ریسک بزرگ علی منصوریان

وانانیوز| دروازه‌بان که مهدی رحمتی است، دفاع راست هم وریا غفوری و در دفاع چپ هم میثم مجیدی به میدان خواهد رفت. برای این پست امید نورافکن و یعقوب کریمی هم گزینه هستند. در پست دفاع میانی هم حضور هرایر مگویان قطعی به نظر می‌رسد و از میان رابسون و کنعانی‌زادگان یکی کنار مگویان بازی خواهند کرد. در خط میانی هم حضور امید ابراهیمی قطعی است ضمن اینکه اگر استقلال بخواهد با 2 هافبک دفاعی به میدان برود به طور قطع فرشید اسماعیلی نیز یکی از گزینه‌ها محسوب می‌شود. اگر روش بازی استقلال را با دو هافبک دفاعی در نظر بگیریم به این ترتیب 3 بازیکن درپست پشت مهاجم به میدان می‌روند. در این نقطه منصوریان گزینه‌های زیادی در اختیار دارد.
گوش راست استقلال حتما خسرو حیدری خواهد بود و این بازیکن تا زمانی که در فرم بدنی مطلوب باشد برای استقلال بازی خواهد کرد. جابر انصاری و یعقوب کریمی هم برای پست پشت مهاجم مد نظر خواهند بود و یکی از میان یعقوب کریمی یا محسن کریمی در پست گوش چپ بازی می‌کند. برای پست‌های گوش چپ و راست آرش افشین هم گزینه است و استقلال بهنام برزای را هم در اختیار دارد اما تک مهاجم استقلال به احتمال فراوان کاوه رضایی خواهد بود و در این پست می‌شود روی علی قربانی هم حساب کرد.
اگر پیش فرض را بازی با روش 1-3-2-4 بدانیم بدون شک یکی ازمیان جابر انصاری و بختیار رحمانی بیرون خواهند نشست. راه حل منصوریان برای اینکه خود را از این بازیکنان محروم نکند و هر دو را در ترکیب اصلی داشته باشد، بازی با یک هافبک دفاعی است. در واقع منصوریان که نفرات اصلی تیمش را می‌شناسد برای حل این مشکل تغییرسیستمی‌خواهد داشت و باید دید که این حربه آیا منجربه بهبود وضعیت فنی آبی‌ها خواهد شد یا خیر. امید ابراهیمی اگر تک هافبک دفاعی استقلال باشد، مشکلاتی در این پست ایجاد خواهد شد.
امید معمولا ترک پست‌های زیادی دارد و جایش را خالی می‌گذارد که این وضعیت با توجه به اینکه ترکیب دفاع میانی استقلال تغییر خواهد کرد و قرار است احتمالا با دو بازیکن خارجی استارت بزند مشکل‌ساز خواهد شد. منصوریان اگر به دنبال بازی دادن توامان همه مهره‌های شاخص هجومی است باید از همین حالا تبعات بازی با یک هافبک دفاعی را به جان بخرد چرا که ممکن است راضی نگه داشتن مهره‌های هجومی منجر به ایجاد حفره‌هایی در خط میانی و خط دفاع شود. شاید هم منصوریان دل بسته است به واکنش‌های مهدی رحمتی که در مواقع خطر موقعیت‌های حریف را مهارکند تا فرصت برای مهره‌های هجومی‌اش پدید آید و آنها از تک موقعیت‌ها بهره کافی ببرند.