جالب است که مهدی تاج برای لفت و لیس مسافران قطر از همه هم مایه می‌گذارد، حتی از کشتی و والیبال و برای اینکه مجوزی داشته باشد تا بتواند راحت‌تر بیت‌المال را تاراج کند، حرف‌هایی می‌زند که اصلاً در حد و قواره‌اش نیست. او می‌گوید: «در ورزش قهرمانی رقبای ما، چون قطر و عربستان هزینه‌های زیادی می‌کنند. آن‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که با ورزش می‌توان مشکلات اجتماعی را حل کرد. فوتبال، والیبال و کشتی مردم را سرگرم کرده‌اند و می‌ارزد تا دولت در ورزش سرمایه‌گذاری کند.»
هنوز یادمان نرفته که چهار سال قبل در دوره گذشته جام ملتهای آسیا چطور محمدرضا داورزنی، معاون ورزش قهرمانی وقت وزرات ورزش با یک چمدان دلار تهران را ترک کرد تا پاداش بردن تیم درجه چندم آسیا را به کی‌روش و شاگردانش تقدیم کند. درست مثل چهار سال قبل تاج مشغول آماده‌سازی شرایط است برای اینکه برای عزیزکرده‌های فدراسیونش جیب مردم را خالی کند. جالب است که خودش می‌گوید مدت‌هاست به بازیکنان فوتبال ساحلی هیچ پولی نداده‌اند و نکته قابل پرسش دقیقاً همین‌جاست که چرا برای این تیم که قهرمان جهان است، اینقدر سر و دست نمی‌شکنید و دلسوزی نمی‌کنید؟!
باید از تاج در مورد تیم ملی فوتسال بانوان هم پرسید، تیمی که با دو قهرمانی آسیا امروز وجود خارجی ندارد. باید از فوتسال مردان پرسید که مثل یک طفل یتیم و بچه سرراهی با آن در فدراسیون برخورد می‌شود. باید از ملیکا محمدی پرسید که درست در روزهایی که تاج و دوستانش تلاش می‌کردند حواله‌های واردات خودروی عزیزکرده‌هایشان را تأیید کنند در یک اتومبیل معمولی تصادف کرد و جان باخت، اما کک آقایان هم نگزید.
مسلم است که ۲۰ میلیارد برای امثال مهدی تاج یک عدد ناچیز محسوب می‌شود. این رقم‌ها برای مهدی تاج و بازیکنان محبوبش پول توجیبی حساب می‌شود. آن‌ها عادت به مبالغ نجومی دارند و جام ملتهای آسیا بهترین فرصت است تا بیشتر از قبل جیب مردم را خالی کنند و بروند و ببازند.
یادمان نرفته که چهار سال قبل چطور بعد از دریافت دلارها برای بردن اردن چگونه مقابل ژاپن تحقیر شدند. حالا هم اوضاع فرقی نکرده، حتی بدتر از قبل هم شده است. بدون تعارف باید گفت که باید خیلی ساده باشیم اگر تصور کنیم فوتبال فاسد ایران در برابر حریفانی که در مسیر درست توسعه قرار دارند، می‌تواند حرفی برای گفتن داشته باشد و عرض‌اندام کند. فوتبال ایران به قطر می‌رود فقط برای اینکه بیشتر از بیت‌المال بردارد.
