بدون تردید موسیقی «پایتخت» یکی از مهم‌ترین، موثرترین و پرمخاطب‌ترین موسیقی تیتراژهای دهه نود سیماست که علاوه بر جذابیت‌های شنیداری که به مدد حضور آهنگسازی چون آریا عظیمی‌نژاد پیش روی مخاطبان قرار گرفت، از همان فصل‌های اول و دوم پخش سریال تبدیل به فرآیندی موثر برای ساخت موسیقی‌هایی شد که با محوریت قرار دادن ملودی‌ها و نواهای ناب موسیقی نواحی ایران و تلفیق آن با دیگر گونه‌های موسیقایی شرایط جدیدی را برای موسیقی متن سریال‌ها و حتی آثار سینمایی به وجود آورد.
موسیقی «پایتخت» موجب ایجاد جریانی در عرصه آهنگسازی شد که قالب آن مشتمل بر ساختارها و نواهای مبتنی بر موسیقی اقوام ایران بود و نشان داد که این بخش مغفول مانده چه ظرفیت‌های ممتاز و بکری برای پرداخت دارد فضایی به شدت مخاطب پسند و دارای تنوع که تا آن زمان اگرچه کم و بیش توسط تعدادی از آهنگسازان دغدغه مند موسیقی در سریال‌ها و آثار سینمایی تجربه شده بود، اما بی گمان موجب ایجاد جریانی در ساخت موسیقی متن و تیتراژ سریال‌ها و مجموعه‌هایی شد که قالب آن مشتمل بر ساختارها و نواهای مبتنی بر موسیقی اقوام ایران بود و نشان داد که این بخش مغفول مانده از موسیقی کشور چه ظرفیت‌های ممتاز و بکری برای پرداخت و ارائه آن به مخاطبان سرسخت امروزی دارد.
شرایطی که با ضمیمه داستان پردازی به روز و همذات پندارانه، نگاهی سنجیده و از روی تحقیق و پژوهش و البته بازی بازیگران سریال «پایتخت» نمود عینی خود را نشان داد و ثابت کرد که با کمی دقت و تعمق بیشتر می‌توان در و تخته را با هم جور کرد و آثاری را پیش روی مخاطبان قرار داد که بی نگاه و اعتنا به شبکه‌های خارجی، سریال‌های خودمان را برای تماشا ترجیح دهند. آن گونه که مجموعه‌هایی چون «پایتخت» و «نون خ» با استفاده از ظرفیت‌های ملی و بومی کاری کردند کارستان و کار را به جایی بردند که این مجموعه‌ها حتی با در نظر گرفتن نقدهای محتوایی و ساختاری که می‌توان برایشان تصور کرد، هنوز ظرفیت ساخت و تولید در چند فصل دیگر را هم دارند.
