نیمکت پرسپولیس و هر تیم بزرگ دیگری، مدعیان زیادی دارد. از پیشکسوت ها که دوست دارند به عنوان مربی روی صندلی سرمربیگری بنشینند تا سرمربیان سابق که تمایل دارند روزهای خوب در یک تیم بزرگ را تکرار کنند یا به جبران اشتباهات قبلی بپردازند. همین مسائل باعث می‌شوند تا شایعات حول تیم های بزرگ به وجود بیایند و افرادی در قامت آلترناتیو ظاهر شوند.
پنج پیشکسوت؛ 2 قهرمانی، 2 نایب قهرمانی
پرسپولیس از سال 87 تا 94 با اتفاقات تلخی دست و پنجه نرم کرد. در این سال ها ستارگان دهه 70 این تیم با ادعای حل بحران های پرسپولیس وارد گود شدند و چند نفر از آن ها به پست سرمربیگری نیز رسیدند اما هر کدام به دلیلی خاص، نتوانستند آن طور که باید و شاید تیم را به موفقیت برسانند. افشین پیروانی، حمید استیلی، یحیی گل محمدی، علی دایی و حمید درخشان 5 پیشکسوتی بودند که در این سال ها سرمربی پرسپولیس شدند. در این بین فقط دایی توانست 2 قهرمانی جام حذفی و یک نایب قهرمانی لیگ کسب کند.
اما حتی همین سه دستاورد دایی نیز سبب نشد تا او مقبولیتی که به عنوان یک اسطوره در میان پرسپولیسی ها دارد را در قامت یک سرمربی هم داشته باشد. افشین پیروانی و حمید استیلی روی هم کمتر از 9 ماه سرمربی بودند، حمید درخشان فقط در شهرآوردها عملکرد خوبی از خود نشان داد، یحیی گل محمدی هم باوجود کسب نتایج خوب در لیگ، به خاطر ناکامی در قهرمانی جام حذفی و همچنین اتفاقات مربوط به خداحافظی مهدی مهدوی کیا، نتوانست به عنوان یک «مربی برنده» باشگاه را ترک کند.
برانکو؛ حذف آلترناتیوها با قهرمانی
بنابراین در پایان لیگ چهاردهم مدیران باشگاه تصمیم گرفتند یک مربی خارجی جدید و البته باتجربه کار در ایران را به تهران بیاورند تا بلکه او بتواند کشتی ناآرام پرسپولیس را به ساحل آرامش برساند. برانکو در فروردین 94 به پایتخت ایران قدم گذاشت و در اولین اقدام برای تماشای بازی پرسپولیس و النصر به استادیوم رفت؛ جایی که حسین عبدی برای اولین و آخرین بار با کت و شلوار روی نیمکت قرمزها نشست و تیم را هدایت کرد.
برتری پرسپولیس در مقابل النصر و شادی های خاص سرمربی موقت (عبدی) در کنار نگاه مثبت هواداران پرسپولیس به او، این تصور را به وجود آورد که برانکو نیز قرار است مثل درخشان، حسین عبدی را به عنوان دستیار در کنار خود داشته باشد اما سرمربی کروات، پانادیچ و کریم باقری را انتخاب کرد تا پیشکسوت پرسپولیس با نوعی گلایه و ناراحتی از تیم برود. البته جدایی عبدی دوامی نداشت و او خیلی زود به عنوان سخنگو به ساختمان باشگاه رسید.
حضور حسین عبدی که چهره ای مقبول و محبوب نزد هواداران پرسپولیس بود، با واکنش های بسیاری همراه شد. پرسپولیسی ها که در 9 سال اخیر، اتفاقات زیادی را بر باشگاه خود دیده بودند و حالا در نوعی ثبات و آرامش قرار داشتند، تصور می‌کردند عبدی به عنوان آلترناتیو برانکو به باشگاه آمده و قرار است در کار او خلل ایجاد کند! اتفاقی که بارها از سوی خود عبدی نیز تکذیب شد و یک بار هم او در مصاحبه ای تاریخی گفت: «من و برانکو هر دو مربیان حرفه‌ای هستیم و این پست جدیدی که من در آن حضور دارم منافاتی با مربیگری ندارد. باید بگویم که من در سمت جدید به عنوان عضو هیات مدیره و سخنگوی باشگاه شاید چند وقت دیگر به عنوان سرمربی در تیم دیگری فعالیت کنم».
شروع لیگ این شایعات و حواشی را بیشتر کرد. تیم برانکو تماشاگرپسند فوتبال بازی می کرد و حتی در روز قعرنشینی هم حداقل 30 هزار تماشاگر داشت و شکست هایش در شرایطی رقم می خوردند که به زعم هواداران پرسپولیس، «اشتباهات داوری» عامل اصلی بودند. پس دوباره توهم توطئه از سوی رسانه های هواداری به پایگاه اجتماعی پرسپولیسی ها تزریق شد؛ شایعاتی نظیر این که قرار است مدیریت، برانکو را کنار بگذارد و یک پیشکسوت را بر مسند هدایت تیم بنشاند.
این اتفاق هرگز رخ داد. در واقع مدیرعامل وقت سرخ ها با تمام ایرادها و اشکال هایی که داشت، در آن مقطع حمایتی ستودنی از برانکو انجام داد که در کنار حمایت هواداران از او، زمینه را برای بهبود نتایج فراهم کرد. به عبارتی در ابتدای کار مدیریت و هواداران مانع از اخراج برانکو شدند اما در ادامه کسب نتایج فوق العاده و هت تریک در قهرمانی، به نوعی جایگاه او را مستحکم کرد و باعث شد تا هیچ کس در حد و اندازه یک آلترناتیو برای او نباشد.
کالدرون، توهم دسیسه و آینده نامعلوم
حالا گابریل کالدرون هدایت پرسپولیس را برعهده دارد. پس از جدایی برانکو ایوانکوویچ، اخبار جعلی زیادی در خصوص علی دایی و افشین قطبی مطرح شد و نوع انتشار آن باعث خشم و التهاب در فضای هواداری پرسپولیسی ها شد. این اتفاق در حالی رقم خورد که افشین قطبی از ابتدای تابستان تصمیم داشت تا به فوتبال چین برود و علی دایی نیز به خاطر مشکلاتی، شرایط کار در ایران را نداشت اما به نوعی سو استفاده عده ای از ناراحتی طرفداران پرسپولیس از جدایی برانکو، باعث به وجود آمدن فضای آنچنانی شد.
اما اکنون گابریل کالدرون سرمربی پرسپولیس است و دوباره قرعه سخت هفته های نخست سبب شده تا عده ای توهم دسیسه درباره آینده نیمکت پرسپولیس را مطرح کنند. این که قرار است یک مدیرعامل با تفکرات و روابط خاص به نیمکت پرسپولیس برسد و سپس با ایجاد تغییرات در کادرفنی، گزینه مطلوب خود را به پرسپولیس بیاورد.
شاید مستندات خیلی قوی برای رد آن وجود نداشته باشد. اما تاریخ ثابت کرده که در صورت حمایت هواداران و همچنین صبر و حوصله مدیران باشگاه، نتیجه مطلوب با سرمربی خارجی حاصل می شود. به هر حال باید منتظر ماند و دید لیگ نوزدهم چه زمانی آغاز می شود و آیا کالدرون می تواند راه برانکو را برود یا خیر؟
