفته، محترم است. امیدوارم جدی نباشد و به گمانم به‌صلاح خودش و سینمای ایران نیست که یک‌سال فیلم بازی نکند.
