از نوع رفتار و ادبیات او بگیرید تا به موضوعی چون عدم تعامل جانشین کارلوس کی‌روش با بازیکنان بزرگ یا به قول معروف ستاره‌ها برسید. قلعه‌نویی در اغلب تیم‌هایی که مربیگری کرده، با ستاره‌ها و بزرگترها میانه خوبی نداشته و همین مسأله باعث شده تا کار به رسانه‌ها کشیده و گاهاً هم مصاحبه‌هایی در این زمینه انجام شود.
امیر در استقلال با اغلب ستاره‌ها به مشکل خورده. از مهدی رحمتی بگیرید تا به جواد نکونام و آندرانیک تیموریان برسید. او با رحمتی بارها به اختلاف خورد، بخصوص جایی که گفته بود رحمتی گلر زیر تیر دروازه است. این صحبت به گوش رحمتی رسید و این دو سال‌ها با یکدیگر در کلنجار بودند. الان هم در ظاهر ارتباط طرفین حسنه است اما همه می‌دانند در باطن این دو هرگز آن اختلاف‌ها را فراموش نکرده‌اند.
قلعه‌نویی با جواد نکونام هم ارتباط خوبی نداشت. کاپیتان سابق تیم ملی در استقلال زیر نظر قلعه‌نویی بازی کرد اما وقتی از این تیم رفت، همان ماجراهای ایمان موسوی و چگونگی جذب او رسانه‌ای شد. نکونام و قلعه‌نویی در فضای مجازی و حتی رسانه‌ها بارها به هم تاختند و به نظر نمی‌رسد تا امروز هم این روابط حسنه شده باشد. از قضا این دو گزینه‌های اصلی مربیگری در تیم ملی بودند که البته قلعه‌نویی در این راه به موفقیت رسید و جانشین کارلوس کی‌روش شد.
مجتبی جباری دیگر بازیکنی بود که ستاره استقلال محسوب می‌شد اما هیچ‌وقت روابطی مناسب با امیر قلعه‌نویی نداشت. او بارها به عملکرد فنی امیر انتقاد کرد و حتی زمانی که زیر نظر او بازی می‌کرد، از فیروز کریمی به عنوان فنی‌ترین مربی ایران نام برد. جباری همیشه یکی از مخالفان فنی قلعه‌نویی بود و البته امیر هم این مسأله را تحمل می‌کرد، چون نمی‌خواست از وجود هافبکی توانا در تیمش محروم شود.
آب آندرانیک تیموریان هم هیچ‌گاه با قلعه‌نویی در یک جوی نرفت، بخصوص فصلی که آندو نیم‌فصل با امیر به مشکل خورد، از استقلال جدا شد و به تراکتور رفت. قلعه‌نویی آن زمان به مدیران باشگاه استقلال اعلام کرد که آندو، آندویی بازی نمی‌کند و با حضور امید ابراهیمی به او نیازی ندارم. تیموریان با تراکتور تا یکقدمی قهرمانی در لیگ پیش رفت اما استقلال همان فصل عنوان پنجم را با امید ابراهیمی و قلعه‌نویی کسب کرد.
درباره اختلاف فرهاد مجیدی و امیر قلعه‌نویی هم همه چیز آشکار و عیان است. این دو هرگز روابط خوبی را تجربه نکردند. اوج اختلاف آنها به بازی استقلال و سپاهان برمی‌گردد. جایی که مجیدی پنالتی نزد و استقلال باخت. امیر به همین بهانه کاپیتان استقلال را همراه تیم و برای بازی در لیگ قهرمانان آسیا به عربستان نبرد. این یکی از دلایل اختلاف میان مجیدی و قلعه‌نویی بود.
امیر قلعه‌نویی در دوره‌ای که سرمربی تیم ملی بود، بازیکنان را با نام‌شان صدا نمی‌زد. مثلاً به آندرانیک تیموریان که آن زمان برای بولتون در لیگ برتر انگلیس بازی می‌کرد، می‌گفت: «آقای بولتون!» یا نکونام و مهدوی‌کیا را نیز طور دیگری صدا می‌زد. حالا هم اگر قلعه‌نویی می‌خواهد روزهای موفقی را در تیم ملی تجربه کند، باید رفتارش را تغییر بدهد. این نسل از بازیکنان تیم ملی برنمی‌تابند که امیر آنها را به طور مثال «آقای پورتو»، «آقای لورکوزن» یا «آقای فاینورد» صدا بزند. آنها رفتار مناسبی از سوی سرمربی تیم ملی طلب می‌کنند. درست مثل کارلوس کی‌روش که به آنها احترام می‌گذاشت و بازیکنان هم رفتار متقابلی با او داشتند.
