نگرانی استقلالی‌ها از آینده کاوه رضایی

وانانیوز| تعداد گل‌های زده کاوه رضایی را که بررسی کنیم به یک نتیجه می‌رسیم. اینکه مهاجم شماره 9 آبی‌ها به رغم تمام هیاهویی که درنقل و انتقالات داشت هرگز نتوانست گلزنی تمام عیار باشد. آمار گل‌های زده رضایی شگفت زده مان می‌کند؛ 10بازی و فقط 3 گل زده. استقلال با این بازیکن به کجا می‌رود؛ با مهاجمی که ششدانگ نیست و در بزنگاه‌ها هرگز به داد استقلال نمی‌رسد؟! رضایی در همه ایامی که با لباس استقلال به میدان رفته هیچ گاه نتوانسته خود را به بازیکنی کلیدی در خط آتش آبی‌ها بدل سازد و از فرصت بازی در ترکیب استقلال بهره بگیرد؛ تیمی که روزگاری نه چندان دور مردان گلزنی همچون عنایتی، برهانی و فرهاد مجیدی را در ترکیب خود داشت...

آخر بار آرش برهانی بود که در لیگ هشتم عنوان بهترین گلزن را به دست آورد و پس از آن به رغم آنکه یک قهرمانی دیگر در فصل دوازدهم به دست آمد، هیچ گاه آقای گلی از استقلال متولد نشده است. حسرتی 7 ساله که بعید است در این فصل نیز به پایان برسد چرا که هیچ یک از مهاجمان استقلال تاکنون ظرفیت بدل شدن به آقای گل را نداشته‌اند و حتی ممکن است همچون فصول اخیر با گل‌های زده بسیار کم به کار خود در لیگ پایان دهند.
یکی از نشانه‌های تیم قهرمان داشتن تک مهاجم‌های گلزن است. مهاجمانی که علاوه بر جلو بردن تیم خود را نیز به‌عنوان برترین گلزن‌های فصل مطرح می‌کنند. استقلال اما فاقد این ویژگی است؛ یعنی مهاجمی ندارد که قدرشناس باشد و موقعیت‌های 50 درصدی را به گل بدل کند. این مشکل ممکن است از ناحیه دیگری هم باشد. برای مثال شاید در ارسال پاس‌های آخر دقت آنچنانی وجود نداشته باشد اما در استقلال به اندازه کافی مهره پاسور خوب وجود دارد و هرگز نمی‌توان این نقص را ناشی از فقدان بازیسازها و پاس دهنده‌ها دانست. بنابر این آنچه در این ایام که استقلال در بیم و امید به سر می‌برد، آزاردهنده‌تر جلوه می‌دهد همین مهاجمان قدرنشناس است که نمونه‌اش را در بازی با فولاد هم دیدیم. آنجا که کاوه رضایی در موقعیت‌های مطلوبی قرار گرفت اما به دلیل نداشتن تمرکز کافی نتوانست فرصت‌های پدید آمده را به گل بدل سازد.
فصل پیش نیز استقلال از این ناحیه لطمه خورد و دیدیم که سجاد شهباززاده و دیگر مهاجمان با وجود گل‌هایی که برای استقلال زدند، نتوانستند در نقش تمام کننده‌ای با کیفیت و صاحب سبک در ترکیب استقلال جلوه کنند. چیزی شبیه به رضا عنایتی و فرهاد مجیدی و حتی آرش برهانی که با وجود برچسب گل نزنی که بر پیشانی داشت اما یکی از ماشین‌های گلزنی موفق باشگاه استقلال در همه ادوار لیگ محسوب می‌شود. بدون شک داشتن بازیکنی با این خصوصیات مستلزم برخورداری آن بازیکن از استعداد‌های ذاتی است اما نحوه تمرینات نیز تاثیر بسزایی در رشد بازیکنان دارد و مربیان استقلال بخصوص شخص منصوریان باید نوع تمریناتی که برای مهاجمان بخصوص کاوه رضایی و علی قربانی در نظر می‌گیرد را کاملا به روز و سیستماتیک کرده و هیچ‌گاه از تمرین با این بازیکنان غافل نشود.
شاید هم کمبود مهاجمان هدف یکی از دلایل کاهش میانگین گل‌های زده مهاجمان در بازی‌های لیگ باشد. شاید اگر به جای آرش افشین مهاجم با کیفیت تری به خدمت گرفته می‌شد و کاوه رضایی و علی قربانی بیش از این احساس خطر می‌کردند تعداد گل‌های زده فزونی می‌گرفت اما در استقلال مهاجمان نوک آنچنانی را نمی‌بینیم و جابر انصاری، محسن کریمی و حتی بهنام برزای خطری برای این بازیکنان محسوب نمی‌شوند چرا که اصولا پست بازی آنها با این مردان تفاوت دارد و کمی عقب‌تر از مهاجم هدف بازی می‌کنند. البته منصوریان در ابتدای راه قرار دارد و شاید هنوز در مرحله شناسایی به سرمی برد اما او رفته رفته باید از پوسته احتیاط خارج شود یا از تکیه بیش ازحد به بازیکنی همچون کاوه رضایی خودداری کند یا اینکه این بازیکن را به آمادگی بهتری برساند.