مهمترین اتفاق این هفته
کشتی ایران استعفای محمد بنا از سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بود. یک استعفای
قابل پیش بینی که بعد از ناکامی در المپیک انتظارش را داشتیم و آقای خاص
در نهایت آن را عملی کرد. استعفایی که سکوت رئیس فدراسیون در قبال آن نشان
داد که همانطور که بنا گفته دیگر راهی برای بازگشت او نیست و باید به دنبال
یک سرمربی جدید برای فرنگی کاران باشیم.
تیمی که در سال های اخیر با حضور ستاره های بزرگ و مدال رنگارنگ عملا از کشی آزاد جلو زده بود و حالا بعد از بنا و البته ناکامی بزرگ ریو، باید دوباره بازسازی شود و یک تغییر نسل در آن ضروری به نظر می رسد. بنابراین مهمترین بحث روز کشتی انتخاب سرمربی جدید تیم ملی فرنگی بعد از عصر محمد بنا است. سرمربی که باید بتواند با آواربرداری از روی ناکامی اخیر و با یک رفرم اساسی، دوباره کشتی فرنگی را احیا کند تا دوباره روزهای درخشان گذشته تکرار شود. از همین رو انتخاب جانشین بنا در این مقطع زمانی یک دغدغه بزرگ و اساسی محسوب می شود.
در نخستین گام طی روزهای اخیر صحبت از 3 گزینه برای هدایت فرنگی کاران بر سر زبان‌ها افتاده است.
حسن رنگرز که در المپیک ریو با تیم ملی مراکش در مسابقات حاضر شد، جمشید خیرآبادی که با تیم آذربایجان به رقابت با حریفان پرداخت و ناصر نوربخش یکی از اعضای کادر سابق تیم ملی کشتی فرنگی در دوره اول حضور محمد بنا که البته بواسطه زبان سرخ و مصاحبه های رنگارنگش چندان میانه ای با فدراسیون کشتی ندارد. در این میان صحبت از گزینه های دم دستی مثل عبدا... چمن گلی نیز هست.
در این میان و با توجه به شرایط موجود به نظر می رسد که شانس حسن رنگرز و جمشید خیرآبادی از سایرین بیشتر باشد. هر دو مربی سال‌ها سابقه حضور در تیم‌های ملی ایران را در رده‌های مختلف در کارنامه دارند اما بنا به دلایلی بعد از المپیک 2012 لندن تصمیم به کوچ گرفتند تا تجربیات خود را در اختیار فرنگی‌کاران دیگر کشورها قرار دهند. در این بین کارنامه خیرآبادی درخشان‌تر بود و وی با نتایجی که در ریو با تیم آذربایجان داشت از سوی مسئولان کشور آذربایجان تقدیر شد.
در این میان برخی ها شانس خیرآبادی دستیار سابق بنا را بیشتر از سایر گزینه ها و حسن رنگرز می دانند.
خیرآبادی که نتایج خوبی هم در المپیک ریو داشت، قراردادش با آذربایجان به پایان رسیده و شب گذشته به کشور بازگشته است. با وجود اینکه مسئولان ورزش آذربایجان اصرار دارند خیرآبادی به همکاری‌اش با این کشور ادامه دهد، اما وی از پذیرفتن این موضوع خودداری کرده و در گفتگوی دوستانه ای که داشت، تاکید کرد که دیگر به آذربایجان برنمی گردد. خیرآبادی در همان ریو گفته بود که المپیک نقطه پایان همکاری او با آذربایجان است و با وجود تمایل آذربایجانی ها دیگر علاقه ای به ادامه همکاری با آنها را ندارد.
این در حالیست که خیرآبادی هنوز با پیشنهاد رسمی ایران برای همکاری مواجه نشده تا بتواند در این خصوص نظرش را اعلام کند چرا که رسول خادم رئیس فدراسیون کشتی در حال حاضر در خارج از ایران به سر می‌برد و درباره گزینه‌های سرمربیگری ایران باید شورای فنی تصمیم بگیرد.
بهرحال آنچه در این مقطع زمانی بیش از هر چیزی اهمیت دارد، یک انتخاب منطقی و عقلانی برای تیم ملی کشتی فرنگی است. انتخابی اصولی با پرهیز از شتابزدگی و احساسات که مورد قبول شورای فرنگی و البته رئیس فدراسیون باشد تا حواشی و آسیب های گذشته دوباره تکرار نشود تا در کنار موفقیت های کشتی آزاد، شاهد اوج گیری مجدد کشتی فرنگی باشیم.
