مقایسه آقای خاص با شیطان!

اين تيتر مقاله‌اي است كه در آن به مرور شخصيت جنجالي سرمربي پرتغالي و سبك و شيوه مربيگري‌‌اش پرداخته شده است. در بخشي از اين مقاله مي‌خوانيم: «او ديو سياهي است كه خوب بازي مي‌كند.»

مقاله‌نويس اينديپندنت ترديدهاي زيادي در مورد احتمال موفق شدن آقاي خاص در منچستريونايتد دارد: «موفقيت سريع در يك باشگاه همراه با شور و هيجان شبيه‌سازي شده، نوعي مكاري است كه مطبوعات چاپلوس را به شور و شعف وامي‌دارد ولي در فصل سوم مربيگري او، بازيكنانش از اين كارهاي بي‌معني خسته به نظر مي‌رسند.»

در ادامه اين مقاله به مرور جنگ‌هاي شخصي مورينيو در طول كارنامه مربيگري‌‌اش و درگيري‌هايش با چهره‌هاي فوتبالي از جمله تيتو ويلانووا، مربي فقيد بارسلونا، دكتر اوا كارنيرو، پزشك چلسي و آندرس فريسك، داور سوئدي و حتي پپ گوارديولا اشاره شده است.

روي كار آمدن آقاي خاص در يونايتد با تكيه زدن گوارديولا روي نيمكت مربيگري سيتي همراه شده و اين سوژه جالبي براي اينديپندنت به نظر مي‌رسد: «اين همزماني، داستان‌هايي مثل مسيح و شيطان را به ذهن مي‌آورد. هرچند كه مي‌توان آنها را با شرلوك هولمز و پروفسور موريارتي نيز مقايسه كرد.»

اين روزنامه، مورينيو را با واژه «شيطان و بازيگوش» توصيف كرده و از رفتارهاي او كه به نوعي پارانوئيد ناميده، انتقاد و يادآوري كرده كه فوتبال او نيز فوتبال خسته‌كننده‌اي است: «مورينيو تنها يك دليل براي خوشبيني دارد و بعد از يونايتد هيچ تيم ديگري نيست كه به او اعتماد كند. فعاليت او در اولدترافورد مي‌تواند آخرين فعاليت مربيگري او در بالاترين سطح فوتبال اروپا باشد و شايد اين آخرين فرصت او در اين زمينه باشد.»