طغیان بازیکنان علیه داورزنی با هدایت سید
سید همه را شوکه کرد. او در هنگام خروج از سالن فدراسیون والیبال گفت: «کار من همین است»!
سید محمد موسوی، مدافع وسط با تجربه، پس از یک فصل دوری از مسابقات بین‌المللی برای اردوی آماده‌سازی تیم ملی جهت شرکت در مسابقات قهرمانی جهان به تیم ملی دعوت شد. بهروز عطایی، سرمربی تیم ملی عقیده دارد که ستاره‌هایی مثل موسوی در چند سال اخیر، فرسوده شده‌اند و لازم نیست در همه مسابقات حاضر باشند.
موسوی وارد اردوی تیم ملی شد، تمرین کرد و در آستانه اعزام به تورنمنت واگنر و مسابقات قهرمانی جهان، کاپیتانی تیم نیز به او محول شد اما در یک لحظه، همه چیز به هم ریخت.
سید پس از عطایی برای مصاحبه مقابل خبرنگاران قرار گرفت و در حالی که همه منتظر شنیدن جملاتی احساسی در مورد بازگشت به تیم ملی بودند به صراحت اعلام کرد «از آمدن به اردو پشیمان است».
موسوی گفت: «من شاید صدای سایر بچه‌هایی باشم که تحت فشار هستند. تیم ملی حدود 57 روز پرفشار را در مسابقات خارج کشور گذراند، ولی فدراسیون به بازیکنان، فقط 18 میلیون تومان پاداش داد که از چند ماه حقوق یک کارگر هم کمتر است».
سر منشا این اعتراض را می‌توان همین پاداش در نظر گرفت که در این مورد، حق با موسوی و عبادی‌پور است. عبادی‌پور هم بعد از شنیدن صحبت‌های موسوی گفت که «اگر این 18 میلیون را نمی‌دادند بهتر بود». 18 میلیون پاداش فدراسیون والیبال برای بازیکنان، شوخی نامناسبی بود.
بخش دیگر حرف‌های موسوی به شرایط تدارکات اردو برمی‌گردد. موسوی معتقد است «تیم ملی، مکمل و پروتین ندارد و بازیکنان هم با فیزیوتراپ راحت نیستند». او به مسائل پشت پرده نیز خیلی سربسته اشاره کرد: «بازیکنان حمایت نمی‌شوند و سیستم با بازیکنان روراست نیست. سیاسی‌کاری زیادی در تیم ملی انجام می‌شود».
دبیر فدراسیون والیبال درباره اعتراض موسوی به امکانات اردویی گفت: «هیچ تغییری در این اردو نداشتیم. سالن، همان سالنی است که 50 سال است مورد استفاده قرار می‌گیرد و تدارکات اردو هم مثل سال‌های قبل است. مکمل و پروتئین هم با تصمیم پزشک تهیه می‌شود».
میلاد تقوی البته به حرف‌های موسوی مشکوک است و باور نمی‌‌کند که فقط یک نصف روز روی آن فکر شده باشد تا «چنین اتفاق نامیمون و بدموقعی» رقم بخورد. فدراسیون والیبال حالا مجبور است تمام و عکس و پوسترهایی که با کاپیتانی محمد موسوی تهیه شده بود را تغییر دهد.
توالی کنار گذاشتن امیر خوش‌خبر از سرپرستی تیم ملی و کناره‌گیری موسوی از تیم نیز در نوع خود جالب است. محمد موسوی، سعید معروف و شهرام محمودی، ارتباط نزدیکی با خوش‌خبر داشتند تا حدی که در مراسم افتتاحیه المپیک 2016 به خاطر حمایت از او شرکت نکردند و دردسرهای زیادی زیادی ایجاد کردند. موسوی اما این فرضیه را هم رد می‌کند: «قبل از اینکه به تیم ملی بیایم با چهار نفر از بزرگان والیبال از جمله آقای خوش‌خبر صحبت کردم. سه نفر گفتند نرو و تنها کسی که گفت حتماً برو و به تیم کمک کن، آقای خوش‌خبر بود. تصمیم من قطعاً به تغییر آقای خوش‌خبر ربطی ندارد».
اگر تصمیم موسوی را با برنامه قبلی در نظر بگیریم، بهترین زمان برای اجرای آن، همین تمرین آخر بود و اگر این تصمیم، بدون برنامه و ناگهانی بوده در بدترین زمان ممکن گرفته و اعلام شده است. موسوی در حرف‌هایش اشاره کرد که شاید صدای سایر بازیکنانی باشد که تحت فشار هستند. اگر چنین موضوعی درست باشد، باید تیم ملی را آتشی زیر خاکستر دانست که هر لحظه امکان شعله‌ور شدن دارد تا دست مسئولان را در پوست گردو قرار دهد. اگر این اتفاق در اسلوونی و درست در شب آغاز مسابقات می‌افتاد، همانطور که در رژه المپیک 2016 شرکت نکردند، کادر فنی چه باید می‌کرد؟!
هشدار دیگری که فدراسیون والیبال و محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون باید به آن توجه کنند، اعتراض رسمی دو بازیکن کلیدی تیم ملی به داورزنی و نحوه مدیریت اوست. شاید اولین و آخرین بازی بازیکنان مقابل رئیس فدراسیون ایستادند و زاویه گرفتند، زمان احمد ضیایی بود که سعید معروف به صراحت، الفاظ نامناسبی را در وصف اقدامات ضیایی به کار برد. داورزنی تاکنون جز تعریف و تمجید، چیزی از مجموعه والیبال نشنیده بود. باید منتظر بازگشت محمدرضا داورزنی از قونیه، محل برگزاری بازی‌های کشورهای اسلامی بود و واکنش او را هم دید.
انتهای پیام/
