تقریبا همه می‌دانند که ابتدای فصل قرار بود غلامرضا عنایتی گزینه ایرانی مدیران استقلال برای جانشینی فرهاد مجیدی و حضور روی نیمکت این تیم باشد. گویا حتی بین او و مصطفی آجورلو توافقاتی هم صورت گرفته بود اما با طرح نام عنایتی در فضای مجازی، فشاری روی این مربی ایجاد شد که همه‌چیز را عوض کرد. باشگاه به ناچار تغییر رویکرد داد و به سمت استفاده از مربی خارجی پیش رفت؛ داستانی که ماحصلش حضور ریکاردو ساپینتو روی نیمکت آبی‌ها بود. حالا که نتایج مرد پرتغالی چندان چنگی به دل نمی‌زند، عنایتی به بازگویی داستان روزهای پیش از آغاز فصل پرداخته و از اتفاقاتی گفته که مانع از حضور او روی نیمکت استقلال شده است. عنایتی می‌گوید می‌دانسته کارش در این تیم سخت است اما چالش جدید را دوست داشته و از اعتمادبه‌نفس کافی برای پذیرفتن این ریسک برخوردار بوده است.
شاید اگر ساپینتو نتایج بهتری گرفته بود، امروز عنایتی حرفی از ماجراهای تابستان نمی‌زد اما خاصیت مربی ناکام همین است که دست دیگران را برای اظهارنظر باز می‌گذارد. روشن نیست که اگر در آن مقطع زمانی عنایتی به‌جای ساپینتو سرمربی استقلال شده بود، این تیم وضعیت بهتری پیدا می‌کرد یا نه، اما واقعا کار برای مربیان ایرانی روی نیمکت سرخابی‌ها سخت است. حتی خود فرهاد مجیدی که پارسال استقلال را قهرمان کرد، چندبار رفت‌وآمد و دوران بسیار سختی را روی نیمکت این تیم پشت سر گذاشت. بعد هم بدون تعارف پایگاه اجتماعی مجیدی با عنایتی اصلا قابل مقایسه نیست. خوب است عنایتی به سرنوشت محمود فکری بیندیشد؛ مردی که حتی وقتی با استقلال خوب نتیجه می‌گرفت و در صدر جدول بود هم مورد انتقادات شدید قرار می‌گرفت. خوب یا بد، نگاه به مربیان ایرانی در پرسپولیس و استقلال این‌طوری است و زیاد با آنها مدارا نمی‌شود. شاید اگر امروز عنایتی جای ساپینتو بود، زیر فشار له می‌شد. البته که کسی به غلامرضا توصیه نمی‌کندرؤیای خود را کنار بگذارد، اما رسیدن به نیمکت استقلال نیازمند رزومه‌ای پربارتر از کسب مقام یازدهمی لیگ برتر با «هوادار» است. جای دیگر شایستگی‌هایت را نشان بده و با دست پرتر برای فتح نیمکت محبوبت خیز بردار
