وانانیوز- علی عالی یکی از روزنامه نگاران ورزشی در صفحه اجتماعی خود مطلبی در مورد حضور بازیکنان تیم ملی فوتبال 1998 در برنامه های خیریه نوشته که عین این مطلب را در زیر می خوانید:
تلویزیون روشن است و ماه عسل در حال پخش.بازیکنان تیم ملی فوتبال در جام جهانی 1998 از حضور در برنامه خیریه کودکاسرطانی می گویند.از کمک به آنها.
حمایت از آنها. یاد چند ماه قبل افتادم، به دعوت دوستی به مشهد رفته بودیم برای بازی خیرخواهانه همین ها. کاش مثل همیشه نمی رفتم و تصویر خوبِ ستاره های فوتبال در ذهنم می ماند. من حرف اینها را باور نمی کنم که "این بازی ها حال ما را خوب می کند".
شاید راست می گویند ولی من باور نمی کنم. همان ها زندگی ساده ای دارند اما طوری اُرد می دهند، انگار رئال مادرید به جایی سفر کرده است. یاد شب قبل از بازی می افتم که تا ٣میلیون تومان نگیرند، بازی نمی کنند! تا سبد هدیه نگیرند به میدان نمی روند!
از علی دایی گرفته تا همین بازیکنانی که در تلویزیون دیدم. نه همه شان البته. از همه بدتر، برنامه بازدید از سرطانی ها بود که به پسرهای سرطانی در حد ١٠دقیقه سر زدند و ناگهان "خسته" شدند و بدون اینکه به بخش دخترهای سرطانی سر بزنند، رفتند...هنوز چهره های اشک آلود دخترهای سرطانی را به خاطر دارم که منتظر علی دایی و این تیم دوست داشتنی بودند و هرگز نیامدند... من هیچوقت آنها را دوست نخواهم داشت.
